De EU is door Moskou beschuldigd van protectionisme. Rusland doelt op de koolstofbelasting op producten die in de EU worden ingevoerd. Bij de EU gewagen ze van ‘een aanpassingsmechanisme’ dat de landen moet treffen die soepeler zijn op het gebied van milieubescherming.

De koolstofheffing aan de grenzen van Europa komt er ter compensatie van de verliezen van Europese bedrijven die aan strengere regels zijn onderworpen. Maar: het voorstel van de Commissie begint mensen bang te maken.

Rusland raamt de kosten van een dergelijke belasting voor zijn bedrijven op 3 miljard dollar per jaar, aldus het Russische Ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen. KPMG raamde de kosten onlangs op 60 miljard dollar tussen 2022 en 2030.

Niet gemakkelijk

De Commissie moet de details van haar voorstel in juli nog bekendmaken. Daarna is het de beurt aan het Parlement en de lidstaten om de kwestie te bespreken. Sommige EU-landen doen meer zaken met Rusland dan andere.

Bovendien is het niet gemakkelijk om een belasting in te voeren die afhankelijk is van de wetgeving van landen buiten de Unie. Een voorbeeld? In de VS wordt het milieubeleid grotendeels op het niveau van de staten bepaald. De EU kan dus bereid zijn met een veelheid van actoren te onderhandelen om een eerlijke prijs te vinden.

We kunnen dus maanden van onderhandelingen verwachten …

Volgens de Financial Times, die belangrijke bronnen voor het dossier heeft geïnterviewd, zou deze belasting in eerste instantie alleen betrekking hebben op bepaalde grondstoffen: ijzer, staal, cement, meststoffen, enz. De prijs zal worden vastgesteld op basis van het koolstofequivalent dat door bedrijven in Europa wordt betaald, voor landen die geen wetgeving hebben die zo streng is als die van de EU.

Rusland heeft, net als Turkije, geen nationale koolstofbelasting. En aangezien Rusland in 2019 voor bijna 10 miljard dollar aan koolstofproducten naar Europa exporteerde, voelt het zich terecht een bijzonder doelwit.

‘Het lijkt erop dat sommige van onze partners de verleiding niet kunnen weerstaan om de klimaatagenda te instrumentaliseren ten voordele van hun economieën’, zei Artyom Bulatov, plaatsvervangend hoofd van de afdeling Europese samenwerking van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, vorige maand op een conferentie.

Politieke druk

Wat de bredere doelstellingen betreft, hebben de EU en de VS zich ertoe verbonden tegen 2050 koolstofneutraal te worden. Rusland, een gas- en oliegrootmacht, gaat niet zo ver. Afgelopen april, op een door Amerikaans president Joe Biden georganiseerde klimaattop, beloofde Poetin de netto-emissies ‘aanzienlijk’ te verminderen, zonder zichzelf een streefcijfer te geven. Dit is niet genoeg, zegt de EU.

Ondertussen is in de EU de prijs van koolstof in het kader van de EU-regeling voor de handel in emissierechten gestegen tot 50 euro per ton, waardoor bedrijven aandringen op een dringende heffing van de belasting aan de EU-grenzen. Om hun verliezen te compenseren.

Compensatie voor Europese bedrijven, maar ook een middel om politieke druk uit te oefenen om ervoor te zorgen dat andere grote economieën zich aan dezelfde regels houden als de EU. En dit geldt ook voor China.

Lees ook: Gouverneur Nationale Bank pleit voor een koolstoftaks: ‘Is nodig om klimaatdoelstellingen te halen’

(tb)