Als het aan de leden van de Tory Party ligt, herkiezen ze Boris Johnson als hun leider. Sinds Brexit is het land op een neerwaarts traject. Toch zijn er nog heel wat, vooral gepensioneerde oudere mensen, die menen dat deze ‘clown’ de orde kan herstellen in de chaos die hij zelf creëerde. Hij leidde de Britten, samen met de conservatieve media, naar Brexit en duwde het land zo naar de afgrond. 

Groot-Brittannië wordt vandaag vergeleken met Italië, althans in het gerenommeerde weekblad The Economist. In een recent coververhaal had men het daar over ‘Britaly’. Hoewel de cover bakken kritiek kreeg, kwam het VK nog redelijk goed uit de vergelijking. Er zijn effectief 2 gelijkenissen maar er is ook 1 groot verschil.

Gelijkenis 1: de obligatiemarkten vertrouwen beide landen niet langer

De obligatiemarkten hebben beide landen nu in het vizier. In 2011 moest Berlusconi opstappen nadat Brussel, Berlijn en de markten het land niet langer wilden steunen. Liz Truss wachtte hetzelfde lot. Nadat zij en haar minister van Financiën Kwasi Kwarten een onwaarschijnlijk ondoordacht budget hadden voorgesteld. De bazen van de grote pensioenfondsen en verzekeringsmakelaars, die de schulden van landen opkopen, waren not amused.

Gelijkenis 2: beide landen onproductief

Politieke stabiliteit is essentieel voor economische groei. Net als in Italië is die over het Kanaal ver te zoeken. Niets wordt nog gerealiseerd in dit land.

De Engelse democratische chaos wordt geëvenaard door de economische achteruitgang van het land: het inkomen van een gemiddeld huishouden in het VK ligt nu 20% lager dan in Slovenië.

Dat alles heeft effect op de productiviteit. Volgens de meest recente analyse van The Economist hinkt het VK ook hier ver achterop.

Eén verschil: Italië is vandaag politiek stabieler

Toch gaat de vergelijking tussen beide landen niet helemaal op. Er is één groot verschil. Hoewel de Italianen nog regelmatiger van premier wisselen, zijn die veelal van een andere politieke strekking. Giorgia Meloni (uiterst-rechts) volgde vrijdag Mario Draghi (onafhankelijk) op, die op zijn beurt Giuseppe Conte had opgevolgd (centrum-links). Aan de basis hiervan ligt een democratische keuze.

Niet zo in het VK. Daar is de Tory Party erin geslaagd om 5 verschillende eerste ministers te leveren binnen de periode dat Italië er vier aan de macht heeft gebracht: David Cameron, Therese May, Boris Johnson, Liz Truss en de nieuwe verkozene die er nog aan komt. Het Britse politieke bestel laat toe dat AL deze premiers van DEZELFDE partij zijn. 

Waar is het gezond verstand? 

Men zou dan toch verwachten dat er ergens nog in het land nog gezond verstand heerst. Men mag toch vermoeden dat er tussen de 360 leden van de Conservatieve partij iemand kan opstaan die rust en stabiliteit brengt. Maar blijkbaar niet.

Indien Boris Johnson 100 parlementsleden achter zich kan scharen, maakt hij een goede kans om terug premier te worden. Hij wordt hierin aangemoedigd door conservatieve media als de Daily Mail en de Daily Telegraph.

Zij baseren zich op een enquête van de Daily Mail. Die geeft aan dat in een nieuwe algemene verkiezing de Tories een kleiner verlies zouden lijden met Johnson dan met Rishi Sunak, die meest waarschijnlijk de volgende eerste minister wordt.

Wat de slimste mens ter wereld hierover zegt

Albert Einstein zei twee zaken over het menselijke ras die vandaag helemaal van toepassing zijn op de situatie in Groot-Brittannië.

“Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I’m not sure about the universe.” 

“Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.”

Opgelet voor uw Britse ponden

Zelfs Boris Johnson zal, ondanks zijn grootheidswaanzin – hij vergelijkt zich graag met Winston Churchill -, inzien dat dit niet goed is voor het land. Hij zal wel de volgende stemronde willen halen, maar dan de scepter doorgeven aan Rishi Sunak, opdat het lijkt alsof hij een groot staatsman is. Zeker daarvan kan men nooit zijn, want op dat vlak is Johnson echt de piekharige evenknie van Trump.

Wie Britse ponden en staatsobligaties in portefeuille heeft, weet alvast wat hem te doen staat. Een regering Johnson II zal door de markten niet worden gewaardeerd. Om het zachtjes uit de drukken dan nog.

Xavier Verellen is auteur en ondernemer.  Hij is eigenaar van het consultancybureau PaloAlto33 (www.paloalto33.be) en de scale up QelviQ (www.qelviq.com)