Verrassend nieuws. De rijkste mens van de wereld is sinds deze maand de Fransman Bernard Arnault. Hoe de topman van LVMH de allerrijkste werd, geeft aan dat Europa een grote toekomst heeft als continent en niet zonodig het Bokrijk van de toekomst is. Nog opvallender: de man was bijna genaturaliseerd tot Belg, maar daar staken onze eigen Belgische autoriteiten een stokje voor.

De rijkste miljardair vandaag

Het zakenblad Forbes houdt in ‘real time’ de fortuinen in het oog van alle miljardairs van de wereld. Bernard Arnault prijkt al jaren in de top 20 maar was nooit op de eerste plaats terechtgekomen. Door de uitstekende resultaten van LVMH, het luxeconcern dat de man geboren in Roubaix leidt, maar ook door de crash van Microsoft, Amazon en Tesla, stak hij Bill Gates, Jeff Bezos en Elon Musk voorbij en om zich de voorbije dagen zeer comfortabel op de plek van rijkste mens ter wereld te nestelen. Zijn vermogen wordt geschat op 180 miljard dollar.

De grilligheid van de beurs

Het is zo dat in de VS bedrijven veel hogere waarderingen krijgen dan in de rest van de wereld. 55 procent van de beurswaarde in de wereld vind je terug op Wall Street. Daarnaast is het belang van ‘private equity’ ondernemingen – bedrijven die kapitaal ophalen buiten de beurs – veel groter, wat maakt dat bedrijven, zelfs deze die niet goed bestuurd worden, veel sneller aan waarde kunnen winnen.

De andere kant van die medaille is dat zij echter ook veel sneller aan waarde kunnen verliezen als de economie verzwakt, beleggers vertrouwen verliezen en wanbestuur naar boven komt. Denk maar aan FTX, WeWork en Twitter.

Op dat moment komen de sterke bedrijven naar boven. “Only when the tide goes out, do you discover who is swimming naked”, zegt Warren Buffett hierover. Dit jaar verloor het aandeel van LVMH nog geen 2 procent, terwijl de meeste Amerikaanse aandelen tussen de 20 procent à 80 procent verloren, zeker die van techbedrijven.

LVMH is dan ook het prototype van een bedrijf dat alleen in Europa kan bestaan: een bedrijf waar merkenbouwers heersen, design en ambacht essentieel is en waar de familie de plak zwaait.

1. Merkenbouwer par excellence

LVMH is het schoolvoorbeeld van een bedrijf dat een merkenbouwer is met een enorme savoir faire in marketing en sales, gecombineerd met een ijzeren financiële discipline. De merken Louis Vuitton, Christian Dior, Tag Heuer, Fendi, Dom Pérignon en nog tientallen andere toppers symboliseren perfect waarin Europa excelleert. In de top 10 van rijkste mensen op aarde staat ook de familie Bettencourt met L’Oréal, een ander megamerk.

2. Een cultuur van designers en ambachtslui

Verder heerst binnen LVMH een cultuur van designers, ambachtslui, ontwerpers en artiesten. Europa heeft heel veel tradities en métier opgebouwd in disciplines zoals ontwerp, kunst, design en architectuur. Het respecteren van deze cultuur in een geglobaliseerde wereld wordt alsmaar aantrekkelijker, een wereld waar authenticiteit essentieel geworden is in de merkbeleving.

Hetzelfde geldt voor autobouwers. Hoewel Tesla voorlopig hoge toppen scheert, kan niemand aan de métierkennis van de Duitsers tippen. Fenomenen zoals Ikea die perfect aanvoelen hoe design en interieur evolueren en de hele Italiaanse mode-industrie zijn mooie illustraties van die Europese vakkennis.

3. Familiebedrijf met een lange termijnvisie

Verder is het bedrijf nog voor 48 procent in handen van de familie. Dit maakt dat het veel minder afhankelijk is van het humeur van de beurs en dat lange-termijnplanning prioritair is. Dit is ook typisch aan Europa, waar het toch veel moeilijker is om naar de beurs te trekken, in vergelijking met de VS. Dat maakt dat je veel meer nadenkt over de rol van je eigen familie.

Vandaag werken zijn 5 kinderen, uit 2 huwelijken, in het bedrijf, en worden ze daar volgens insiders keihard getest in een darwinistische selectieprocedure. De toekomst van het concern is verzekerd en zal niet snel uit de handen van de familie glippen. Als belegger in dit aandeel kan je daar alleen maar gelukkig mee zijn.

Bijna een Belg

Opvallende anekdote. De man was bijna een Belg geworden in 2012. Arnault was op zoek naar een gunstiger belastingregime en kwam opvallend genoeg terecht in Brussel, hoewel het nooit helemaal duidelijk was waarom hij voor de Belgische nationaliteit wilde kiezen.

Doordat hij niet kon bewijzen dat hij hier drie jaar had gewoond, er een onderzoek plaatsvond naar mogelijke fiscale fraude door het Brussels gerecht én door de furieuze reactie van de Franse pers, werd dit plan opgeborgen. De cover van de Franse krant Libération uit die periode spreekt dan ook boekdelen.

Xavier Verellen is auteur en ondernemer (www.qelviq.com)