De volgende recessie zal volgens de econoom Nouriel Roubini (a.k.a. Dr. Doom) immuun zijn voor de maatregelen van de centrale bankiers.
Twee berichten die de voorbije 24 uur het technologische nieuws domineerden, zijn in Europa veelal onder de radar gebleven. Ten eerste is er de beslissing van Google om zijn productie van zijn smartphones van China naar Vietnam te verhuizen. Op die manier wil Google de Amerikaanse heffingen tegen Chinese producten omzeilen. Dan is er de blokkering door de VS van de ingebruikneming van een onderzeese internetkabel, waarin naast Google, Facebook en een Chinese partner honderden miljoenen hebben geïnvesteerd. Volgens de VS bedreigt het 12.800 kilometer lange Pacific Light Cable Network de nationale veiligheid.
Het zijn maar 2 voorbeelden uit het dagelijkse nieuwsaanbod die aangeven in welke mate er sprake is van deglobalisering. De gevolgen zijn nochtans kolossaal. Op Project Syndicate gaat Nouriel Roubini (foto) dieper in op wat dit voor de wereld betekent. Roubini is niet de eerste de beste. Deze professor economie aan de New York University kreeg de bijnaam ‘Doctor Doom’ opgespeld omdat hij als een van de weinigen de globale crisis van 2008 voorspelde. Volgens Roubini bedreigen 3 fenomenen de wereldeconomie en zal dat in 2020 onvermijdelijk tot een globale recessie leiden.
3 fenomenen zullen wereldeconomie in recessie storten
1. De Chinees-Amerikaanse handelsoorlog
Het eerste fenomeen is de Chinees-Amerikaanse handelsoorlog en de daaruit voortvloeiende valuta-oorlog. Het voortdurend aankondigen van nieuwe tarieven door beide landen is ondertussen zo geëscaleerd dat bedrijven niet meer weten waar ze aan toe zijn en kapitaalinvesteringen ‘on hold’ worden gehouden.
2. De strijd om de technologische werelddominantie
Het tweede fenomeen is de ware inzet van dit conflict en dat is de technologische werelddominantie die beide landen nastreven. De Britse historicus en specialist in financiële en economische geschiedenis Niall Ferguson liet onlangs opmerken dat het grote probleem dat de bilaterale betrekkingen tussen de VS en China definieert, niet langer handel is, maar technologie.
Artificiële Intelligentie (A.I.), robotica, 5G en consoorten zijn veel belangrijker geworden dan de handelstarieven. Zelfs Duitsland wordt steeds defensiever op vlak van technologieoverdracht. De EU blijkt, op zijn mededingingsbeleid na, geen serieuze partij in deze strijd.
Daarenboven reiken de tentakels van China’s Nieuwe Zijderoute-initiatief al tot diep in de EU. De transacties vormen een duidelijk beeld van de ambitieuze Chinese plannen om Europa gemakkelijk te bereiken langs de zee, de weg, het spoor en de pijplijn. Ze dreigen in de toekomst dan ook een bron van politieke en economische spanningen op ons continent te worden.
3. Olie, altijd olie
Tenslotte is er een risico op de oliemarkten. Hoewel de olieprijzen de voorbije weken zijn gedaald en een verdere escalatie op vlak van handel, wisselmarkten en technologie de vraag naar olie verder zou reduceren, kan een militair conflict tussen Iran en de VS het tegenovergestelde effect hebben. Problemen in het Midden-Oosten lagen aan de basis van recessies in 1973, 1979 en 1990.
Volgens Roubini leiden de 3 voormelde schokken tot stagflatie. Dat is de samentrekking van stagnatie en inflatie en wijst op een situatie waarin de inflatie hoog is, de economische groei vertraagt en de werkloosheid hoog blijft. In zo’n situatie wordt met andere woorden verwacht dat de prijzen van ingevoerde goederen en energie stijgen. Tegelijkertijd wordt de toelevering van die goederen bemoeilijkt door de ontwrichting van wereldwijde toeleveringsketens.
Volgende recessie zal immuun zijn voor de maatregelen van de centrale bankiers
Roubini voorspelt ook dat de centrale banken in geval van een crisis niets meer zullen kunnen betekenen en dreigt niets minder dan de instorting van het wereldhandelssysteem. Volgens de econoom is nu als sprake van globale recessie in de technologie-, productie- en industriële sector. De daling van bestellingen van kapitaalgoederen in de meeste landen bevestigen dat.
De wereldeconomie wordt vandaag rechtgehouden door de sterke vraag van consumenten. Maar als de prijzen aan de hand van 3 voormelde fenomenen (‘shocks’, schrijft Roubini) blijven stijgen, dan zal die gevolgen hebben voor het reële gezinsinkomen en het consumentenvertrouwen.
Volgens Roubini is er ook een groot verschil met de crisis van 2008, toen centrale banken mits monetaire stimuli de vraag naar goederen en diensten probeerden aan te zwengelen. Vermits de crisis zich nu aan de aanbodzijde zal manifesteren, zijn gans andere maatregelen nodig, waarover centrale bankiers niet beslissen. De volgende recessie zal met andere woorden immuun zijn voor de maatregelen van de centrale bankiers.