Het zat er onvermijdelijk aan te komen: de hongerstakers van het voorjaar zijn behoorlijk ontevreden. Meer zelfs, ze beschuldigden deze week de bevoegde staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) van woordbreuk. Want die zou bij onderhandelingen over het beëindigen van de hongerstakingen beloftes hebben gedaan aan de actievoerders om hun dossiers met aanvraag tot regularisatie ‘mild’ te behandelen.

• Het tegendeel blijkt nu waar: er zou zo’n 10 procent van alle aanvragers in aanmerking komen om ook effectief geregulariseerd te worden, waarbij Mahdi geen ‘voorkeursbehandeling’ geeft. Hijzelf heeft overigens nooit iets anders beweert, integendeel: dat zou indruisen tegen elk statement dat hij tijdens de hongerstaking zelf aflegde. “De wet geldt voor iedereen”, was toen de mantra.
• De waarheid is dat zowel PS als Ecolo tijdens die hongerstaking op een cruciaal moment hun hand leken te overspelen, door op een kernkabinet van de federale regering aan te kondigden dat ze “hun ontslag zouden aanbieden als er ook maar één dode zou vallen”.
• Dat zette meteen gigantische druk op de beide linkse Franstalige partners in de coalitie: veel middelen hadden (en hebben) zij niet om Mahdi tot concessies te bewegen. De CD&V’er probeert een middenkoers te varen op het departement, die meer ‘humaan’ moet zijn als zijn voorganger Theo Francken (N-VA). Maar tegelijk zou enige vorm van regularisatie van mensen zonder papieren in Vlaanderen politiek onverkoopbaar zijn: op dat vlak wil en kan Mahdi niet toegeven.
• De CD&V-staatssecretaris zit in Vivaldi dus tussen hamer en aanbeeld: aan Franstalige kant wordt hij “erger dan Francken” genoemd, aan Vlaamse kant ligt hij permanent onder vuur van diezelfde Francken en Vlaams Belanger Dries Van Langenhove.
• In mei gaf Mahdi niet toe, nadat de PS het hoge woord had uitgesproken op het kernkabinet. Het gevolg: de Franstalige socialisten moesten plots volop mee de zaak oplossen. Via de Brusselse PS-burgemeester Philippe Close werd duidelijk gemaakt aan de hongerstakers dat er op politiebevel zou ingegrepen worden. Het was immers al langer duidelijk dat de actievoerders niet de nodige medische zorgen kregen, en door activisten met extreemlinkse ideologie werden afgeschermd van onder meer het Rode Kruis, dat erg bezorgd was over de hongerstakers.
• Onder die druk plooiden de actievoerders dus. Maar deze week beschuldigden hun woordvoerders, met onder meer Mehdi Kassou en Alexis De Swaef, Mahdi toch van woordbreuk. Opvallend was dat Freddy Roosemont, de topambtenaar van de Dienst Vreemdelingenzaken, ‘zijn’ staatssecretaris ter hulp kwam door publiek te stellen “dat er geen beloftes waren gedaan”.
• Dat neemt de spanning in het dossier uiteraard niet weg. Want feit is dat het rommelt bij de achterban van de PS en de groenen in Brussel, die zich wel degelijk bedrogen voelen. Zij gingen ervan uit dat dossiers van mensen die hier al langer woonden en “goed geïntegreerd zijn”, meer kans op regularisatie zouden maken. Het kabinet van PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne heeft zich al voorgenomen kritische vragen te stellen, in de Kamer roert Ahmed Laaouej (PS) zich: hij eist “tekst en uitleg” van Mahdi.
• Die laatste zette overigens met zijn recent uitgebrachte boek ‘Van hol naar vol’ nog eens fors de schijnwerpers op een mogelijke kandidatuur als CD&V-voorzitter, ter opvolging van de gewonde Joachim Coens (CD&V). Diens mandaat loopt volgend jaar af. Premier De Croo is dus niet de enige die nadenkt over een toekomst na deze regeringsploeg.