Het is verbazend wat je dit jaar als wielerliefhebber voorgeschoteld kreeg. We waren nog niet bekomen van de beste Tour uit de naoorlogse geschiedenis of we mochten smullen van een schitterend najaar met een bloedstollende Ronde van Vlaanderen als apotheose.

En toch kondigde het zich slecht aan. De eerste koers die er toe deed vond slechts plaats op 1 augustus 2020, de laatste op 8 november 2020 met de laatste etappe van de Vuelta – als alles mag doorgaan. Dat is dus 99 koersdagen in totaal. In een normaal jaar mag je bijna op 300 dagen rekenen als je de koersen in de andere hemisfeer meerekent.

Slechts 79 dagen tot vandaag en toch waren ze nu al van de beste ooit in de geschiedenis, zeker voor zij die Merckx nooit van dichtbij hebben meegemaakt.

Het weinige aantal koersdagen heeft er zeker toe geleid dat de renners weinig kansen hadden en dat ze vol voor elke prijs gingen. De stijl van de nieuwe generatie renners draagt ook bij tot het opvallende aanvallende karakter van de koersen. Van Aert, van der Poel, Hirschi, Pogacar, Alaphilippe kunnen hun benen niet stilhouden en willen altijd koersen, wat de ploegleiders ook in hun oren fluisteren. 

Verder was het opvallend dat er geen drie blokken waren dit jaar. In een normaal seizoen heb je een klassiek voorseizoen, de rondes en dan nog een aantal najaarskoersen met het WK als hoogtepunt. Eigenlijk hebben we sinds Merckx niemand meer gehad die in alle drie seizoenen kon uitblinken … tot dit jaar. Wout van Aert vertelde in een recent interview dat zijn benen en wattages eigenlijk niet verzwakt waren tussen de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen.

De sterke benen van de Tourrijders zorgden ook voor extra vuurwerk. Geen nacriteriums maar allemaal koersen die ertoe deden. Enige uitzondering? Mathieu van der Poel – die toch weer zijn uitzonderlijke klasse bewijst. Je kan je afvragen wat er was gebeurd in de najaarskoersen als hij de Tour had mogen rijden.

Deze top 10 alvast

1. Pogacar verplettert de concurrentie op La Planche des Belles Filles

Hoe meer je naar de beelden van die dag kijkt, hoe onwaarschijnlijker de prestatie wordt. Het was de perfecte tijdrit van een knaap die ijskoud als een killer over iedereen heen reed. De fietswissel bewees eens te meer hoe koelbloedig de man is en geeft aan dat Pogacar de enige is die Evenepoel van een Merckxiaanse carrière kan houden. Het beeld van het verstijfde duo Dumoulin en van Aert en de troostende streling van de twee toppers over het hoofd van hun kopman Roglič, die wezenloos voor zich uitkijkt, blijven beklijven.

2. Van der Poel verslaat van Aert met een bandlengte

Vijftien centimeter maken het verschil tussen een klasbak die met hernieuwde energie 2021 zal aanvatten of een renner die – twijfelend aan zichzelf – op zoek moet gaan naar nieuwe inspiratie gedurende de winter. Michel Wuyts had het script op voorhand geschreven maar had nooit kunnen bedenken dat Alaphilippe zo ongelukkig zou uitvallen. Een absolute droomkoers met een winnaar voor de annalen.

3. Remco Evenepoel solt met het peloton

Je kan veel van Remco zeggen – hij doet soms zeer gedurfde uitspraken – maar niet dat hij berekend koerst. Zijn indrukwekkende solo in de vierde rit van Polen moet pijn hebben gedaan bij de concurrentie. Nog lastiger voor hen is het feit dat hoe langer de etappe duurde, hoe meer hij voorsprong nam. Er zijn duidelijk weinig grenzen aan de jongeman.

4. De indrukwekkende solo(s) van Marc Hirschi

Eigenlijk was zijn solo in de 9^de rit – die hij niet won – nog straffer dan deze in de 12^de rit, die hij wel zegevierend afsloot. Het was de ontdekking van een nieuwe superster met een prachtige stijl.

5. Van Aert vliegt over de witte zandwegen

Strade Bianche staat niet zo hoog aangeschreven als Milan San Remo maar de prestatie was echter bovenaards. In 2018 verzuurde hij volledig in de laatste klim en in 2019 viel hij zeer ongelukkig van zijn fiets wat het ergste deed vermoeden. Van Aert vocht terug en kwam terug op een onwaarschijnlijke manier. We hadden een vermoeden na de Container Cup – ook dit was corona – dat hij sterk was maar dit kwam toch als een verrassing. Door vanaf de eerste koersdag de puntjes op de i te zetten, gaf van Aert aan dat hij dit jaar niets zou laten liggen.

En verder nog

6. Sagan in de Giro met winst na een jaar zonder overwinningen

7. Van Aert wint van superster Alaphilippe in Milan San Remo

8. Van der Poel’s solonummer in de Binckbank Tour

9. Weer van Aert met spurtoverwinning in de waaierrit in Lavaur

10. Filippo Ganna foutloos als wereldkampioen tijdrijden

Xavier Verellen is Managing Director van MediaNation