De technologie achter onze kleding is de afgelopen decennia grotendeels onveranderd gebleven. Tot nu, want onderzoekers pakken uit met een digitaal hemd waarmee u bijvoorbeeld uw favoriete muziek kunt opslaan.
Wetenschappers van het Amerikaanse Massachusetts Institute of Technology (MIT) zijn er voor het eerst in geslaagd om een digitale vezel te ontwikkelen die in een kledingstuk genaaid kan worden. Handig voor als we onze fysieke prestaties willen volgen of voor medische toepassingen en de snelle detectie van ziektes.
‘Dit is de eerste stof met de mogelijkheid om gegevens digitaal op te slaan en te verwerken, waardoor een nieuwe informatie-content dimensie aan textiel wordt toegevoegd en stoffen letterlijk geprogrammeerd kunnen worden’, verklaart professor Yoel Fink (MIT).
Honderden microchips
Fink en zijn team plaatsten honderden vierkante microchips op microscopische schaal in een mal, die vervolgens werd gebruikt om een polymeervezel te maken. Door de stroom van polymeer nauwkeurig te regelen, konden de onderzoekers een vezel maken die de chips over tientallen meters met elkaar verbindt.
Die vezel is zo dun en flexibel dat hij door een naald kan worden gehaald en in stoffen kan worden genaaid. Voorts kan het textiel zo’n tien keer worden gewassen zonder af te breken. ‘Als je de vezel in een shirt stopt, voel je hem helemaal niet. Je zou niet weten dat hij er was’, zegt Gabriel Loke (MIT), een van de onderzoekers.
Een van de grote voordelen van deze digitale vezel is dat hij informatie in zijn geheugen kan opslaan. Zo konden de onderzoekers een klein filmbestand en een muziekbestand van 0,45 megabyte uploaden in de stof. Meer nog: de bestanden kunnen twee maanden zonder stroom worden bewaard.
Schat aan gegevens
Vooral in combinatie met artificiële intelligentie krijgt de vezel een hele reeks nuttige toepassingen. Door de digitale vezel bijvoorbeeld rond de oksel van een hemd te naaien, konden de onderzoekers 270 minuten aan data over de lichaamstemperatuur van de drager verzamelen. Via deze technologie kon het team met 96 procent nauwkeurigheid zeggen welke activiteit de persoon had uitgevoerd.
De schat aan informatie die door dergelijke stoffen verzameld kan worden, zijn volgens Loke perfect voor algoritmen en machine learning. Met die technologie zouden de vezels op een dag de dragers ervan kunnen waarschuwen voor bijvoorbeeld hart- en ademhalingsproblemen. Ook atleten zouden hier tijdens hun training handig gebruik van kunnen maken. (mah)
