Key takeaways

• In de ontwerpovereenkomst van de COP29 wordt voorgesteld om tot 2035 jaarlijks 250 miljard dollar uit te trekken voor klimaatmitigatie en -adaptatie.
• Ontwikkelingslanden zijn ontevreden over het voorgestelde bedrag en vinden het onvoldoende om in hun behoeften te voorzien.
• Het bereiken van het doel van 250 miljard dollar zal waarschijnlijk de middelen van sommige ontwikkelde landen onder druk zetten.

Tijdens de COP29 klimaattop in Azerbeidzjan hebben de onderhandelaars een ontwerpovereenkomst opgesteld waarin wordt voorgesteld om tegen 2035 jaarlijks 250 miljard dollar (zo’n 232,5 miljard euro) van de rijke landen naar de ontwikkelingslanden over te hevelen voor inspanningen op het gebied van klimaatmatiging en -aanpassing. Dit bedrag is echter lager dan het triljoen dollar bedrag dat de armere landen willen. De financieringskwestie is een centraal twistpunt geweest tijdens de besprekingen, dit meldt Politico.

Ontwikkelingslanden hebben hun ongenoegen geuit over het voorgestelde bedrag, dat ze ontoereikend vinden om in hun behoeften te voorzien. Sommige onderhandelaars hebben de ontwerpovereenkomst bekritiseerd als afwijzend, waarbij ze de nadruk legden op het verschil tussen het toegezegde bedrag en de daadwerkelijke financiële behoeften. Hoewel de doelstelling van 250 miljard dollar voortbouwt op de toezegging van 100 miljard dollar uit 2009, zijn de gevolgen van de klimaatverandering ernstiger geworden, waardoor aanzienlijk meer financiering nodig is.

Financieringsbronnen

De ontwerpovereenkomst suggereert dat een eventueel tekort tegen 2035 kan worden overbrugd met privékapitaal. Er heerst echter onduidelijkheid over de precieze bronnen van deze financiering, waardoor ontwikkelingslanden zich zorgen maken. Sommige onderhandelaars eisen duidelijkere definities en garanties met betrekking tot publieke versus private bijdragen.

Het bereiken van de doelstelling van 250 miljard dollar zal voor sommige ontwikkelde landen waarschijnlijk een zware wissel trekken op de middelen, waarbij interne discussies binnen blokken zoals de EU een bereik van 200 tot 300 miljard dollar per jaar verkennen. Hoewel sommige Europese onderhandelaars dit bedrag als een redelijk uitgangspunt beschouwen, erkennen anderen dat het voor bepaalde lidstaten een uitdaging kan vormen.

Mondiale deelname en milieuoverwegingen

De ontwerpovereenkomst nodigt ook rijke ontwikkelingslanden zoals China, Singapore en de Golfstaten uit om financieel bij te dragen, maar stelt hun deelname niet expliciet verplicht. China, dat sinds 2016 al zo’n 25 miljard dollar heeft bijgedragen, blijft bij zijn standpunt over vrijwillige bijdragen via “Zuid-Zuid”-financiering.

Milieuorganisaties stellen dat een hogere financieringsdoelstelling haalbaar is via verschillende mechanismen, waaronder hervormingen bij multilaterale ontwikkelingsbanken en bescheiden verhogingen van bilaterale financiering. De Verenigde Staten hebben onder de regering Biden de noodzaak benadrukt van ambitieuze actie en een veelzijdige aanpak om de doelstelling voor klimaatfinanciering te halen.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!