Key takeaways

• Cuba’s rumindustrie wordt bedreigd door een ernstig tekort aan suiker.
• De rumproductie is sterk afhankelijk van melasse, die schaars is door de slinkende suikeroogst.
• De crisis onderstreept de dringende behoefte aan oplossingen om het suikertekort in Cuba aan te pakken en de toekomst van de iconische rumindustrie veilig te stellen.

De worstelende suikerindustrie

De Cubaanse rumindustrie, ooit een baken van hoop in de worstelende economie van het eiland, wordt bedreigd door een ernstig tekort aan suiker. De magere oogst van dit jaar zal naar verwachting slechts 165.000 ton opleveren, een schril contrast met de 8 miljoen ton die eind jaren 80 werd geproduceerd.

Deze trieste situatie wordt door experts beschreven als “rampzalig”, waarbij vergelijkingen worden getrokken met suikerproductieniveaus uit de 19e eeuw. Het gebrek aan suiker heeft directe gevolgen voor de productie van rum, aangezien de Cubaanse regelgeving voorschrijft dat alle gebruikte ingrediënten uit het land zelf afkomstig moeten zijn.

Invloed op de rumproductie

De rumindustrie op het eiland is de laatste tijd enorm populair geworden, en trekt internationale luxemerken aan zoals Diageo, LVMH en Pernod Ricard. Deze bedrijven hebben zwaar geïnvesteerd in de ontwikkeling van onderscheidende Cubaanse sterke dranken, waarbij ze vaak ingewikkelde juridische structuren hebben gehanteerd om aan het Amerikaanse embargo tegen Cuba te voldoen. Merken als Ron Santiago, Eminente, Havana Club en Black Tears hebben wereldwijde erkenning gekregen voor hun kwaliteit en unieke karakter.

Het huidige suikertekort werpt een schaduw van onzekerheid over de toekomst van deze merken. De productie van rum is sterk afhankelijk van melasse, een bijproduct van suikerraffinage. Door de slinkende voorraden dreigen distilleerderijen de productie helemaal stop te zetten.

Korte geschiedenis van Cuba’s suikerindustrie

Cuba’s historische relatie met suiker is complex en diep verweven met de nationale identiteit. De uitvinding van de moderne rum in 1862 door Facundo Bacardí betekende een keerpunt en veranderde melasse in een wereldberoemde gedistilleerde drank. De visie van het Castro-regime op economische onafhankelijkheid plaatste suiker op de voorgrond, wat leidde tot ambitieuze mobilisatie-inspanningen in de jaren 1970.

Tientallen jaren van onderinvestering en de gevolgen van het Amerikaanse embargo hebben echter bijgedragen aan de achteruitgang van de industrie. Het aantal operationele suikerfabrieken is gekelderd van 133 ten tijde van de revolutie tot slechts zes vandaag de dag.

Behoefte aan modernisering en investeringen

De Enrique Varona suikerfabriek in Falla is een schrijnend voorbeeld van de problemen waarmee de industrie te kampen heeft. Werknemers doen onvermoeibare pogingen om verouderde machines functioneel te houden, wat de wanhopige behoefte aan modernisering en investeringen benadrukt. De moderne distilleerderij van Pernod Ricard ten zuiden van Havana is daarentegen een bewijs van het potentieel van buitenlandse investeringen in de Cubaanse rumindustrie.

Het dreigende suikertekort dreigt de vooruitgang van deze internationale merken teniet te doen. Het vierde kwartaal zal naar verwachting bijzonder moeilijk worden, met de mogelijkheid dat de alcoholproductie volledig stil komt te liggen. Deze crisis onderstreept de dringende behoefte aan oplossingen om het suikertekort in Cuba aan te pakken en de toekomst van de iconische rumindustrie veilig te stellen.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!