Vernietigend rapport Rekenhof over financieel beheer van de Kamer zet oppositie en meerderheid aan tot drastische conclusies: "Zeer grondige hervorming nodig"

Voor het eerst in 190 jaar licht de financiële waakhond van het Rekenhof de Kamer door. Hun rapport, dat gisteren met de Kamerleden gedeeld werd, schetst een vernietigend beeld van een hopeloos verouderde instelling: er is geen dubbele boekhouding, met werkt met Excel in plaats van boekhoudsoftware, er is geen meerjarenbegroting, openbare aanbestedingen lopen niet volgens de regels, sommige bankrekeningen kunnen zelfs enkel met papieren uittreksels gevolgd worden. En erger nog: er is zelfs geen deontologische code, of een duidelijk kader om potentieel misbruik op te sporen. Daarmee wil het Rekenhof niet gezegd hebben dat er fraude gepleegd wordt: “Er zijn geen aanwijzingen voor malversaties of fraude, maar het risico is er wel”, zo stellen ze. De oppositie reageert scherp: “Dit is geen professioneel beheer”, zegt N-VA, Maar opvallend: ook binnen de meerderheid zeggen de fractieleiders hetzelfde: “Hervormingen zijn broodnodig.” Het Rekenhof zelf heeft meer dan honderd aanbevelingen daartoe. Vraag is of dat nog lukt in deze legislatuur. Volgende week dinsdag bespreekt de Kamer het rapport openbaar.

Met bijdragen van Baptiste Lambert.

In het nieuws: Een pijnlijke financiële doorlichting van het hoogste democratische orgaan in België.

De details: Letterlijk alle Kamerleden die we spreken over het rapport zijn duidelijk: dit moet anders. Het Rekenhof heeft zich niet bepaald ingehouden, en legt in een 83-paginalang rapport de pijnpunten allemaal bloot. Een forse modernisering dringt zich op.

“Het is de eerste keer in de geschiedenis van de Kamer, dat de werking van de instelling door externe specialisten is doorgelicht.” Dat vertelden de ambtenaren van het Rekenhof gisteren aan de leden van het Bureau van de Kamer, waar zowat alle invloedrijke Kamerleden inzitten.
Geen evidente opdracht voor dat Rekenhof overigens: zij hangen financieel helemaal af van diezelfde Kamer. Ze kwamen dan ook niet om ‘schuldigen’ aan te wijzen: “Voor de manier waarop de Kamer vandaag werkt is iedereen verantwoordelijk die in de afgelopen 190 jaar voor en achter de schermen leiding heeft genomen, zowel ambtenaren als politici”, zo stelde het Rekenhof.
De vergadering gisteren verliep achter gesloten deuren, maar het rapport zelf lekte quasi meteen, en staat ondertussen ook gewoon online.
De doorlichting kwam er nadat de Kamer in het voorjaar in een draaikolk terechtkwam, rond de pensioenen van oud-ambtenaren en oud-voorzitters. In de nasleep bleek dat tientallen pensioenen fout werden berekend.
Het rapport behandelt die pensioenen-kwestie eigenlijk niet. Het legt daarentegen genadeloos een verouderde instelling en bijbehorende beleidscultuur bloot, op vlak van het beheer en management van de Kamer.

Letterlijk: Het rapport leest echt als een blunderboek.

