Wie wat lichaamstaal kan lezen, had te doen met Mathilde Steenbergen, de kabinetschef van Justitie, en Paul Van Tichelt, de adjunct, twee toppers op vlak van justitie in dit land, die gisteren in de Kamer minister Van Quickenborne flankeerden, in de Parlementaire sessie over ‘Pipigate’. Zij moesten de situatie ondergaan, beseffende dat ondanks de banaliteit van de zaak, er toch wel wat op het spel stond.

• Die speciale sessie in de Kamer kwam er omdat de oppositie dat eiste, maar ook wel omdat de minister en vicepremier zelf de zaak had laten ontsporen, door zijn impulsieve en forse communicatie. Het gevolg was een live uitzending op Villa Politica, massale persaandacht, een bomvolle zaal, en hoongelach tot in Parijs en Amsterdam over die ‘malle Belgen’.
• Politiek gezien was de afloop voorspelbaar: vicepremier Van Quickenborne is slim genoeg om zichzelf niet aan de galg te praten, zoals minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) wel tot twee keer toe deed, toen de Kamer in het voorjaar bloed rook. Met een mix van verontschuldigingen enerzijds, en felle verdediging anderzijds (Dr. Jekyll and Mr. Hyde is nooit veraf bij ‘Q’) vinkte de minister alle noodzakelijke communicatielijnen af.
• Een korte bloemlezing:
  • “Ik kon door de grond zakken van schaamte.”
  • “Mensen drinken weleens graag een pint en ik ben ook maar een mens.”
  • “Ik bied mijn excuses aan, aan alle politiemensen.”
  • “In bijzonder aan de politiemensen in de controlekamer van de videobeelden. Ik versta volledig dat hun bloed hiervan is gaan koken.”
  • “Het is nog altijd niet uit te sluiten dat de beweging die ik gemaakt hebt een plasbeweging zou zijn. Maar een plasbeweging of luchtgitaar? Kan men daaruit afleiden dat ik op de hoogte was? Ik denk van niet.”
  • “Dit is eigenlijk het omgekeerde van de rechtsstaat, je onschuld bewijzen. Toch doe ik het, om weerwerk te bieden aan de insinuaties.”
• Daarmee spartelde Van Quickenborne zich door heel de zaak. De oppositie hamerde op het gebrek aan waardigheid en “de voorbeeldfunctie van een minister op de openbare weg”, en bleef vragen om ook de politiebeelden te krijgen, maar dat lijkt onwaarschijnlijk zolang de zaak loopt. Wel zou men het politieverslag kunnen inkijken, waarin screenshots van de beelden zitten.
• Terwijl de oppositie vooral beukte op zijn waardigheid en geloofwaardigheid, focuste de meerderheid in de zaak op de minister zijn vertroebelde relatie met de vakbonden. Zo had Justitiespecialist Stefaan Van Hecke (Groen) het over “werk maken van het vertrouwen te herstellen” en haalde ook Franky Demon (cd&v) dat aan: “Wat zal u ondernemen om die vertrouwensband te fixen?”
• De PS-fractieleider Ahmed Laaouej tenslotte legde vanuit de meerderheid misschien wel de vinger op de wonde die het meest blijvend pijn doet voor Open Vld: de reputatieschade voor België en haar regering in het buitenland. “Er zullen zeker zaken moeten worden rechtgetrokken.”