Remco Evenepoel heeft de Vuelta gewonnen. Dat katapulteert hem samen met Vingegaard, Van Aert, Pogacar en Roglic in de top 5 van de wielerhiërarchie. Opvallend is dat Remco zich heeft gedragen als een echte leider. Dat belooft voor de toekomst en bewijst het grote gelijk van het jonge supertalent en zijn ploegleider Patrick Lefevere. Het enige wat nog ontbreekt is een topploeg rond hem. Enkel zo zal hij de heilige graal binnenhalen: eindwinst in de Tour de France.

In het wielerzotte Vlaanderen hadden de laatste dagen normaliter alle sites en kranten rood gekleurd om de Vuelta-zege van Remco Evenepoel te vieren. Wie had kunnen vermoeden dat er toch nog een nieuwsfeit groter was dan de viering van de nieuwe koning van België, met name de viering van de nieuwe koning van het Verenigd Koninkrijk? Heel wat hoofdredacteurs moeten gevloekt hebben dat 2 van de grootste nieuwsevenementen van dit jaar plaatsvonden in dezelfde week.

In wielertermen is deze week wel geschiedenis geschreven. Het belangrijkste wielerland van de wereld heeft 44 jaar moeten wachten op een nieuwe rondewinnaar. Remco Evenepoel heeft zijn criticasters de mond gesnoerd met de pedalen. 

De basisvoorwaarde van een superkampioen

Remco bezit dan ook alle ingrediënten van een superkampioen. Hij is gezegend met een sterk stel benen en genen, hij wordt uitstekend begeleid door toptrainers en hij heeft een wil en doorzettingsvermogen om U tegen te zeggen. Hij drijft ook op een heel sterke motivator, met name bewijzen dat hij de beste kan zijn en is. Hij heeft de laatste jaren hard afgezien van de kritiek in de pers en andere ex-wielrenners. De overwinning in de Vuelta smaakt dan ook zoet.

Remco is een echte CEO 

Bovendien is hij – en dat is het allerbelangrijkste – een echte leider. Hij was dit al bij RSC Anderlecht, maar hier heeft hij laten zien dat hij zijn ploeg op sleeptouw kan nemen als het moet en vice versa.

Een echte leider heeft een duidelijke strategie, een plan dat hij minutieus uitvoert, een team dat hijzelf aanstuurt en coacht, en hij heeft ook de intelligentie om met de zware taken van een leider om te gaan. Technisch, tactisch en qua attitude heeft hij alle beginnersfouten die hij vroeger maakte, overboord gegooid. Hij heeft in de ze Vuelta geen trap te veel gegeven, hij heeft zijn concurrenten uit hun kot gelokt en heeft hen in de tijdrit gedemoraliseerd wanneer het moest.

Topsporters zijn echte CEO’s die als ware ‘patrons’ hun team én hun eigen carrière begeleiden. Zijn team blijft het minpunt. In deze Vuelta waar de echte toppers, met uitzondering van de onfortuinlijke Roglic, niet aanwezig waren, was een topklimmersteam niet nodig. In de Tour geraak je daar echter niet mee weg. Daarover straks meer.

Zware tegenslag wordt psychologisch voordeel

Twee opvallende vaststellingen maken dat hij eigenlijk vandaag ineens een voorsprong heeft genomen op zijn grootste tegenstanders voor Tourwinst: Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar. 

Eerst en vooral heeft hij al moeten omgaan met een enorme tegenslag. Zijn carrière was eigenlijk omzeggens voorbij, toen hij in de Ronde Van Lombardije in een ravijn tuimelde. Het typeert de absolute toppers dat zij kunnen terugkeren uit de diepste dalen en dikwijls STERKER terugkeren dan daarvoor. We hebben dit gezien bij Tiger Woods, Roger Federer maar ook onze eigen Wout Van Aert. Die tegenslag geeft hem vandaag een psychologisch voordeel ten opzichte van die andere twee. 

Vooral Pogacar heeft nog nooit een echte tegenslag gekend – we wensen het hem niet toe – maar het maakt wel dat het wonderkind uit Slovenië toch een pak harder zijn best zal moeten doen om er volgend jaar te staan. Opwarmen in de Tour van Slovenië bij zijn vrienden en familie zal hem niet klaarmaken voor de titanenstrijd.

Zijn concurrenten ontbraken dit jaar leiderschap 

Daarnaast is het zo dat Vingegaard geen echte leider is. De Deen is misschien wel de beste klimmer van het peloton met een ijzeren doorzettingsvermogen. Toch ontbreekt het hem aan charisma om zich echt tot leider te ontpoppen. Vergelijk dat dan maar met Wout van Aert, zijn ploegmaat, die uitstraling te veel heeft. Het is omdat Van Aert het hem gunt dat hij echt voor geel is kunnen gaan. Zonder Van Aert had Jumbo geen geel kunnen halen in de Tour van 2022. Ook Roglic staat in de schaduw van de bonk uit Herentals. 

Ook Pogacar moet stappen zetten in zijn leiderschap. Hij heeft dit jaar in de Tour ongelooflijke domme tactische beslissingen genomen, de topper en een intelligente renner die hij is onwaardig. Drie keer heeft hij het dit jaar het verkorven. In Milaan-San Remo woekerde hij met zijn krachten, in de Ronde Van Vlaanderen liet hij een zekere zege liggen en in de fameuze elfde rit van de Tour vloog hij op elke versnelling van zijn tegenstanders als een kip zonder kop. Resultaat: een minutenverlies op de Col du Granon. Pogacar zelf vindt dat dit kleine foutjes waren, maar net dat getuigt van weinig introspectie.

