De Europese Centrale Bank verhoogt de rente met 75 basispunten, de grootste renteverhoging in haar bestaan. Daarmee lijkt Frankfurt het signaal te willen geven dat het alles uit de kast haalt om de torenhoge inflatie in te dijken.

De beleidsrente, die richtinggevend is voor kredieten in de eurozone, klimt zo van 0,50 procent naar 1,25 procent. De rente die de banken krijgen om geld bij de ECB te parkeren, stijgt mee van 0,00 procent naar 0,75 procent. Dat is van belang voor de spaarders, want de grotere marge voor de banken biedt op termijn ook uitzicht op een hogere rente op de spaarboekjes.

Renteverhoging ondanks terugval

Een renteverhoging dient doorgaans om de kredietverlening aan gezinnen en bedrijven duurder te maken en zo de vraagzijde van de economie af te koelen. Het bijzondere van het besluit vandaag is dat er van een verhitte vraag helemaal geen sprake is. Integendeel: meerdere indicatoren wijzen op een nakende recessie.

Er zijn verscheidene redenen waarom de ECB toch voor het zware geschut kiest:

• Frankfurt wil de zelfvoedende spiraal van hoge inflatieverwachtingen stoppen. Als dat ten koste gaat van groei, dan moet dat maar even.
• De ECB wil af van de perceptie dat ze steeds maar achter de feiten holt en minder doortastend is dan andere centrale banken, zoals de Fed of de Bank of England.
• Als in het najaar een zware recessie uitbreekt, wordt het nog moeilijker om de rente te verhogen.
• Hogere Europese rentes maken de euro, die de voorbije weken onder druk stond, aantrekkelijker op de wisselmarkten.

Interne onenigheid

Net als bij de renteverhoging in juli, ging er een mediatieke strijd vooraf aan het rentebesluit: de ECB-bestuurders van de “harde lijn” hadden een enigszins een andere analyse over het monetaire beleid dan de voorstanders van meer gematigde renteverhogingen.

De voorbije dagen gokten almaar meer analisten dat de ECB voor een verhoging met 75 punten zou kiezen.

(ns)