Er is geen echt kader van regels: “De Kamer beschikt niet over een deontologische code die geldt voor het voltallige personeel”, zo onderstrepen de auditors meermaals. “De vraag of politieke medewerkers onderworpen zijn aan de deontologische code van de Kamerleden stuit op uiteenlopende interpretaties. De bepalingen over integriteit worden overigens niet geëvalueerd.”
Erger nog is dat het Rekenhof eigenlijk zegt dat Kamerleden niet deftig controle kunnen voeren: “Uit de debatten en verslagen van de Kamer blijkt dat de rekening vaak kort vooraf aan de leden wordt bezorgd, waardoor de mogelijkheid tot kennisname ervan, en dus ook de mogelijkheden tot vragen voor bijkomende toelichting en inhoudelijke bespreking, beperkt blijven.” Of nog explicieter: “Bij de rekeningen van 2022 kregen de Kamerleden de documenten slechts 21 uur op voorhand. Een dergelijk tijdsbestek maakt het de parlementsleden moeilijk om de rekeningen op een grondige manier door te nemen en te analyseren.”
De financiën zijn een kluwen:
- “De Kamer beschikt in totaal over veertien zicht‐, spaar‐ en termijnrekeningen, verspreid over vier financiële instellingen”, zo merkt het Rekenhof op.
- Een overzicht van die rekeningen kan men om allerlei redenen niet krijgen: verschillende zijn niet in de boekhouding opgenomen, anderen niet in de rapportering.
- En nog straffer: “Voor sommige rekeningen waren de rekeninguittreksels niet digitaal beschikbaar maar enkel op papier te verkrijgen, wat een belemmering vormt voor efficiënte controles.”
Er is gewoon manifest foute doorstroming van info in de boekhouding: “De dienst Boekhouding merkt op dat de registraties van de HR‐dienst recurrente fouten vertonen. Er wordt momenteel niet gerapporteerd over die fouten.”
Bovendien maakt men oneigenlijk gebruik van een achterpoortje om meer personeel aan te nemen: ”Tijdelijk personeel zou in principe moeten worden aangeworven voor relatief korte tijd. In werkelijkheid zijn sommige tijdelijke medewerkers echter aangeworven voor onbepaalde duur en werken ze al meer dan vijf jaar voor de Kamer.” En nog: “De uitgaven voor tijdelijke medewerkers stijgen sinds 2020 (+44 procent), wat wijst op recurrente behoeften.”
Ook bij het aannemen van tolken liep het mis: “De prestaties van externe tolken worden gefactureerd door bedrijven of zelfstandigen en zijn onderworpen aan de belasting over de toegevoegde waarde. Die facturering van prestaties is onverenigbaar met een arbeidsovereenkomst.”
Het rapport signaleert ook expliciete overtredingen van de regels op openbare aanbestedingen:
- Zo is er de renovatie van de keukens in de Kamer waar geen deftige marktprospectie werd gedaan, zo schrijft het rapport. “Ondanks het grote aantal geraadpleegde ondernemers werd slechts één offerte ingediend voor het eerste perceel en kwamen er maar twee binnen voor het tweede.”
- De installatie van software, de opdracht ‘Arbor’, is compleet ontspoord: “In totaal is de opdracht die in 2003 werd gegund voor 35.355 euro exclusief btw, opgelopen tot minstens 550.000 euro exclusief btw in 2023.”
- “Bij de opdracht Food & Horeca die is onderworpen aan Europese bekendmaking werd de opdracht gesloten de dag nadat het Bureau de gunningsbeslissing nam zonder dat de minimumtermijn van vijftien dagen (‘wachttermijn’) werd toegekend.
De conclusie over dit geheel is dan ook hard: “In totaal werd zo’n 700.000 euro besteed zonder het voorafgaande akkoord van het Bureau, dat als beslissingsorgaan van de Kamer fungeert voor uitgaven van meer dan 207.000 euro.
De conclusie van het Rekenhof is helder: meer dan 100 concrete aanbevelingen moeten heel de werking moderniseren en betere controle garanderen.
De diensten van de Kamer reageerden zelf al, en onderstrepen dat veel “niet als een verrassing komt”. “De aanbevelingen van het Rekenhof zullen de Kamer helpen de reeds bestaande actieplannen te versterken en prioriteiten vast te stellen voor de komende jaren”, zo reageerde Jan Deltour, griffier van de Kamer, de facto de ambtenaar die de baas is van de werking.

De reactie van de politiek: Het rapport is hard ontwaken. Iedereen wil nu “verbetering”.

