Op de straten van Moldavië heerst een stilzwijgende paniek. De bijna drie miljoen inwoners vrezen dat hun land wel eens het volgende kan zijn dat in de vuurlinie ligt van Rusland, nadat het Oekraïne verovert. De aanwezigheid van Russische troepen in de separatistische regio Transnistrië helpt alvast niet om de doorsnee Moldaviër gerust te stellen.

In een perfect scenario (voor dictator Poetin dan) valt Kiev binnen enkele dagen. Het Oekraïens regime wordt vervangen door een pro-Russische poppenleider, die vervolgens van het land een vazal van Rusland maakt, net zoals Wit-Rusland al deed. Dan blijft de vraag of Poetin tevredengesteld is, of de grenzen van zijn groot Russische Rijk nog verder wil leggen van Moskou.

Als dit scenario werkelijkheid wordt, kan Rusland in se drie kanten uit: via het noorden naar Finland, in het midden richting de Baltische staten (wat de NAVO betrekt in het conflict), of zuidwaarts, richting Moldavië.

Transnistrië

Die laatste optie lijkt voor Rusland de meest interessante optie: het land is geen NAVO-lidstaat, en met een verovering kan de de facto onafhankelijke Pridnestrovische Moldavische Republiek, gevestigd in de oostelijke regio Transnistrië, eindelijk worden bevrijd. Die tactiek, het bevrijden van pro-Russische separatistische regio’s, werd eerder al toegepast in Tsjetsjenië, Ingoesjetië, Zuid-Ossetië, Abchazië en de Donbas.

In 1990 vervelde de Sovjetrepubliek Moldavië tot het Moldavië dat we vandaag kennen. De Russische minderheid in Transnistrië vreesde echter dat Moldavië zou herenigd worden met buurland Roemenië, zeker aangezien het Roemeens als de enige officiële taal werd erkend. Daarop riep de etnische minderheid in datzelfde jaar de onafhankelijkheid van de Socialistische Sovjet-Republiek Transnistrië uit.

Moldavië verklaarde de onafhankelijkheidsstrijders de oorlog, maar dat kwam hen duur te staan. Het land had nog geen echt leger, en in de Transnistrische hoofdstad Tiraspol was nog een oud Sovjetcontingent aanwezig, dat de Moldaviërs al snel uit het Transnistrische huis trapte. Een korte burgeroorlog in 1992 werd gewonnen door Transnistrië.

Sindsdien is de situatie altijd dezelfde gebleven: Moldavië weigert de regio als onafhankelijk te erkennen, maar valt ook niet binnen, aangezien er de dag van vandaag nog steeds Russische “vredestroepen” aanwezig zijn. Daarnaast liggen in een wapendepot in Cobasna, het grootste in Oost-Europa en vlak bij de grens met Oekraïne, zo’n 20.000 ton aan Russische oorlogsmunitie gestockeerd. Om die munitie te bewaken zijn er nog 1.500 extra Russische soldaten aanwezig.

Corridor naar Rusland?

Wat de Moldavische bevolking nu echt zorgen baart, is de Russische aanval op de Oekraïense havenstad Odessa. Die stad ligt op nog geen 100 kilometer van Tiraspol, en een verovering van de stad kan dan ook bijzonder nefast zijn voor Moldavië. Waar voorafgaand aan de invasie van Oekraïne de theorie rondging dat Rusland een corridor wou maken om de Krim (het schiereiland dat het in 2014 annexeerde) te verbinden met het Russische land, kan die corridor ook worden doorgetrokken om Transnistrië te verbinden.

Rusland is, 23 dagen na de start van de invasie, traag maar gestaag aan het oprukken in het zuiden van Oekraïne. De landbrug tussen de Krim en de pro-Russische schurkenstaatjes in de Donetsk is bijna een feit, enkel de havenstad Marioepol houdt (voorlopig) nog dapper stand.

Aan het zuidwestfront kon Rusland al de stad Cherson innemen, en ligt ook Mykolaiv zwaar onder vuur. Ondertussen zou via zee een landing worden voorbereid op Odessa. Zo lijkt ook een corridor naar Transnistrië enkel maar een kwestie van tijd.

Europese steun

Ook Europa erkent dat dit wel eens een volgende stap kan zijn van Poetin. Het Parlement van de Raad van Europa heeft woensdag 16 maart voor het eerst Transnistrië erkend als “gebied onder Russische bezetting“. Ook is Moldavië officieel erkend als kandidaat-lidstaat voor de Europese Unie, waarmee een sterk signaal wordt gestuurd aan Poetin dat hij hier niet moet proberen binnen te vallen.

Toch lijkt dat lidmaatschap ook nog ver weg, aan gezien een land een “stabiele democratie, die de rechtstaat, de eerbiediging van mensenrechten en de bescherming van minderheden waarborgt” moet zijn. Een vreemd leger dat land bezit, een minderheid die al 32 jaar wil afscheuren en een overheid dat niet kan ingrijpen, lijkt toch niet te zullen voldoen aan die eis.