Café- en restaurantuitbaters zijn niet te spreken over de verplichte sluiting door het coronavirus covid-19. ‘Ik draai op drie weken een omzet van 20.000 euro. En openbaar vervoer, waar mensen op elkaar geplakt zitten, mag gewoon blijven rijden. Te absurd voor woorden.’

De federale regering kondigde donderdag aan dat alle cafés en restaurants vanaf vrijdag middernacht de deuren moeten sluiten. Dat kan op weinig begrip rekenen bij zowel uitbaters als personeelsleden. In de horeca wordt weinig op vaste basis gewerkt, dus heel veel werknemers zitten plots zonder werk. ‘We hebben hier vooral studenten’, klinkt het bij de Patrick Foley’s, een Ierse pub in het hart van Gent. ‘Sommigen hadden vandaag hun eerste dag. Die zijn al meteen hun job kwijt, want we kunnen die onmogelijk doorbetalen. En de rest heeft plots geen geld meer om eten te kopen en te leven.’

Patrick Foley’s is zowel een café als een restaurant en heeft het geluk dat het zijn eten nog kan laten brengen door Deliveroo. ‘Maar daarmee kunnen we ook maar één of twee studenten in de keuken zetten. Dat is ook niet spectaculair.’

‘Ik zit nu drie weken zonder werk’, zegt een barman in een ander café. ‘Ik werk met dagcontracten en heb verder wel een uitkering, maar een job hebben is wel leuker. En vooral, ik ga hier zelfs niet meer gewoon met mijn vrienden kunnen komen zitten als ik niet werk. Dat ga ik nog het meest missen.’

Willekeur

Er is veel onbegrip over de ‘willekeur’ van de maatregelen. ‘Waarom blijven crèches wel open, maar scholen niet? En waarom mogen mensen wel met het openbaar vervoer reizen, waar ze allemaal op elkaar geplakt zitten, maar moeten alle cafés plots dicht?’, is te horen bij veel uitbaters.

De Vlaamse overheid geeft 4.000 euro aan elke zaak die getroffen is door de maatregelen, maar echt gelukkig worden de uitbaters daar niet van. ‘Met 4.000 euro kan ik juist mijn huur voor drie weken betalen’, klinkt het bij Comic Sans, een café aan de Gentse Korenmarkt. Horecazaken hebben daarnaast nog personeelskosten en leveranciers te betalen. ‘Al mijn eten zal bederven’, zegt Sergio, de eigenaar van pizzeria Da Toto aan het Gentse Sint-Pietersstation. ‘En ik mag niet eens uithaal doen, want ik heb te veel tafels. Dat slaat nergens op.’

Sergio, een Italiaan, merkt op dat de Italiaanse situatie veel logischer is. ‘Alles gaat daar dicht, behalve uiteraard winkels met levensnoodzakelijke middelen. Hier mogen frituren en uithaalzaken dan weer wel open blijven. Waarom zij dan wel? En waarom wordt niemand hier verplicht om mondmaskers te dragen? In Italië krijg je een boete als je dat niet doet.’

Tijdelijke werkloosheid

Sergio kan zijn personeelsleden op tijdelijke werkloosheid sturen, waardoor ze 70 procent van hun loon uitbetaald krijgen, maar dat vind hij niet genoeg. ‘Ik zal helaas geen extra loon meer over hebben. Normaal verdien ik op drie weken 15.000 euro, dat ben ik nu helemaal kwijt. Wat moet ik dan met die 4.000 euro?’

Bij Comic Sans is de situatie zelfs nog nijpender. Daar werkt maar één persoon vast, al de rest werkt via dagcontracten. ‘Die zal ik helaas allemaal moeten opzeggen’, zegt eigenaar Jeroen Baert. ‘Dat zijn tien mensen die drie weken geen werk hebben. Wat moeten zij doen?’

Ook financieel is dit een grote kater. ‘Ik speel hier 20.000 euro mee kwijt. En ik kan geloven dat ik grote feesten moet afgelasten, maar een heel café sluiten snap ik niet. Ondertussen mag iedereen wel gewoon op reis gaan en de bus nemen. Onbegrijpelijk.’

‘Onnodig’

Wat ze nu drie weken gaan doen? ‘Ik ga alvast vier dagen naar het Verenigd Koninkrijk’, zegt Baert. ‘En daarna vooral afspreken met vrienden. Want blijkbaar is met 20 man afspreken in een huis van 80 vierkante meter geen probleem, maar 20 man in een café van 200 vierkante meter is een groot probleem.’

Sergio heeft weinig plannen. ‘Thuis zitten en eten’, lacht hij. ‘Maar waarom nu net drie weken? Alsof dat virus over drie weken ineens verdwenen is. Dat zal hier nog altijd zijn, hoor. De maatregelen zijn echt onnodig’, besluit hij.