De EU gaat tegen 2030 de CO2-uitstoot met 55 procent verminderen, ten opzichte van de niveaus van 1990. Voor de EU-top lag het target op 40 procent. Het Europees Parlement wil overigens nog meer, zij eisten 60 procent.

• Daarmee toont het Europese blok zich het meest ambitieus van heel de planeet: een belangrijk politiek signaal aan de vooravond van de VN-klimaattop dit weekend. Met de komst van Joe Biden, als nieuwe Amerikaanse president, in zicht, was dat zeker van belang: de rest van de wereld verwacht dat de VS zich nu snel opnieuw zal aansluiten bij de akkoorden van Parijs, die de wereldwijde CO2-uitstoot moeten verminderen.
• De discussies tussen de Europese staats- en regeringsleiders liepen heel de nacht. Logisch, want er stond erg veel geld op het spel. Uiteindelijk werd het een klassiek compromis, waarbij iedereen wat inspanningen moet doen. De eis bij sommigen in West-Europa, om deze keer vooral Oost-Europa te laten opdraaien, omdat zij in 1990 immers nog erg vervuilende industrie hadden, die vanzelf verdwenen is, werd niet echt gevolgd. Maar toch moesten de Oost-Europese landen, met name Polen, dat erg leunt op steenkool, uiteindelijk toch ook toegeven meer te gaan doen.w
• De reacties in België zijn erg voorspelbaar: de federale regering, zeker de groenen, zijn heel enthousiast. De Vlaamse regering is dat allerminst.
  • Premier Alexander De Croo (Open Vld), die heel de nacht mee onderhandelde, wil nu ‘dat ereen offensieve invulling‘ komt, zo liet hij in een persbericht weten. ‘Dit is een unieke kans voor iedereen in ons land om technologisch mee voorop te lopen. Dit gaat om de jobs van de toekomst.’
  • Federaal minister van Klimaat Zakia Khattabi (Ecolo) was nog meer tevreden: ‘Als 2020 dan toch iets positiefs heeft voortgebracht, dan is het zeker en vast dit ambitieus akkoord. Ik kon me geen betere start als klimaatminister inbeelden. Maar nu volgt het echte werk’, zo tweette ze.
  • Bij Zuhal Demir (N-VA), de Vlaamse minister van Klimaat, veel meer bezorgdheid. De Vlaamse regering had immers De Croo de boodschap meegegeven dat die moest pleiten voor ‘kostenefficiëntie’ op de EU-top (met andere woorden, de Oost-Europeanen moesten de meeste inspanningen doen deze keer) én ook om de ‘internationale flexibiliteit’ te behouden. Dat laatste is moeilijk jargon om het mechanisme toe te staan CO2-rechten elders in de wereld aan te kopen, liefst zo goedkoop mogelijk.
  • Beide werden volgens De Croo binnengehaald door België op de EU-top en ‘verankerd in het akkoord‘.
  • Maar Demir heeft een veel negatievere lezing, volgens haar haalde premier De Croo die twee punten niet genoeg binnen: ‘De Vlaamse vraag naar rechtvaardige spreiding van inspanningen kreeg geen gevolg. Vlaanderen blijft achter zonder duidelijke garanties over de verdere uitwerking van de Europese ambitieverhoging. Geen goede zaak’, zo reageerde ze al.
• De reacties zijn het voorspel van ferme intra-Belgische onderhandelingen die nu moeten volgen: wie gaat straks wat doen binnen de Belgische context? Doordat de Vlaamse regering nu al ferm het been stijf houdt, hoopt ze straks in het spel een zo goed mogelijke positie te krijgen. Hoe dan ook wordt het een stevige politieke confrontatie, waarbij het enthousiasme van Khattabi federaal onvermijdelijk gaat botsen met de harde lijn van Demir op Vlaams niveau.