De Verenigde Staten produceren jaarlijks 42 miljoen ton plastic afval. Daarmee is het land de grootste plasticvervuiler van de hele wereld. Dat blijkt uit een studie van de American National Academy of Sciences. De onderzoekers benadrukken dat de Verenigde Staten meer plastic afval produceren dan alle lidstaten van de Europese Unie samen.
Opgemerkt wordt dat het land dringend een nieuwe strategie nodig heeft om te garanderen dat er einde komt aan de enorme stroom plastic die uiteindelijk in de oceanen van de wereld terecht komt.
Recyclage
“De voorbije zestig jaar is het volume plastic afval in de Verenigde Staten sterk toegenomen”, beklemtonen de onderzoekers. “Een volume van 42 ton staat gelijk met een productie van ongeveer 130 kilogram per inwoner van het land.”
“Het Amerikaanse cijfer ligt hoger dan het volume dat door alle lidstaten van de Europese Unie gezamenlijk wordt geproduceerd. Bovendien produceren steden in de Verenigde Staten twee tot acht keer meer plastic afval dan vergelijkbare gemeenschappen in de rest van de wereld.”
De onderzoekers wijzen er daarbij ook op dat de recyclage-infrastructuur in de Verenigde Staten geen gelijke tred heeft kunnen houden met de sterke groei van de plasticproductie.
“Zwerfvuil, illegale stortpraktijken en een inefficiënte afvalverwerking op de stortplaatsen heeft ertoe geleid dat jaarlijks tot 2,2 miljoen ton plastic – van plastic flessen tot verpakkingen – in het leefmilieu terechtkomt”, luidt het.
“Wellicht liggen de reële cijfers nog beduidend hoger. Een groot deel van deze volumes komt langs beken en rivieren in de wereldzeeën terecht.”
Crisis
Het rapport merkt nog op dat jaarlijks minstens 8,8 miljoen ton plastic afval in het mariene milieu terecht komt. “Om dit volume te reiken zou elke minuut een vuilniswagen gevuld met plastic zijn inhoud in de oceanen moeten dumpen”, werpt het rapport op.
“Indien de huidige trends zich verder doorzetten, dreigen het cijfer tegen het einde van dit decennium tot 53 miljoen ton per jaar op te lopen. Dat komt overeen met de helft van de jaarlijkse wereldwijde visvangst.”
“Plastic afval vormt een ecologische en sociale crisis die door de Amerikaanse overheid dringend moet worden aangepakt”, stipt onderzoeksleider Margaret Spring, wetenschappelijk directeur bij het Monterey Bay Aquarium, aan. “Er moet een nieuwe strategie komen om de stroom plastic afval naar de oceanen te stoppen.”
“Die strategie moet zich onder meer focussen op het terugdringen van de plasticproductie. Dat geldt vooral voor kunststoffen die niet herbruikbaar of recycleerbaar zijn. Daarnaast moet gewerkt worden aan de bevordering van alternatieve materialen die wel voor hergebruik geschikt zijn.”
“Tenslotte moeten ook betere normen worden gesteld voor de opvang en inzameling van afval.”
Polymeren
Er wordt tevens gewezen naar de impact van een aantal bredere internationale en industriële trends. “De Verenigde Staten en vele andere ontwikkelde landen hadden in het verleden de gewoonte om hun afvalproblematiek uit te besteden door het plastic naar China te verzenden”, wordt er opgemerkt.
“Dat land maakte drie jaar geleden aan deze praktijken echter een einde. Daardoor is echter een toename van de afvaltransporten naar andere landen, zoals Vietnam en Thailand, ontstaan. Bovendien moet worden vastgesteld dat voorraden gerecycleerd plastic, bij gebrek aan alternatieve oplossingen, op stortplaatsen worden verbrand.”
Daarnaast moet volgens de onderzoekers tevens worden gekeken naar de activiteiten van de producenten van fossiele brandstoffen. “Door de bekommernissen over de klimaatverandering dreigt die sector zijn primaire activiteit te zullen verliezen”, wordt er opgemerkt. “Deze industrie is dan ook op zoek naar alternatieven.”
“Daarbij wordt vooral gekeken naar plastic polymeren die voor allerlei doeleinden kunnen worden gebruikt. Hierdoor dreigt de volgende jaren de wereld nog door grotere hoeveelheden plastic afval te worden overspoeld.”
“We hebben hier met een bijzonder urgente problematiek te maken. De productie van deze stoffen neemt toe, waardoor ook de afvalvolumes zullen aangroeien en de kans op een contaminatie van het leefmilieu oploopt.”
(lb)