Sinds eind 2020 is de dollar met ruim 26 gestegen ten opzichte van de euro. De munt had de wind in de rug van achtereenvolgens een stijgende Amerikaanse rente en onrust op financiële markten. Maar wat gaat er gebeuren als die rugwinden gaan liggen?

Bij veel bedrijven komt de tijd voor de eindejaarsgesprekken er weer aan. Stel je nu eens voor dat je er half januari tijdens een meeting op wordt aangesproken dat je je jaardoelen nog niet gehaald hebt. Dat is ongeveer wat er gebeurt in de wereld van centrale bankiers.

De Amerikaanse centrale bank (Fed) streeft naar volledige werkgelegenheid en naar een inflatie die op de lange termijn rond de 2 procent ligt. Momenteel zit ongeveer 1 op de 30 Amerikanen binnen de beroepsbevolking zonder werk. En de inflatie ligt met een gemiddeld niveau van 2,7 procent over de afgelopen tien jaar niet heel ver van de doelstelling. Toch krijgt de Fed bakken kritiek over zich heen.

De Fed heeft het niet gedaan

De reden is natuurlijk dat de inflatie op korte termijn veel te hoog is opgelopen. Dat is vooral het gevolg van allerlei problemen in toeleveringsketens in de nasleep van corona, gevolgd door snel stijgende energieprijzen door de oorlog in Oekraïne. De Fed kan er weinig aan doen dat de inflatie hierdoor op korte termijn mijlenver afligt van de doelstelling voor lange termijn.

Toegegeven: de Fed had eigenlijk wat eerder in beweging moeten komen. Maar inmiddels wordt het inflatievuur vol enthousiasme met een indrukwekkende serie renteverhogingen geblust. Met name in het voorjaar was te merken wat voor invloed dat heeft op de dollar.

Renterally en angstopleving

Indertijd ging de Amerikaanse rente ging de Amerikaanse rente al omhoog, terwijl de Europese Centrale Bank (ECB) nog hard bezig was om het steunpakket na corona af te bouwen. Hierdoor steeg de dollar in maart en april met ruim 6 procent ten opzichte van de euro. Vervolgens is de munt in de zomermaanden nog eens met 7 procent omhoog gegaan.

Die rally had echter een andere oorzaak, want in deze periode liep de Europese rente in dezelfde vaart op als de Amerikaanse. In plaats van renteverschillen, werd de dollar in deze periode opgestuwd door de vrees voor een snelle afkoeling van de wereldeconomie. De Amerikaanse munt vormde een aantrekkelijke vluchthaven met het oog op de energiecrisis in Europa, terwijl China worstelt met coronalockdowns en grote problemen in de vastgoedsector.

Brandstof voor de dollar is op

De grote vraag is wat een aanjager kan zijn van de volgende dollarstijging. Een nieuwe inflatieschok? Er moet echt heel wat gebeuren voordat de Fed zich waagt aan nog grotere rentestappen dan de 75 basispunten die voor de komende vergaderingen al zijn ingeprijsd. Verder oplaaiende zorgen over de wereldeconomie? De meeste sentimentsindicatoren staan al op het laagste niveau sinds de financiële crisis van 2008. Het heeft er alle schijn van dat de brandstof voor de raketvlucht van de dollar zo goed als op is. Verschillende Amerikaanse zakenbanken raden hun klanten de laatste tijd al aan om de valutarisico’s van een belegging in buitenlandse aandelen niet langer af te dekken, zodat ze profiteren als euro, yen en andere munten stijgen. Voorlopig is 2022 in de valutawereld echter absoluut het jaar van de dollar. Maar het moet heel raar lopen als dat straks ook voor 2023 geldt.

Joost Derks is valutaspecialist bij iBanFirst. Hij heeft ruim twintig jaar ervaring in de valutawereld. Deze column geeft zijn persoonlijke mening weer en is niet bedoeld als professioneel (beleggings)advies.