Bij PVDA en Vlaams Belang zoals verwacht bijzonder scherpe reacties op het rapport: “De spilzucht van de Kamer staat symbool voor het failliete Belgische systeem”, zegt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken. “Dit zou een wake-upcall moeten zijn, maar de Belgische politieke cultuur is te verrot om zichzelf te corrigeren. Mocht het federale parlement een bedrijf zijn, het was al lang failliet. Het is België in het klein. Iedereen is bevoegd, maar niemand is verantwoordelijk.”
“Het schandaal over de pensioenextra’s van onder meer Siegfried Bracke (N-VA) bleek slechts het topje van de ijsberg”, zegt Sofie Merckx, PVDA-fractieleidster in de Kamer. PVDA is ook verontwaardigd dat de pensioenen zelf niet onderzocht zijn: “Van wie kreeg het Rekenhof de opdracht om niets te zeggen over de privileges van de politici?”
Bij N-VA dissecteerde Sander Loones het rapport: “We gaan naar een politieke storm. En de Kamer is duidelijk niet klaar om daarin een stabiliserend anker te zijn. In onzekere tijden moeten de democratische instellingen zekerheid kunnen bieden. Dat kan enkel wanneer ze scherp staan en professioneel beheerd worden. Dat het Rekenhof expliciet opmerkt dat ‘het de parlementsleden moeilijk wordt gemaakt om de rekeningen te controleren’, wijst op een serieus democratisch deficit.”
Minstens even opvallend is wel dat eigenlijk ook binnen de meerderheid de verontwaardiging even groot is, al wordt ze minder in slogans uitgedrukt. “Dit rapport leest als een instelling die in de vorige eeuw is blijven steken. Dit staat haaks op fundamentele principes van eigentijdse, transparante en efficiënte bedrijfsvoering”, zegt Vooruit-fractieleider Joris Vandenbroucke.
Die wijst erop dat echt essentiële zaken zoals een dubbele boekhouding (al jaren verplicht voor zelfs vzw’s), het werken zonder boekhoudsoftware (maar gewoon met Excel) of een meerjarenplanning gewoon ontbreken. “We hebben een zeer grondige hervorming nodig die jaren zal vergen.”
Zijn collega-fractieleider van cd&v, Servais Verherstraeten, beaamt dat: “Uiteraard zijn hervormingen nu nodig.” Hij benadrukt wel dat “geen sprake is van fraude of malversaties”.
Bij Groen eenzelfde analyse: “De Kamer moet professioneler gerund worden. Een aantal zaken moeten nog deze legislatuur zeker nog geremedieerd kunnen worden, maar niet alles zal kunnen opgelost worden op een half jaar tijd. Er moet nu snel een actieplan komen, met frequent controle van het Rekenhof op de uitvoering. Alleen zo zal het beter worden”, zegt fractieleider Wouter De Vriendt (Groen).
Overigens reageerde men vanuit de meerderheid ook op de kritiek van PVDA, die schande spreekt omdat de pensioenen niet onderzocht zijn: “Het Rekenhof heeft daarover in het Bureau gisteren expliciet gezegd dat het daar geen onderzoek naar kan en wil doen omdat dit een (politieke) opportuniteitsbeoordeling inhoudt.” Dus van een ‘bevel’ of ‘instructie’ is geen sprake.
Om die discussie te objectiveren is er al maanden geleden een benchmarkstudie besteld met ons omringende en andere Europese landen. Die ligt de komende weken klaar bij de Vlaamse Parlementsvoorzitter Liesbeth Homans (N-VA).

De achtergrond: Kamervoorzitter Eliane Tillieux (PS) blijkt noch een goede communicator noch een goede manager.

De Kamer wordt gerund door een groep ambtenaren, maar aan de top staat uiteraard de voorzitter, en bij uitbreiding het Bureau, waar alle fractieleiders en kopstukken in zitten, én het Bestuurscomité, waar de grote partijen de praktische werking regelen en onderling verdelen.
Wat daarbij telkens weer terugkomt, over oppositie en meerderheid heen: de huidige Kamervoorzitter weegt te licht. Daarbij wijst haar voorganger Siegfried Bracke erop dat de Kamer goed beheren en proberen bestuurlijk te hervormen, drie zaken veronderstelt:
- “Een voorzitter die er echt mee bezig is en het Bestuurscomité met zich mee heeft.”
- “Tegelijk iemand die weet dat je stap voor stap moet gaan.”
- “En tenslotte iemand die een heel goede relatie met (de top van) de ambtenarij heeft.”
Binnen het Bestuurscomité, waar naast voorzitter Tilleux ook Sophie Wilmès (MR), Valerie Van Peel (N-VA), Kristof Calvo (Groen) Tom Van Grieken (Vlaams Belang) en Nahima Lanjri (cd&v) zetelen, draait het niet bepaald vlot. Zo blijkt volgens insiders Tilleux vaak niet op de hoogte van details van dossiers. “Ze communiceert heel slecht met haar diensthoofden”, zo stelt een lid. “Ze lijkt er gewoon niet echt in geïnteresseerd”, zegt een ander.
Het verwijt dat Tillieux krijgt, van de zaken maar op haar beloop te laten gaan, en niet de ‘boel bijeen te houden’, komt daarbij steeds vaker terug. De sfeer is zo al veel langer over praktische zaken, ook zoals wederzijdse stemonthoudingen bij afwezigheden, helemaal onder nul gezakt tussen oppositie en meerderheid.

