Professor Stephen Hawking was een genie op het vlak vanfysica en kosmologie. Maar daarnaast was hij (ongewild) ook de eersteberoemdheid met technologisch ondersteunde communicatie. Er hing steeds eencomputer aan zijn rolstoel, die hem toeliet om alsnog te communiceren met een robotachtigestem. Maar hoe werkte die technologie juist?

Wim De Backer is verbonden aan de zorgkoepel Modem en de ThomasMore-hogeschool. Volgens hem kan je de werking van een spraakcomputer in vierdelen opsplitsen. “Het eerste deel is de computer, die in het geval van StephenHawking gemonteerd was op zijn rolwagen. Het tweede deel is de software,waarmee je boodschappen kan samenstellen en waarmee de manier om de boodschapsamen te stellen vergemakkelijkt wordt.”

Verder is er ook een computerstem aan de software verbonden. Op diemanier horen we dus de robotstem van Stephen Hawking. De Backer haalt hetvierde aspect aan en vindt dit de meest opvallende, vooral op de manier waaropHawking de computer bediende: “Bij Hawking was dat bijzonder omdat hij zijnhele computer met maar één schakelaar bediende. Die hing aan zijn kaak vast.”

Scanning

Maar hoe werkt dat nu? Hawking kon opties selecteren voor zijnogen. Hij overliep daarbij groepen of categorieën. Deze techniek heet scanning. “Hij kreeg dan de keuze om te kiezen uit zijn toetsenbord, zijn woord- ofzinsvoorspelling of voorgedefinieerde zinnen. Zijn toetsenbord werkte opdezelfde manier, de letters werden één voor één overlopen”, legt De Backer uit.