De strijd tegen de klimaatcatastrofe wordt graag gepresenteerd als de topprioriteit van de wereldgemeenschap, maar is het niet. Klimaatactivisten nemen hun wensen maar al te graag voor werkelijkheid, maar de planeet zal niet gered worden door de economie te vernietigen. Dat elektrischewagenkoning Elon Musk vorige week in Oslo zei dat de wereld niet minder, maar meer olie en gas nodig heeft, is tekenend.
Sri Lanka raakte “in de ban van westerse groene elites” die leuren met biologische landbouw. Het implementeerde utopische ESG-maatregelen met betrekking tot het gebruik van meststoffen. Het land is nu failliet. Hollandse boeren worden naar de bedelstaf gejaagd. Ons buurland Duitsland, een voormalige steenkoolgrootmacht waarvan de fossiele rijkdom na tientallen jaren exploitatie is uitgeput, ziet zichzelf nu als een politieke voortrekker voor het koolstofvrij maken van economische cycli.
Niet het klimaat, maar de strijd tegen armoede en onderontwikkeling primeert
Andere economische grootmachten zijn niet onder de indruk. In de eerste plaats de olie- en gasstaten zelf. Terwijl wij worden geadviseerd de verwarming wat lager te zetten en een warmere trui aan te trekken, bouwen de Saoedi’s ’s werelds grootste indoor skipiste in de woestijn. Maar ook grote verbruikers van fossiele brandstoffen – zoals India en China – hebben geen plannen om hun prioriteiten ondergeschikt te maken aan de onze.
Hun prioriteit is de strijd tegen armoede en onderontwikkeling. Het zijn geen klimaatontkenners, maar ze streven een andere agenda na. Ze maken deel uit van een wereldwijd inhaalproces, waarbij ze de welvaart willen evenaren die al decennialang de onze is. Ze zijn niet geïnteresseerd in de bouw van ecologische modelwoonwijken, maar willen hun mensen uit krottenwijken bevrijden.
Bureaucraten worden gemakshalve gescheiden van de gevolgen van hun daden
Terwijl de Spaanse premier Pedro Sanchez winkeluitbaters wil verbieden de airconditioning aan te zetten indien het minder dan 27 graden is en mannen aanraadt geen dassen meer te dragen om energie te besparen, moet 80 procent van de wereldbevolking nog voor de allereerste keer in een vliegtuig stappen. In het grootste deel van de wereld heeft minder dan 1 op de 20 mensen een auto.
Vele politici, die uitblinken in het bedenken van destructieve energiebesparende maatregelen, verplaatsen zich, net als Sanchez, liefst in privéjets. “Bureaucratie is een constructie waardoor een mens gemakshalve gescheiden wordt van de gevolgen van zijn of haar daden”, zegt de Libanees-Amerikaanse wetenschapper en voormalig derivatenhandelaar Nassim Nicholas Taleb daarover. Of “de vloek van de moderniteit is dat we steeds meer bevolkt worden door een klasse van mensen die beter is in uitleggen dan begrijpen, of beter in uitleggen dan in doen.“
Tot slot nog dit. Volgens SOS Kinderdorpen moet twee derde van de mensen in India rondkomen met minder dan twee dollar per dag – dat zijn meer dan 930 miljoen mensen, of twee keer de bevolking van de EU. Honderden miljoen Chinezen wisten zich vanuit de armoede op te werken naar de middenklasse, maar ver van de glinsterende metropolen zit een kwart van de bevolking nog steeds gevangen in armoede. Het netto gemiddelde loon op het platteland bedraagt er 5,50 euro per dag.
Het klimaat staat er niet eens onderaan op de prioriteitenlijst.
