Eindelijk hebben rechters van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen in een paar arresten een belangrijke beslissing genomen, over het beleid van het Commissariaat-Generaal voor de Staatlozen en Vluchtelingen. Die kan zo nu eindelijk verder, met liefst 9.000 dossiers van Afghanen, die lagen te wachten, al acht maanden.

Alles heeft te maken met de gewijzigde toestand in Afghanistan zelf, waar geen oorlog meer is, want de Taliban hebben gewonnen. Die maakten het leven er niet bepaald aangenamer op, maar wel een pak veiliger, in dat bergland in Azië. Meteen kunnen een heleboel Afghanen sinds het aantreden van de Taliban geen aanspraak meer maken op asiel.

Die asielprocedures lopen hoe dan ook los van de politiek, via dat Commissariaat-Generaal, en uiteindelijk de Raad voor Vreemdelingenbetwisting. In praktijk heeft het wel straks een enorme impact: die 9.000 Afghanen zitten in de opvang, en moeten eens er over hun dossier beslist is, die verlaten. Daarbij krijgt slechts 40 procent gemiddeld asiel, 60 procent niet, waarbij ze het bevel krijgen het land te verlaten. De kans dat ze dat ook effectief doen, is vervolgens wel niet groot. Diegenen die nu wel nog asiel krijgen zijn politieke tegenstanders van het regime of journalisten, of jonge meisjes die vervolgd worden.

De plannen om alle Afghanen een tijdelijk statuut te geven, die van de linkerflank van de regering kwamen, heeft staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v) nu naar eigen zeggen afgewend: “Dat komt neer op een regularisatieronde en dat is echt geen goed idee. Wij moeten soms ook uitspraken van rechters afwachten. De asielprocedure wordt onafhankelijk beoordeeld, niet door de politiek.”

Voor Vivaldi is dat alvast een nieuwe opluchting: als er straks effectief tot 9.000 Afghanen uit de opvangcentra stromen, komen er meteen een heel pak plekken vrij.

Oud-staatssecretaris Theo Francken (N-VA) haalde alvast fel uit naar de Raad voor Vreemdelingenbetwisting. “Die (Franstalige?) rechters blokkeerden dus bijna 8 maanden alle asielbeslissingen van Afghanen in beroep. Het zal wel zijn dat er dan een opvangtekort ontstaat. Kunnen we die die factuur niet sturen?”, zo sneerde hij, waarbij hij de kost op meer dan 80 miljoen euro schat.