Ook nieuws: De rechter in kortgeding wijst de rechtszaak van oud-Kamervoorzitter Bracke tegen PVDA af.

De Brusselse rechter in kortgeding wijst de vordering van Bracke tegen de partij PVDA en haar vzw af, omdat er geen sprake zou zijn van hoogdringendheid. Alles draaide daarbij rond de dwingende eis van Bracke om een petitie over de “graaipensioenen van Bracke en Herman De Croo (Open Vld)” offline te halen.
Bracke had het daarbij eerder al over “een digitale schandpaal die manifest en grof de grenzen overschrijdt van wat voor een politieke partij geoorloofd is”. Hij beriep zich op art. 1382, de klassieke “onrechtmatige daad”: iemand maakt een ‘fout’, dat veroorzaakt schade, en er is een oorzakelijk verband.
De rechter in kortgeding stelde wel dat het “aannemelijk is” dat er schade zou zijn, maar gaat er niet te gronde op in dus. PVDA verzette zich al zeer heftig: “Bracke wil ons de mond snoeren”, reageert partijvoorzitter Hedebouw.
Omdat Bracke de partij PVDA voor de rechter had gedaagd, kreeg de zaak ook nog een interessant luik: kan men een politieke partij aanklagen? Dat is immers geen rechtspersoon op zich. In casu had Bracke daarom drie kopstukken van de PVDA gedagvaard, die de partij vertegenwoordigen: Hedebouw, Sofie Merckx en Jos D’Haese, de fractieleiders in de Kamer en het Vlaams Parlement.
Fout, zo stelden de advocaten van de PVDA: Hedebouw kan helemaal niet juridisch zijn partij vertegenwoordigen, want hijzelf is onschendbaar, en de partij op zich heeft geen rechtspersoonlijkheid. Daarop wilde Bracke dan alle leden van PVDA dagvaarden, en vroeg een ledenlijst. Daar ging de rechter niet op in.
Maar de vzw PVDA-PTB-22, die alle overheidsdotaties int en de campagnes tegen Bracke financiert, werd wel door de rechtbank gezien als ‘juridisch aanspreekbaar’. Interessant voor de zaak in eerste aanleg, die Bracke hoe dan ook nog zal voeren. Daar moet de rechter dan wel ten gronde oordelen.

Opvallend: Doek valt over deal met Engie, maar Vivaldi blijft kibbelen over het nucleaire.

