Bedrijven doen vaak onvoldoende inspanningen om de compensatie van hun chief executives aan emissiereducties te koppelen. Meestal wordt er met vage doelstellingen en zwakke incentives gewerkt. Dat blijkt uit een onderzoek van de organisatie As You Sow, gebaseerd op een analyse van bijna vijftig bedrijven die in de Verenigde Staten tot de grootste producenten van broeikasgassen moeten worden gerekend.

“De grootste producenten van broeikasgassen slagen er niet in om hun doelstellingen rond emissiereducties daadwerkelijk aan de beloning van hun chief executives te koppelen”, benadrukt As You Sow, een organisatie die de belangen van aandeelhouders verdedigt.

“Veel bedrijven verbinden dat loon in geen enkele mate aan klimaatdoelstellingen en wanneer dat toch gebeurt, is daarbij meestal geen sprake van een maatregel die het management daadwerkelijk zou aanzetten om de uitstoot op een zinvolle manier te verminderen.”

Beperkt

Er wordt vanuit de buitenwereld steeds meer gevraagd om de compensaties voor het management aan milieudoelstellingen te koppelen. Dat moet de chief executives tot duurzame acties aansporen. Het bedrijfsleven zal immers een belangrijke bijdrage moeten leveren om de klimaatverandering binnen aanvaardbare grenzen te houden.

Vastgesteld werd dat bijna 70 procent van de grote Amerikaanse bedrijven duurzame doelstellingen in hun beleidsverklaringen hebben opgenomen, tegenover 52 procent vorig jaar. “Maar dat zal in praktijk weinig baten opleveren indien die doelstellingen slechts op een beperkt deel van het salaris van de executives betrekking hebben”, wordt in het rapport benadrukt.

“Ook het gebruik van vage omschrijvingen zal niet tot duurzame acties leiden”, merkt onderzoeksleider Melissa Walton op. “De chief executives die momenteel de bedrijven leiden, zullen zijn verdwenen wanneer de bedrijven midden deze eeuw met de impact van hun beleid op het gebied van duurzaamheid zullen worden geconfronteerd.”

“Het is voor de maatschappij dan ook van cruciaal belang om het huidige management verantwoordelijk te houden voor de investeringen die momenteel noodzakelijk zijn om te garanderen dat deze doelstellingen ook daadwerkelijk kunnen worden behaald.”

Geen enkele onderneming uit het onderzoek kreeg een maximum score. Het beste resultaat werd opgetekend voor het nutsbedrijf Xcel Energy, dat de prestaties rond de beperking van de emissies koppelde aan de uitkering van bonussen op lange termijn en bovendien aan die doelen ook een meetbaar loon koppelde.

Onvoldoende

Bijna 90 procent van de bedrijven kreeg echter een onvoldoende. Slechts zelden werden immers vergoedingen en duurzame doelstellingen concreet aan elkaar gekoppeld. “Het loonpakket dat aan de doelstellingen was gekoppeld, bleek meestal ook te verwaarlozen in verhouding met de totale verloning”, zegt Walton.

“Vele bedrijven maken gewag van duurzame doelstellingen, zonder echter gebruik te maken van duidelijk omschreven normen die zouden moeten worden voldaan om een betaling te kunnen ontvangen”, merkt Walton nog op.

“Anderen hanteren vage omschrijvingen, zoals het tonen van leiderschap bij het terugdringen van broeikasgassen. Dat zijn verklaringen die niet kunnen worden gekwantificeerd. Ook wordt gesproken over mijlpalen, zonder echter daarbij vooraf meetbare doelen te stellen.”

De onderzoekers stelden tevens vast dat klimaatdoelstellingen vooral werden gelinkt aan de jaarlijkse bonussen van de chief executives, maar veel minder minder aan incentives die het beleid op lange termijn moeten stimuleren. “Dit beperkt waarschijnlijk het potentieel om actie te ondernemen”, luidt het. “Bonussen vormen immers meestal een kleiner deel van de totale beloning.”