De ‘mastermind’ slaat weer toe

En dat brengt ons tot de rol van de CEO van de ploeg Patrick Lefevere, die voor Evenepoels toekomstige ronde-ambities een cruciale rol speelt. Lefevere is al twintig jaar zonder enige twijfel de beste ploegleider van het peloton. Als je alleen maar de periode neemt vanaf 2003 – toen Quickstep hoofdsponsor werd – won hij 30% van de 6 Vlaamse voorjaarsklassiekers. Het gaat hier om Omloop Het Nieuwsblad, Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars door Vlaanderen, De Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem en De E3-Harelbeke. Maar hij heeft een ploeg voor klassiekers. Toch kreeg hij het voor elkaar dat Evenepoel met zijn ploeg nu ook een grote ronde binnenhaalde.

De Eddy Merckx van de ploegleiders?

De ondertussen 68-jarige West-Vlaming heeft voor zijn sponsors consistent rendement geleverd – return on investment noemt hij het. Lefevere gaat er terecht prat op dat zijn renners zeer grote visibiliteit opleveren dankzij de vele overwinningen.  Eén trofee ontbreekt echter op zijn palmares en dat is de Ronde van Frankrijk, de heilige graal. De Tour is met voorsprong de belangrijkste koers in de wielerkalender. Je kan perfect enkel de Tour winnen en spreken van een topjaar. Als Lefevere die binnenhaalt- liefst nog vijf keer met zijn goudhaantje – kan hij zich kronen tot de Eddy Merckx van de sportdirecteurs.

Hij heeft daarvoor de laatste twee jaren een groot Belgisch project voorbereid met kapitaalkrachtige sponsors die bereid zijn om het budget fors te verhogen om die Tourzege binnen te halen. Met vloerenproducent Unilin als vaste waarde en de onuitputtelijke ambities van Vic Swerts, de sterke man achter lijmproducent Soudal, zou het wel eens kunnen dat hij ook in geld in de topliga zal kunnen meespelen.

40 miljoen euro per jaar alsjeblief 

Want dat is het enige manco. De ploeg zal nog heel veel versterking nodig hebben om de titanenstrijd aan te gaan die we mogen verwachten tijdens de volgende Tour. 

Het loon van ronderenners is immers structureel hoger dan deze van klassieke renners waarvan Quickstep er veel meer heeft. De 3 grote ploegen van vandaag: Jumbo-Visma, UAE en Ineos herbergen de toppers in dit vak. De eerste komt er eigenlijk nog heel goedkoop van af. Zij betalen Roglic voorlopig maar 2 miljoen euro, Vingegaard nog minder, maar dit zal nu snel veranderen. Pogacar, kopman van UAE, verdient sinds dit jaar 6 miljoen euro. De grootverdieners zitten bij Ineos waar Geraint Thomas 3.5 miljoen euro op zijn rekening mag bijschrijven, Richard Carapaz 2.2 miljoen euro (die wel vertrekt) en Egan Bernal 2.8 miljoen. 

Niet alleen heeft Lefeverel sterke domestiques nodig – in het wielerjargon betekent dit renners die hun kopman tot diep in de finale kunnen ondersteunen – maar zal hij er ook over moeten waken dat zijn goudhaantje niet wordt weggekocht. 

Wint Evenepoel voor de eerste keer de Tour de France, dan zal hij zeker hetzelfde loon als Pogacar mogen vragen. Het hoeft zelfs niemand te verbazen dat Jim Ratcliffe, de grote baas van Ineos en staalmagnaat, zijn portefeuille bovenhaalt en voor de eerste keer een renner een jaarsalaris wil betalen met 8 cijfers. Evenepoel is hun beste kans – hoewel er met Juan Ayuso en Cian Uijtdebroeks 2 nieuwe opkomende sterren in de arena verschijnen – want het Sloveense supertalent heeft voor vijf jaar getekend bij UAE. Bernal is absoluut geen zekerheid meer ondanks zijn jonge leeftijd en Carapaz is niet goed genoeg om de Tour te kunnen winnen.

Als hij naar de topliga wil, zal het dus toch om een jaarbudget moeten gaan van tussen de 35 à 40 miljoen €. Iets dat Lefevere wegwimpelt en zelfs ronduit belachelijk vindt, zeker in de economische storm waarin we terecht zijn gekomen. Hij is wel slimmer als dat en weet dat er altijd geld is, zeker om geel binnen te halen in de grootste koers van het jaar voor een renner uit de bakermat van het wielrennen.

Doet Remco volgend jaar mee aan de Tour? Onze prognose: ja. Hij is er duidelijk klaar voor en de sponsors zullen onmiddellijk waar voor hun geld krijgen. 

Xavier Verellen is auteur en ondernemer. Zijn recente boek ‘Topsporters zijn CEO’s’, dat aantoont dat leiderschap het verschil maakt tussen kampioenen en superkampioenen, is te koop in de Standaard Boekhandel of online via https://topsporterszijnceos.businessam.be/