Wie schulden heeft, liefst veel, profiteert bij geldontwaarding: de reële schuld verdampt immers zienderogen. In die zin is de huidige periode van inflatiecijfers die tegen de 10 procent pieken, een godsgeschenk voor elke overheid die schulden heeft: in België dus iedereen.

• Maar er is meer aan de hand, voor de deelstaten. Want Vlaanderen, Brussel en Wallonië hangen voor een groot deel af van de dotaties, die ze krijgen via de Financieringswet en dus de federale overheid: die lopen mee met de index.
• Het effect op de inkomsten van die overheden is er dus veel vroeger in Vlaanderen en Wallonië, dan voor de federale overheid, die wat achter loopt, via belastingen. Al is ook daar een groot effect merkbaar: op de accijnzen aan de pomp en ook de belastingen (via de schijven) zijn er allerlei positieve effecten door de inflatie op de inkomsten. Alleen zijn ook de uitgaven, door onder meer de koopkrachtmaatregelen, navenant.
• Hoe dan ook: voor Vlaanderen geldt dus dat er een “zeer significant effect is” op de begroting, zo concludeert de SERV, de Sociaal Economische Raad van Vlaanderen.
• Die berekende dat er weliswaar 2,4 miljard meer uitgaven zijn door inflatie voor de Vlaamse begroting, maar ook dat er zo’n 3,6 miljard meer inkomsten zijn in 2023, en 3,4 miljard in 2024.
• Dat betekent dat de regering van minister-president Jan Jambon (N-VA) in 2024 wel heel dicht tegen een evenwicht komt, er zou nog zo’n 260 miljoen euro tekort zijn, zeker omdat ze in haar boekhouding de uitgaven van Oosterweel en andere grote bouwprojecten niet meeneemt.
• Meteen is dus een evenwicht politiek weer realistisch, op het einde van de legislatuur. Tegenover een stuitend tekort op federaal niveau, zouden Jambon en co dus Vlaamse zwarte cijfers kunnen neerleggen: politiek gezien niet oninteressant, als men nog een “winnend verhaal” over die Vlaamse ploeg in de markt wil zetten.