Wijnexpert Frank Van der Auwera laat z’n, eigengereide, licht schijnen over de wijnactualiteit
Het was recent hét wijnonderwerp in alle media: Bordeaux, op papier toch een conservatief bolwerk, laat zeven nieuwe druivenrassen toe. De dertien nu officieel erkende variëteiten, met sterkhouders als cabernet sauvignon, merlot of sauvignon blanc, krijgen in de toekomst namelijk assistentie van arinarnoa, touriga nacional, marselan, castets, alvarinho, petit manseng en liliorila.
Voor veel liefhebbers lijkt het wel op een Franse Revolutie en bestorming van de Bastille die het karakter van de klassieke bordeauxwijnen, toch wereldwijd voor veel wijnmakers nog een rolmodel, voorgoed zal veranderen.
Maar het plaatje ziet er wel genuanceerder uit.
De Bordelaise druivenpuzzel
Ten eerste werden deze ‘magnificent seven’ goedgekeurd door het Syndicat Viticole des AOC Bordeaux et Bordeaux Supérieur, belangenvereniging van de basisbordeaux die haar leden zo laat anticiperen op de verdere klimaatopwarming.
Ook al vormen deze duizenden domeinen slechts de brede, betaalbare voet van de kwaliteits- en prijspiramide in Bordeaux, toch zijn ze belangrijk voor het imago van de appellatiecluster. Jaarlijks leveren ze immers circa 380 à 400 miljoen flessen gewone Bordeaux en Bordeaux Supérieur af, geoogst op 55% van de totale aanplant. De meeste consumenten komen, ook in ons land, met deze instapcuvées in contact.
De grands crus classés van hun kant houden zich voorlopig muisstil over dit besluit, maar wees maar zeker dat ze alle experimenten met argusogen volgen. De zeven bijkomende druiven zijn namelijk beter bestand tegen hitte en/of resistenter tegen de daarbij horende wingerdziekten.
Specifiek voor de Bordelais lijkt de merlot immers het zorgenkind. Merlot, nu de ruggengraat van onder andere Saint-Emilion en Pomerol, maar tevens helpende hand in blends bij de andere appellaties. Aangezien onze zomers meer hittegolven dreigen te krijgen met waterschaarste en zonnebrand tot gevolg – kijk maar naar de voorbije zomer in eigen land – dreigt deze vroeg rijpende variëteit immers te snel te suiker- en alcoholrijk te worden, met een tekort aan broodnodige zuren en finesse. Vandaar worden dus nieuwe experimenten opgestart om in de toekomst meer resistente variëteiten toe te laten in deze Bordelaise druivenpuzzel.
De wraak van Celsius
Ten tweede is het sleutelwoord al gevallen: experimenten. Want de goedgekeurde innovatie betreft voorlopig experimentele aanplant in een beperkt aantal percelen die door wetenschappers tien jaar lang zullen gevolgd worden. Na die proefperiode zal bekeken worden, ook op basis van testflessen en degustaties, welke rassen er effectief een bonus leveren. De atypische blends liggen dus nog niet meteen morgen in onze rekken.
Ten derde is er ook sprake van kwantitatieve grendels. De nieuwe druivenvariëteiten worden in toekomstige blends namelijk beperkt tot maximaal 5 à 10% van de mix, zodat hun geur- en smaakimpact beperkt zal blijven. In oppervlakte mogen ze bovendien slechts 5% van het totale druivenareaal in beslag nemen dat voor deze basisbordeaux wordt ingezet.
Kortom, de gemiddelde basisbordeaux zal de eerstvolgende tien à vijftien jaar waarschijnlijk aromatisch en structureel weinig veranderen. En hoger op de kwaliteits- en prijsladder, genre Crus Bourgeois of Grands Crus Classés, zal de klassieke stijl nog wel langer intact blijven.
Paniekvoetbal onder bordeauxfanaten is dus niet nodig. De huidige situatie kunnen we enigszins vergelijken met de perceptie rond ‘biologische’ wijn. Decennialang was dit een taboebegrip voor échte wijnliefhebbers en leden deze crus onder een geitenwollensokkenimago. Maar de publieke opinie is de laatste jaren gevoeliger geworden voor meer duurzame landbouwtechnieken en aanvaardt nu ook dit biologische gamma. Hetzelfde acceptatieproces zullen we vermoedelijk ervaren met deze ‘streekvreemde’ druiven, zelfs in conservatieve appellaties.
Want vergis je niet: overal wordt er, officieel of officieus, druk geëxperimenteerd met variëteiten die beter gewapend zijn tegen klimaatverandering.
