In landen die het toneel van gewapende conflicten zijn geweest, heeft de bevolking een aanzienlijk grotere kans om angsten of depressies te ontwikkelen. Dat blijkt uit een onderzoek van wetenschappers aan de University of Queensland en de University of Washington. Het onderzoek toont volgens de onderzoekers dat oorlogen ernstige gevolgen hebben voor de geestelijke gezondheid van de getroffen bevolking. Ze benadrukken dat in deze regio’s diverse psychische problemen aan de oppervlakte komen.
De impact van conflicten op de mentale gezondheid is volgens de onderzoekers veel sterker dan eerder was ingeschat.
Eén op vijf
“In gebieden die een gewapend conflict hebben gekend, loopt de bevolking vijf keer meer kans om angsten of depressies te ontwikkelen dan in regio’s die van geweld gespaard zijn gebleven,” zegt onderzoeksleider Fiona Charlson, professor geestelijke gezondheidszorg aan de University of Queensland.
“Dit toont aan dat een oorlog ook ernstige gevolgen kan hebben voor de geestelijke gezondheid. Ramingen hebben aangegeven dat ongeveer 20 procent van de inwoners van deze regio’s een psychische stoornis zal ontwikkelen. Deze cijfers tonen de enorme omvang van het probleem.”
“De studie toonde ook aan dat de strijd tegen de uitdagingen van het dagelijks leven tegen een achtergrond van instabiliteit en oorlog een diepgaande invloed heeft op de geestelijke gezondheid,” aldus professor Charlson. “De directe en herhaalde blootstelling aan trauma’s en gewapende conflicten eist van de geestelijke gezondheid een bijzonder zware tol.”
“Er is ook een verhoogde stress bij mensen die proberen de dag op een normale manier door te brengen. Ze moeten vaak zware inspanningen doen om voedsel te kunnen vinden. Het is tevens vaak bijzonder moeilijk om zich van een inkomen te verzekeren. Armoede is een oorlogsomgeving dan ook breed verspreid. Dat probleem toont een sterk verband met mentale gezondheidsproblemen.”
Katalysator
“De resultaten van de studie tonen dat bij humanitaire crisis ook aandacht moet worden besteed aan de geestelijke gezondheid,” betoogt Fiona Charlson. “In een conflictomgeving blijken gezondheidsstelsels vaak een groot deel van hun efficiëntie te verliezen. Soms vallen deze diensten zelfs helemaal weg. Dit betekent dat mensen afgesloten raken van een behandeling waarop ze eerder wel konden terugvallen.”
“Rekening houdend met de grote aantallen mensen die door oorlogssituaties in nood komen, moet de gemeenschap ijveren voor de ontwikkeling van initiatieven die de geestelijke gezondheidszorg in deze omstandigheden kunnen ondersteunen.”
Tegelijkertijd kunnen noodsituaties volgens Charlson een katalysator zijn voor de ontwikkeling van efficiënte diensten voor geestelijke gezondheidszorg. “Men kan daarbij immers profiteren van een verhoogde politieke belangstelling en de beschikbaarheid aan financieringsbronnen,” zegt de wetenschapster.