Het akkoord voor de verlenging van Doel 4 en Tihange 3 is officieel goedgekeurd tijdens de kern in de nacht van dinsdag op woensdag. In de loop van de ochtend tekenden dan premier Alexander De Croo (Open Vld) en minister van Energie Tinne Van der Straeten (Groen) de deal met Thierry Saegeman, de CEO van Engie Electrabel. Die laatste verklaarde een aantal keer openlijk, onder meer in de Kamer, dat het te laat was om de centrales nog open te houden, maar blijkbaar was dat allemaal maar bluf.
Een stevige discussie in de kern dinsdagnacht ging vooraf aan de ondertekening van de deal. Die ging vooral over de afschaffing van de wet van 2003, die de nucleaire energie tegen 2025 moest beëindigen. Deze wet zal slechts deels worden gewijzigd.
Hoewel het akkoord tussen Engie en de federale regering al enkele maanden geleden werd bevestigd, moesten deze beslissingen nog worden omgezet in wetteksten en een finale deal. Dat resulteerde in een geschreven akkoord van 1.500 pagina’s dat alle details regelt: de verlenging van de jongere reactoren, maar ook de lastige kwestie van het beheer van afval of zelfs veiligheidsnormen.
Het gaat in totaal om acht contracten, maar ook drie wetteksten en één koninklijk besluit. Het technische dossier is naar de Europese Commissie gestuurd ter goedkeuring. De wetteksten zullen worden voorgelegd aan de Raad van State en vervolgens aan het Parlement.
“Missie volbracht”, tweette David Clarinval, vicepremier van de MR. Toch werd het belangrijkste doel van de liberalen tijdens deze kern niet bereikt: het was de bedoeling om de wet over de nucleaire uitstap volledig te schrappen en te discussiëren over de verlenging van een groter aantal reactoren. Maar dat gaat niet gebeuren. De wet zal gewoon worden aangepast.
Concreet zal de uitstapdatum worden gewijzigd en met tien jaar worden uitgesteld naar 2035. Geen bredere opening dus, die toch ook de (nieuwe) ambitie van Open Vld is geworden. Van meer centrales openhouden is in de wetswijziging alvast geen sprake.
Woensdagochtend relativeerde Clarinval op LN24: “Dit is geen mislukking. De MR stond alleen in dit dossier. We hebben nu een vooruitzicht op de plaatsing van kleine nucleaire SMR-reactoren. We hebben de kiem gelegd voor meer nucleaire energie in de toekomst.”
De situatie blijft zo toch vrij schizofreen, maar weerspiegelt de aanhoudende verdeeldheid binnen de federale regering. De MR, nu dus sinds kort openlijk bijgestaan door Open Vld, dringt aan op een bredere verlenging. De groenen vinden dat ze niet meer kunnen toegeven tot het einde van de legislatuur.
En het maakt niet uit dat premier Alexander De Croo (Open Vld) ging pronken op de COP28, om op de foto te staan met een coalitie van een twintigtal landen die tegen 2050 de nucleaire energie willen verdrievoudigen. En dat dit land in maart volgend jaar een top zal organiseren die volledig aan nucleaire energie is gewijd, mede georganiseerd door het Internationaal Atoomagentschap IAEA.
In Dubai liet Alexander De Croo doorschemeren dat de kwestie van nucleaire energie hoe dan ook op de onderhandelingstafel van de volgende regering zal komen. Hijzelf heeft zich al uitgesproken voor een verlenging van 20 jaar voor de jongste reactoren.
Het thema leeft ontzettend tussen MR en Ecolo. Afgelopen weekend botste dezelfde Clarinval met de federale minister van Klimaat, Zakia Khattabi, over een verklaring over de uitfasering van fossiele brandstoffen op de COP28. Voor Clarinval sprak Khattabi zonder akkoord van de regering, waardoor het sociaal tarief, de belastingverlagingen op professionele diesel en bedrijfswagens in gevaar kwamen.
De vicepremier van MR kreeg een stortvloed van kritiek van de groenen, die de MR een “partij van fossielen” noemden. Clarinval is niet onder de indruk: “Zij die gas willen, zijn de ecologisten. Ik ben niet de partij van fossiele brandstoffen, ik ben de partij van nucleaire energie.” Voor de volgende regering “willen we de reactoren langer verlengen en de oudste verlengen.”

Belangrijk: In Brussel lijkt de machtsstrijd beslist bij de PS: Ahmed Laaouej (PS) wordt kandidaat minister-president.

