Terwijl Starlink en Kuiper elke maand in aantal toenemen, wil de Europese Unie ook een netwerk van minisatellieten voor communicatie ontwikkelen. Het is een manier om de autonomie van het continent te versterken tegenover Amerika, dat op dit gebied het voortouw heeft genomen.

Het is moeilijk om het tempo van de ruimtevaartsector bij te houden, zowel op het niveau van de nationale als van de particuliere spelers, maar Europa wil niet achterblijven. Bij de opening van de veertiende Europese ruimtevaartconferentie heeft Europees Commissaris voor Interne markt Thierry Breton bevestigd dat de Commissie zeer binnenkort haar project voor een constellatie van communicatiesatellieten zal presenteren, meldt Le Soir. Dat zal gebeuren “in de komende weken, niet in de komende maanden”, aldus de Franse Commissaris.

Duizenden machines

De satellietconstellaties zijn netwerken van kleine onderling verbonden satellieten die de overdracht van informatie en vooral de snelheid ervan moeten verbeteren. Ze zijn ook een bron van controverse, omdat sommigen vrezen dat ze de ruimte rond de onze planeet, die al vol zit met satellieten en brokstukken van vorige generaties satellieten, zullen overbelasten, waardoor het risico op kettingbotsingen toeneemt.

Het Starlink-project van Elon Musk telt al zo’n 2.000 satellieten, die de komende jaren moeten uitgroeien tot 12.000. Zijn concurrent Jeff Bezos, met zijn Kuiper-netwerk, plant er 3.000 meer tegen 2026. En dat is zonder de verschillende Amerikaanse militaire projecten mee te tellen.

Galileo, een precedent waar we op wachten

In deze wedloop om satellietconstellaties vreest Europa afhankelijk te worden van de Amerikaanse netwerken en is het van plan een eigen alternatief te bouwen. Men wil moderne communicatie, maar ook geolokalisatie, of het volgen van vliegtuigen of schepen, zonder afhankelijk te zijn van de goodwill van iemand anders. Het is niet de eerste keer dat de Europese Unie aan een dergelijk grootschalig autonomieproject begint: Galileo, het plaatsbepalingssysteem dat de concurrentie met het Amerikaanse GPS moet aangaan, werd na veel uitstel in 2001 gelanceerd en moet in 2024 volledig operationeel zijn.

Het totale aantal satellieten dat nodig is voor de Europese stationering is nog niet bepaald, maar de kosten worden al geraamd op 5 à 6 miljard euro, te verdelen tussen elke lidstaat, de Commissie en particuliere spelers. De EU wedt er echter op dat veel startende ondernemingen dit zullen zien als een niet te missen kans.

Het totale aantal satellieten dat nodig is om dit netwerk te ontwikkelen wordt geraamd op 240. Het is echter mogelijk dat sommige van die satellieten ook zullen worden gebruikt voor andere Europese systemen, zoals Galileo en Copernicus, het aardobservatie- en -analysenetwerk.

(am/ns)