Inkomensongelijkheid aanpakken begint beter onderaan dan bovenaan de loonladder

De rijken worden rijker en de armen worden armer. Tot die conclusie komt Lex Column (Financial Times) op basis van cijfers van de Oeso. De kloof tussen rijk en arm is vandaag groter dan dat de voorbije 30 jaar ooit het geval was.  Het proces vindt even goed plaats in landen die worden beschouwd als paradijzen van gelijkheid. Duitsland bijvoorbeeld, waar in 2008 het gemiddelde inkomen van de 10% beste verdieners bijna acht keer hoger was dan het gemiddelde inkomen van de 10% slechtste verdieners. In Japan is het verschil tien keer, in het Verenigd Koninkrijk 12 keer en in de Verenigde Staten 15 keer. En die trend lijkt onomkeerbaar geworden, vooral nu onze levensstandaard niet langer betaalbaar blijkt. De waardevernietiging die zowel Griekenland als Ierland recent ondergingen is de exponent daarvan.

Maar eerder dan de top 10% zwaarder te belasten, zal de oplossing liggen in het meer geven aan de 10% minst betaalden, want de lonen van de top 10% beste verdieners zijn niet echt spectaculair hoog. In het VK verdienen de 10% ‘rijken’ gemiddeld 55.000 pond per jaar, de Duitse top 10% krijgt 57.300 euro per jaar betaald en de Amerikaanse top 10% ontvangt 114.000 dollar per jaar.

Als we de ongelijkheid willen aanpakken, kan er beter meer worden gegeven aan de onderkant dan iets worden afgepakt van de bovenkant, denkt de liberale Britse krant.

De 10% slechtst betaalden in het Verenigd Koninkrijk ontvangen gemiddeld 4.700 pond per  jaar. Dus de inspanningen om de ongelijkheidskloof te dichten beginnen best daar. Dat kan door een minimumloon te introduceren in de vele landen waar er nog geen is (Duitsland, Denemarken en Italië hebben er geen; in andere landen lopen de verschillen sterk uiteen: van 110 euro in Bulgarije tot 1570 euro in Luxemburg).

Maar ook die oefening is niet makkelijk, wil een land zijn concurrentievermogen behouden, zoals de Grieken en Ieren ondertussen al hebben geleerd.   De kloof tussen arm en rijk dichten is een nobele en sociaal wenselijke doelstelling, besluit Lex. Maar misschien is deze ongelijkheid net iets te veel een menselijk trekje om het volledig te zien uitgeroeid.

Lees hier ook: 3 opmerkelijke gevolgen van toenemende inkomensongelijkheid

Meer