Al maanden was er onduidelijkheid over wie nu de echte baas was en is van de PS in Brussel. Maar daarbij lijkt de fractieleider van de PS in de Kamer, de burgemeester van Koekelberg ook, Ahmed Laaouej, aan het langste eind te trekken.
Want niet Rudi Vervoort (PS), de huidige minister-president, maar ook niet Philippe Close (PS), de huidige burgemeester van Brussel zelf, trekken straks de lijst voor het Brusselse gewest: dat zal nu toch Laaouej worden, zo weet Le Soir. Vervoort gaat enkel nog ‘steunen’.
Voor Close is het onduidelijk wat hem wacht: een nieuwe Brusselse sjerp is een troostprijs, op z’n best. Maar anderzijds: de man is vandaag wel ondervoorzitter van de PS, mocht Paul Magnette (PS) doorschuiven naar de Zestien, dan kan hij opklimmen tot de hoogste post binnen de partij, aan de Keizerlaan.
Zo komt er een eind aan een machtsstrijd die samenviel met een al langere trend in Brussel. De traditioneel erg seculiere afdeling, met overtuigde leden van de loge ook, die daardoor sneller de brug maakten richting liberalen, is in sneltempo verkleurd en daardoor ook religieuzer geworden. Dat maakt dat de invloed van standpunten die meer afgestemd zijn op de vaak Islamitische kiezers van de PS, steeds groter werd: onder meer over hoofddoeken en het ritueel slachten kwam er telkens spanning op de lijn met de laïcistische vleugel.
De verpersoonlijking van die strijd kwam in een clash tussen Julien Uyttendaele (PS), de zoon van het roemruchte koppel Laurette Onkelinx (PS) en advocaat Marc Uyttendaele, aan de ene kant, en Laaouej aan de andere kant. Die laatste won de strijd: Uyttendaele junior is geen kandidaat meer voor de verkiezingen. Vader Uyttendaele noemde Laaouej op LN24 de “verpersoonlijking van een communitaristische politiek”, een stevige sneer.
De MR beukt ondertussen al langer in op die aanpak van de PS en ook Ecolo, om telkens eerder de achterban met migratieroots te verkiezen boven principiële standpunten over de scheiding van kerk en staat. Met Laaouej straks als potentiële minister-president, lijkt er weer wat minder kans dat de Franstalige liberalen straks in de Brusselse coalitie komen.
Laaouej laat tegelijk federaal wel een gat vallen: als fractieleider was hij erg invloedrijk. Zo woog hij in 2019 en 2020 zeer fel op zijn PS, omdat hij zich enorm bleef verzetten tegen elke mogelijke toenadering tot de N-VA. Als hij zich straks enkel met Brussel zal bezig gaan houden, is dat een stevige opluchting voor PS-voorzitter Magnette, die dan meer de handen vrij krijgt.
Die is ondertussen stevig in verkiezingsmodus. Op RTL gisterenavond verklaarde hij dat “de N-VA helemaal geen kieslijsten in Wallonië moet indienen”. “Want ze hebben hier eigenlijk al lijsten, dat heet hier namelijk de MR. Als je de sociaal-economische programma’s vergelijkt, zijn die krak dezelfde.”

Ook genoteerd: Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Nicole de Moor (cd&v) belooft wel heel straffe cijfers: 20.000 asielzoekers minder.

