Key takeaways

• Er is een gedeelde genetische basis voor overeten geïdentificeerd bij Labradors en sommige individuen.
• Het DENND1B-gen beïnvloedt hersensignalen die verantwoordelijk zijn voor verzadiging, wat invloed heeft op de eetlustregulatie en gewichtsbeheersing.
• Personen met een hoge genetische aanleg voor obesitas worden geconfronteerd met aanzienlijke uitdagingen bij het behouden van een gezond gewicht.

Onderzoekers van de Universiteit van Cambridge hebben een gedeelde genetische basis voor overeten ontdekt bij zowel Labradors als bij sommige individuen. Hun studie, gepubliceerd in Science, identificeerde een specifiek gen, DENND1B, dat de hersensignalen beïnvloedt die verantwoordelijk zijn voor verzadiging.

Deze ontdekking werpt licht op de biologische factoren die bijdragen aan het risico op obesitas. Hoofdonderzoeker Dr. Eleanor Raffan benadrukte het belang van deze ontdekking, door te benadrukken dat het een krachtig verband legt tussen genetica en eetlustregulatie. Ze benadrukte dat “eigenaren van slanke honden niet moreel superieur zijn – en hetzelfde geldt voor slanke mensen.” Mensen met een hoge genetische aanleg voor obesitas moeten een zware strijd leveren tegen gewichtstoename en moeten zich veel moeite getroosten om een gezond gewicht te behouden. Omgekeerd vinden mensen met een lager genetisch risico het gemakkelijker om hun gewicht onder controle te houden.

Het onderzoek achter de ontdekking

Het onderzoek van het onderzoeksteam begon met een genetische analyse van 250 Labrador Retrievers. Ze identificeerden DENND1B als een gen dat vaak voorkomt bij honden met overgewicht. Verder onderzoek toonde aan dat hetzelfde gen geassocieerd was met een hogere lichaamsmassa bij mensen, wat wijst op een overtuigende link tussen de biologie van honden en mensen. Vóór deze studie hadden geen onderzoekers een verband vermoed tussen DENND1B en obesitas.

Dr. Raffan legde uit dat dit gen een cruciale hersenroute verstoort die betrokken is bij de controle van de eetlust, waardoor de gevoeligheid van een individu voor hongergevoelens en hun energieverbruik effectief verandert. Dit onderzoek maakt de weg vrij voor de ontwikkeling van nieuwe behandelingen tegen obesitas. Het onderstreept echter ook de aanzienlijke uitdagingen waarmee mensen met deze genetische aanleg worden geconfronteerd.

Implicaties van het onderzoek

Een andere onderzoeker van het team, Alyce McClellan, onderstreepte het belang van deze fundamentele hersenbanen bij het reguleren van eetlust en lichaamsgewicht. Het onderzoek draagt bij aan ons begrip van de biologische mechanismen die ten grondslag liggen aan overeten.

Deze ontdekking sluit aan bij recente ontwikkelingen op het gebied van medicijnen voor gewichtsverlies zoals Ozempic, die zich richten op vergelijkbare biologische routes. Dr. Raffan verduidelijkte dat hun bevindingen weliswaar gericht zijn op een andere route dan die waarop bestaande medicijnen zich richten, maar dat beide benaderingen de kern van de biologische realiteit aanpakken: obesitas is niet alleen een kwestie van wilskracht, maar een complex samenspel van genetische aanleg en omgevingsfactoren.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!