Dat het tegenoffensief van Oekraïne niet loopt zoals verwacht, leek ondertussen wel duidelijk. Het heeft weinig te maken met de wil van de Oekraïense soldaten, en ook de sterkte van de Russische krijgsmacht heeft er eigenlijk niet zo veel mee te maken. Hoe komt het dan?
In het nieuws: De Oekraïense moed en wil is niet voldoende om een grote doorbraak te forceren aan het front.
- Nog voor het tegenoffensief van start ging, wist men eigenlijk dat Oekraïne te weinig materiaal had om dit snel tot een goed einde te brengen. Verschillende brigades waren dan wel uitgerust met westerse tanks of pantservoertuigen; het ontbrak aan ondersteunend materiaal om de missie tot een goed eind te brengen binnen enkele dagen.
Op de hoogte blijven van het laatste nieuws over Defensie, spionage of de oorlog in Oekraïne? Defensiejournalist Kasper Goossens stuurt ze wekelijks recht naar jouw mailbox. Interesse? Schrijf je via deze link in!
Landmijnen
- Het belangrijkste mankement in de Oekraïense aanvalsmacht is ontmijningsmateriaal. Het hele front is bezaaid met landmijnen, reken gerust enkele miljoenen. Dat maakt oprukken bijzonder gevaarlijk, zowel voor infanterie als voertuigen. Voertuigen en andere systemen die mijnen kunnen opruimen zijn dus cruciaal bij een offensief als dit.
- France24 sprak met enkele Oekraïense ontmijners, en die bevestigen eigenlijk de problemen daar. Zo zijn metaaldetectors overbodig: Rusland maakt gebruik van plastic landmijnen, die dus niet opgespoord kunnen worden met zo’n toestel. De oplossing zijn drones met een warmtecamera, aangezien mijnen opwarmen op zonnige dagen.
- De ontmijners doen hun uiterste best, maar miljoenen landmijnen stuk voor stuk opruimen kost nu eenmaal tijd. De oplossing lijkt om meer ontmijningsvoertuigen te gebruiken. Die kunnen de explosieven opruimen met behulp van een grote ploeg, of door zelf een koord af te vuren met explosieven tot achter het mijnenveld. Door die explosieven tot ontploffing te brengen, maken ze een vrij pad door het mijnenveld. Alleen, deze voertuigen kampen ook met stevige problemen.
Luchtoverwicht
Ze zijn namelijk bijzonder kwetsbaar voor inkomende projectielen. Russische artilleriesystemen bombarderen de Oekraïense posities, en krijgen daarbij weinig weerstand. Oekraïne heeft weinig luchtafweercapaciteit om de troepen aan het front te verdedigen. Het Westen leverde heel wat geavanceerde systemen, maar die dienen om steden en cruciale infrastructuur (vooral energiecentrales) te verdedigen tegen Russische missiles.
Oekraïne deed in het begin van het conflict een goede zaak, door de Russische luchtmacht op afstand te houden. Zo slaagde het Westen erin heel wat materiaal te leveren. Nu is de situatie echter gekeerd: de Oekraïense luchtmacht bestaat nog amper, en in combinatie met te weinig luchtafweer heeft Rusland bijna een vrijgeleide om Oekraïense posities te bombarderen.
Zo lang de mijnenvelden niet opgeruimd zijn of Oekraïne erin slaagt de troepen aan het front beter te beschermen tegen dreigingen van bovenaf, komen de door het Westen geleverde voertuigen (met name tanks en gevechtsvoertuigen) niet tot hun recht.
Beide kanten beschieten elkaar nu vooral met houwitsers en raketsystemen, zoals de Russische BM-21 Grad of Amerikaanse HIMARS. Rusland maakt daarnaast gebruik van drones, vooral de Iraanse Shaheds, om Oekraïense voertuigen te vernielen.
De oplossing?
Oekraïne verwacht nog honderden luchtafweersystemen, die beloofd werden door westerse partners. Die extra systemen kunnen dan ingezet worden om de stoottroepen te beschermen tegen luchtdreigingen. Ook nog een hoop ontmijningsvoertuigen moeten arriveren aan het front. Eens deze, geruggensteund door luchtafweer, erin slagen de Russische mijnenvelden op te ruimen, lijkt een doorbraak al een forse stap dichter.
