Er worden nieuwe pogingen ondernomen om onder de Straat van Gibraltar een tunnel tussen Afrika en Europa aan te leggen. Daarvoor zijn zowel in Marokko als Spanje, die ter hoogte van Gibraltar amper veertien kilometer van elkaar zijn verwijderd, een aantal nieuwe initiatieven genomen.

Er bestaan al langer plannen om tussen Afrika en Europa een verbeterde transportverbinding aan te leggen. Initiatieven werden echter vaak door diplomatieke spanningen tussen Marokko en Spanje afgeremd. Nu hebben de twee landen echter besloten een nieuwe poging te wagen. Daarbij wordt gekeken naar een oplossing waarvoor de Eurotunnel tussen Calais in Frankrijk en Dover in Engeland model staat.

Half uur

De nieuwe route onder de Straat van Gibraltar zou meer dan 40 kilometer lang worden. Het traject zou lopen van Tarifa in Spanje tot Tanger in Marokko. De tunnel zou over een afstand van ongeveer 30 kilometer door de zeebodem, tot op een diepte van bijna 300 meter onder het zeeoppervlak – worden getrokken. Een reis tussen Afrika en Europa zou nog een half uur duren. Daarbij zouden hogesnelheidstreinen worden ingezet. Auto’s zouden op treinwagons worden geladen.

De Marokkaanse regering heeft de directeur-generaal van de Nationale Vereniging voor Studies over de Straat van Gibraltar aangesteld om het project te bevorderen. Het Spaanse parlement heeft in de nationale begroting van volgend jaar 750.000 euro uitgetrokken voor een nieuwe studie.

Meer dan veertig jaar geleden sloten Spanje en Marokko een akkoord rond de realisatie van een project dat het verkeer tussen de twee landen moest vergemakkelijken. Daarbij werden verschillende opties overwogen, waarbij echter steeds in rekening moest worden gebracht dat de Straat van Gibraltar een van de drukste scheepvaartroutes van de hele wereld is.

In eerste instantie werd gekeken naar een verbinding tussen Punta Canales en Punta Cires. Deze “Cañón del Estrecho” zou slechts 14 kilometer lang zijn, maar werd al snel uitgesloten. Om geologische redenen zou voor de aanleg van een tunnel op deze locatie tot op een diepte van 900 meter dienen te worden geboord.

De eventuele bouw van een brug werd eveneens al snel afgevoerd. Die constructie zou een overspanning van 5.000 meter en de bouw van verscheidene hoge torens hebben vereist. Even werd ook gewag gemaakt van een drijvende brug met tunnels en een kunstmatig eiland.

De origines van het huidige plan gaan echter verder in het verleden terug en werd al in het derde kwart van de negentiende eeuw naar voor gebracht door de Franse ingenieur Jean Baptiste Berlier. Geraamd wordt dat de realisatie van het project ongeveer vijftien jaar in beslag zal nemen. De werken zouden minstens 5 miljard euro kosten.

Baten

Ook de Europese Unie heeft interesse in het project getoond, want de verbinding zou de eerste spoorlijn naar Afrika kunnen herbergen. Daarnaast wordt erop gewezen dat de constructie tevens zou kunnen worden gebruikt voor het transport van waterstof en elektriciteit van duurzame origines van Afrika naar Europa te promoten.

Ook een gasleiding zou vanuit Nigeria en Marokko naar Europa door de tunnel kunnen worden aangelegd. Verder wordt gedacht aan de uitbouw van een netwerk hogesnelheidstreinen die Europa vanuit Madrid op een relatief korte tijd verbindingen met steden zoals Rabat, Casablanca en Marrakech.

De aanleg van de tunnel kan ook een belangrijke impuls betekenen voor de regio rond de haven van Algeciras. Buiten de havenactiviteiten kent deze regio immers weinig economische bedrijvigheid. De “Campo de Gibraltar” is een van de structureel zwakste gebieden in Spanje en worstelt met een jeugdwerkloosheid die tot 80 procent oploopt. Velen zoeken hun fortuin in de drugssmokkel.