Key takeaways

• De Trump-administratie dringt er bij de Indo-Pacifische bondgenoten op aan om hun militaire uitgaven te verhogen in het licht van de dreiging van China.
• De bondgenoten hebben te maken met economische beperkingen, een vergrijzende bevolking en volatiele obligatiemarkten, waardoor het moeilijk is om aan deze eisen te voldoen.
• Er is een genuanceerde aanpak nodig die zorgt voor een eerlijke verdeling van de lasten en tegelijkertijd investeert in gezamenlijke capaciteiten en operationele samenwerking.

De Trump-administratie dringt er bij haar Indo-Pacifische bondgenoten, waaronder Taiwan, Singapore, Zuid-Korea, Australië, Japan en de Filipijnen, op aan om hun militaire budgetten aanzienlijk te verhogen. Deze aansporing is bedoeld om de toenemende dreigingen van China en Noord-Korea tegen te gaan, maar stuit op weerstand vanwege economische beperkingen en geopolitieke realiteiten.

Hoewel deze landen de afgelopen tien jaar al 55 miljard dollar in defensie hebben geïnvesteerd, stelt de regering dat er nog meer nodig is. De bondgenoten worstelen echter met een vergrijzende bevolking, begrotingstekorten en volatiele obligatiemarkten, waardoor het moeilijk is om aan deze eisen te voldoen. Japan, een belangrijke bondgenoot van de VS, heeft stappen ondernomen om zijn defensiecapaciteit te versterken, terwijl Zuid-Korea prioriteit heeft gegeven aan zijn Koreaanse lucht- en raketafweersysteem. De aanschaf door Australië van nucleair aangedreven onderzeeërs in het kader van het AUKUS-partnerschap is een van de meest ambitieuze defensieprogramma’s in de regio, terwijl Taiwan zich richt op kustverdediging en asymmetrische capaciteiten tegen China.

Afhankelijkheid van Verenigde Staten

De Filipijnen worden geconfronteerd met uitdagingen bij het moderniseren van hun strijdkrachten vanwege een bescheiden defensiebudget, dat sterk afhankelijk is van Amerikaanse militaire hulp. Singapore heeft ondanks zijn grootte een robuuste defensiepost. De oproep van de Trump-administratie om meer uit te geven dan de 55 miljard dollar die al is toegezegd, is echter sceptisch. Economische realiteiten beperken het vermogen van deze landen om extra fondsen toe te wijzen.

Historisch gezien heeft de VS voor regionale stabiliteit sterk vertrouwd op de Indo-Pacifische bondgenoten. De transactionele aanpak van Trump ziet lastenverdeling echter meer als een financieel grootboek dan als een strategisch partnerschap en eist hogere bijdragen van de bondgenoten. Deze aanpak heeft de relaties onder druk gezet en de vrees voor een gedeeltelijke terugtrekking van Amerikaanse troepen aangewakkerd.

Moeilijke discussies door handelsbeleid van Trump

Het handelsbeleid van Trump maakt de situatie nog ingewikkelder, door tarieven op te leggen aan bondgenoten zoals Australië en Japan te dreigen met tarieven op auto’s. China profiteert van deze spanningen door de handelsbeperkingen met Japan te versoepelen en overeenkomsten met India te sluiten. Militair gezien wordt de Indo-Pacific geconfronteerd met complexe dreigingen van de A2/AD-strategie van China, een aanpak om vijandelijke toegang tot strategische gebieden te blokkeren, en de cybercapaciteiten van Noord-Korea. Bondgenoten moeten investeren in interoperabele systemen en gezamenlijke oefeningen voor een effectieve verdediging, maar coördinatie blijft een uitdaging.

Het Quad, een veiligheidsforum van de VS, India, Japan en Australië, heeft moeite gehad om diplomatieke afstemming om te zetten in operationele cohesie. Vergeleken met de robuuste oefeningen van de NAVO, voert de Quad slechts beperkte gezamenlijke militaire oefeningen uit. Ondertussen maakt de samenwerking van Rusland met Noord-Korea de regionale dreigingsmatrix complexer.

Zwakke plekken in de regio

Vanuit tactisch oogpunt heeft de regio te maken met defensietekorten in luchtverdedigingssystemen, onderzeebootvloten en maritieme bewakingscapaciteiten. Om deze gaten te dichten zijn gerichte investeringen nodig, maar de omvang van de eisen van Trump dreigt de geallieerde budgetten te overweldigen. De economische gevolgen van dergelijke eisen zouden aanzienlijk kunnen zijn, mogelijk door bezuinigingen op sociale programma’s of een verhoging van de staatsschuld, beide politiek controversiële kwesties voor bondgenoten die al met economische uitdagingen kampen.

Uiteindelijk hangt de stabiliteit van de Indo-Pacific af van een balans tussen militaire kracht en economische veerkracht. De aanpak van de Trump-administratie dreigt echter allianties te verbrokkelen door financiële bijdragen prioriteit te geven boven strategische cohesie. Terwijl China en Noord-Korea hun militaire vooruitgang voortzetten, blijft het onzeker of bondgenoten de vereiste investeringen kunnen doen zonder hun binnenlandse stabiliteit te ondermijnen. Er is een genuanceerde aanpak nodig die zorgt voor een eerlijke verdeling van de lasten en tegelijkertijd investeert in gezamenlijke capaciteiten en operationele samenwerking om een duurzaam defensieschild voor de regio op te bouwen.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!