Dat het EU-voorzitterschap van België voor heel wat grote verklaringen en ambities zou zorgen met Vivaldi, stond eigenlijk al in de sterren geschreven. Maar het is nog niet begonnen, of staatssecretaris de Moor opent de debatten met een fors bod.
“Als de Europese migratiedeal er komt, zou België zo’n 20.000 asielzoekers minder moeten opvangen. In tien jaar tijd zijn we nooit zo dicht bij een akkoord geweest”, zo stelt ze aan Het Laatste Nieuws.
Alles draait daarbij rond de grote EU-migratiedeal die het Europees Parlement en de Europese raad nog voor het einde van de legislatuur willen sluiten. De Moor hoopt daar enorm op, en ziet het als haar opdracht om dat mee tot een goed einde te brengen.
Maar ze leest vervolgens wat er uit die deal kan komen wel heel optimistisch: België zou plots van meer dan 30.000 asielzoekers per jaar naar één derde nog zakken, zo voorspelt ze. “Dat is geen loutere belofte, maar een realistische inschatting op basis van hoeveel mensen vandaag de Europese grenzen oversteken.”
De vraag is of dat klopt. Op basis van de verdeelsleutels zou België wel maar 3,2 procent van alle instroom moeten gaan opvangen. Maar andere EU-landen kunnen beslissen gewoon mee de rekening te betalen van opvang in West-Europa, eerder dan die opvang te organiseren.
Zowel in Oost- als Zuid-Europa zijn er een pak landen die vandaag nauwelijks asielzoekers binnen krijgen: men wil gewoon veel liever in economisch sterkere landen in West-Europa zitten, die ook al veel meer een migratie-bevolking hebben. Die mindset bij asielzoekers ombuigen zal niet meteen lukken.
De Moor spreekt ook opnieuw over meer mensen aan de grenzen tegenhouden, onder meer op basis van een snelle screening. De aanpak van Italië, waarbij men asielzoekers gewoon buiten de EU-grenzen wil gaan opvangen, zoals in Albanië, is daarbij nog een stapje verder. Maar daarover is geen consensus binnen de EU: het is maar de vraag in welke vorm dat het nieuwe EU-migratiepact haalt.
Een veeg teken aan de wand is dat in Nederland een veel forsere rechtse coalitie aan de macht lijkt te komen, met Geert Wilders (PVV) als premier. Gisteren al stemde een meerderheid in de Tweede Kamer in Nederland in met een vraag aan de EU, om voortaan een opt-out te krijgen over het migratiebeleid.
Dat zou betekenen dat de noorderburen dan plots op eigen houtje een veel straffere migratiepolitiek gaan voeren. Niet bepaald goed nieuws, met een poging om net meer eenheid in het EU-migratiebeleid te krijgen. Of zo’n opt-out technisch haalbaar is voor migratie, binnen de Schengenzone, is ook maar de vraag.
Alvast bij de linkervleugel van Vivaldi ligt migratie en stoere verklaringen daarover allemaal heel gevoelig. Bovendien scoorde de Moor niet bepaald punten bij haar partners, omdat haar administratie de afgelopen weken plotseling Palestijnse kinderen veel strenger ging aanpakken, en zelfs de Belgische nationaliteit dreigde af te nemen. Daarover moest de Moor in de Franstalige media in het defensief.
Het maakt dat ze kwetsbaar blijft, zowel voor meerderheid als oppositie. De Moor wuift de kritiek weg, dat haar cijfers en oplossingen niet zouden sporen: “Dit is een realistische oplossing om onze migratie beter te controleren”, zo stelt ze ferm.

Gevolgd: Frank Vandenbroucke (Vooruit) kan zich aan een nieuwe zitting met prangende vragen over aanbesteding corona-vaccins verwachten

Het aanbestedingsproces rondom de opslag en distributie van vaccins tijdens de gezondheidscrisis blijft opschudding veroorzaken. De minister van Volksgezondheid kan zich verwachten aan een nieuwe tumultueuze zitting deze donderdag in de plenaire vergadering van de Kamer.
Deze aanbesteding, waarbij Movianto de openbare markt van Medista heeft overgenomen, gaat gepaard met een langdurige controverse die de minister achtervolgt. Want het Belgische bedrijf heeft zich schuldig gemaakt aan spionage door met beeldmateriaal te proberen aantonen dat de ambtenaar belast met het dossier de Franse multinational had bevoordeeld.
Dezelfde ambtenaar ontving op 4 oktober een dreigbrief van Medista, waarin haar ontslag werd geëist. Er werd dus enorm veel druk uitgeoefend op de ambtenaar.
Na de gespannen commissievergadering van dinsdag blijkt dat de kabinetschef van Vandenbroucke al ruim voor de minister op de hoogte was van deze brief, en dus van geruchten over spionage. Op 10 november bracht de ambtenaar de kabinetschef hiervan op de hoogte. Echter, Vandenbroucke zelf werd pas op 7 december op de hoogte gesteld, toen de eerste elementen van deze zaak in de pers verschenen.
Dit is op zijn best nalatigheid. ‘U gaat me niet vertellen dat een minister niet met zijn kabinetschef praat?’ verklaarde Kathleen Depoorter (N-VA) in de commissie. De parlementariër vermoedt al geruime tijd dat de minister van Volksgezondheid informatie achterhoudt.
Frank Vandenbroucke kan dus een nieuwe reeks vragen verwachten, deze donderdag in de Kamer. Dinsdag verlieten de parlementsleden gefrustreerd een vergadering waarin de minister weigerde nog verdere details te geven vóór de resultaten van een intern onderzoek bekend waren. Een onderzoek dat de oppositieleden in het parlement nu al als partijdig beschouwen. (cv/evb)