De Franstalige Antwerpenaar lijkt tot uitsterven gedoemd. Dat schrijft journaliste Aubry Touriel in het weekblad Le Vif. Na de tweede wereldoorlog zouden in Antwerpen tussen veertigduizend en vijftigduizend Franstaligen zijn geteld. Volgens een aantal ramingen telt de francofone gemeenschap van de havenstad op dit ogenblik maximaal nog dertigduizend inwoners, maar ze lijkt volgens Touriel veroordeeld om helemaal te verdwijnen.

“De francofone Antwerpenaars zijn meestal nakomelingen van oude elites die zich onder laatste Franse koningen en Napoleon in Antwerpen, net zoals in vele andere Europese steden, heeft gevestigd,” zegt de Antwerpse historicus Eric Laureys.

“Tussen die periode en het midden van de voorbije eeuw had de Franstalige wereld een bijzonder grote impact op de banksector, het juridische milieu en de maritieme wereld.”

Negatieve sentimenten

Onder meer aan de Antwerpse balie zou in het begin van de jaren zeventig van de voorbije eeuw nog minstens één op vijf advocaten Franstalig zijn geweest. Hun aandeel is vandaag echter gedaald tot amper 1,5 procent. Oudere francofone Antwerpenaars herinneren zich onder meer nog de tweetalige straatnaamborden.

Toch wordt opgemerkt dat de Franstalige Antwerpenaars vaak negatieve sentimenten opriepen bij de rest van de bevolking, aangezien francofonen vaak belangrijke posities in het bedrijfsleven bekleedden. In de jaren zeventig en tachtig van de voorbije eeuw kwam het ook tot acties van onder meer het Taal Aktie Komitee (TAK) tegen het Franstalige Antwerpen.

“De negatieve bejegening van de Franstalige Antwerpenaars is vandaag echter volledig verdwenen,” merkt Aubry Touriel op. “Sinds een twintigtal jaar zijn er ook geen acties tegen Franstaligen vastgesteld. Er zijn geen problemen meer, want de francophone gemeenschap stoort niet meer, aangezien ze het grootste deel van haar macht en invloed heeft verloren.”