Philip Neyt, de voorzitter van Pensioplus, de koepel van de pensioenfondsen, mengt zich in het debat rond de hervorming van de pensioenen. “Raak niet aan de tweede pensioenpijler”, is zijn oproep aan de federale regering.

Neyt schreef daarover in eigen naam een opiniestuk in De Tijd en L’Echo. Hij vreest dat de federale regering te ingrijpend de spelregels rond de tweede pensioenpijler gaat wijzigen, ten nadele van de begunstigden.

De tweede pensioenpijler is het bijkomende pensioen dat je kan opbouwen via het werk, als aanvulling op het wettelijke pensioen (de eerste pijler). Er bestaan twee grote systemen: stortingen in een groepsverzekering of in een pensioenfonds, afhankelijk van het bedrijf en de sector. De stortingen komen vooral van de werkgever, en vormen zo een onderdeel van het totale verloningspakket.

Volgens minister van Pensioenen Karine Lalieux (PS) leidt de tweede pensioenpijler tot te grote ongelijkheid, omdat 1 procent van de gepensioneerden 20 procent van de aanvullende pensioenen krijgt.

Neyt argumenteert dat die scheeftrekking een wiskundig gevolg is van de relatief jonge geschiedenis van de tweede pijler. De ongelijkheid zal op termijn vanzelf afvlakken, omdat almaar meer lagere inkomens deelnemen aan de pensioenplannen.

Vroeger was het aanvullend pensioen alleen weggelegd voor de hogere inkomens. “Veel pensioenplannen zijn pas in voege getreden sinds 2004, waarbij toenmalig minister van Pensioenen Frank Vandenbroucke resoluut voor democratisering koos”, merkt Neyt op.

Contract

De pensioenexpert waarschuwt ervoor dat een afroming van de netto-inkomsten uit aanvullende pensioenen niet alleen directe, maar ook onverwachte indirecte gevolgen heeft voor de werknemers. Zo wordt bij de aankoop van een woning de groepsverzekering vaak ingebracht om de kosten voor de schuldsaldoverzekering naar beneden te halen. Als de overheid de aanvullende pensioenen zwaarder zou gaan belasten, dan heeft dat dus tal van neveneffecten.

Maar vooral: het vertrouwen van de werknemers zou bij een wijziging van de spelregels een fikse knauw krijgen.”De tweede pijler pensioentoezegging is een ‘contract’ , dat deel uitmaakt van het arbeidscontract en van het loonbeleid van een bedrijf of sector”, schrijft Neyt. “Veel engagementen staan zelfs ingeschreven in cao’s. In de loononderhandelingen hebben sommige bedrijven en sectoren gekozen voor meer of minder aanvullend pensioen, omdat het vaak in balans is met andere loonelementen of directe cash.”

En nog: “Aanvullende pensioenrechten en prestaties vallen onder het eigendomsrecht. Er geldt bovendien een legitieme verwachting in hoofde van de werknemers op hun toekomstige pensioenrechten en inkomen. Elke onredelijke inmenging in die legitieme verwachtingen kan als contractbreuk worden beschouwd.”

(lb)

Lees ook: “De duurzaamste pensioenhervorming is een dynamisch activeringsbeleid” (premium-artikel)