Hervergassingsschepen kunnen voor Europa een alternatief betekenen voor de leveringen van Russisch gas. Dat hebben een aantal energiespecialisten gezegd. Onder meer Duitsland, Frankrijk en Italië hebben al plannen aangekondigd om dergelijke platformen aan te kopen of te huren om hun capaciteit voor de invoer van gas op te voeren.
De beslissing van Rusland om een oorlog tegen Oekraïne te starten heeft de Europese landen aangezet om nieuwe kanalen voor de invoer van brandstoffen te zoeken. Rusland kan immers niet langer als een betrouwbaar leverancier worden beschouwd.
“De vervanging van de aanvoer van Russische olie en steenkool lijkt realiseerbaar, maar alternatieven vinden voor de import van gas blijkt moeilijker”, stipt de nieuwssite Euractiv aan. “Deze leveringen zijn immers afhankelijk van de bestaande infrastructuur pijpleidingen die met Rusland is verbonden.”
Samengeperst
Om gas over lange afstanden te vervoeren, moet het product tot minus 160 graden Celsius worden afgekoeld en tot een vloeibare vorm worden samengeperst. Hierdoor wordt het volume van de brandstof zeshonderd keer kleiner.
Om dat transport mogelijk te maken zijn echter terminals nodig waar het product in eerste instantie vloeibaar wordt gemaakt en aan het einde van de route weer tot een gasvorm kan worden teruggebracht. De aanleg van dergelijke terminals neemt echter meestal ongeveer vijf jaar in beslag. Er moet dus naar alternatieven worden gezocht. Hervergassingsschepen lijken daarvoor de optimale oplossing.
In Duitsland heeft de regering de nutsbedrijven RWE en Uniper al de opdracht gegeven om drie zogenaamde Floating Storage and Regasification Units (FSRU) bij Griekse en Noorse bedrijven te huren. Deze platformen zijn vaak voormalige supertankers die een nieuwe bestemming hebben gekregen en werden omgebouwd om grote hoeveelheden vloeibaar gemaakt gas weer te vergassen.
“Terwijl onshore terminals strikte bouwvoorschriften moeten volgen, hebben deze drijvende terminals enkel nood aan een diepwaterhaven waar grote schepen kunnen aanmeren”, merkt Euractiv op.
De eerste drijvende gasterminal van Duitsland zal naar verwachting al voor het einde van het jaar operationeel zijn en binnen een periode van dertig maanden zullen er wellicht drie hervergassingsschepen in Duitse havens in dienst zijn.
De volgende winter zou daarbij al 7,5 miljard kubieke meter gas kunnen worden ontvangen. Dat zou binnen dertig maanden tot 27 miljard kubieke meter kunnen worden opgevoerd.
Ook andere Europese landen zijn op zoek naar drijvende terminals als alternatief voor de leveringen van Russisch gas. Italië heeft aan het gasbedrijf Snam de opdracht gegeven onderhandelingen op te starten rond de aankoop van een hervergassingsschip en de leasing van een tweede platform.
Frankrijk heeft de ondernemingen TotalEnergies en Engie de opdracht gegeven om in de haven van Le Havre een drijvende gasterminal in gebruik te nemen. In Griekenland was het bedrijf Hellas Motor Oil al voor de start van de oorlog in Oekraïne begonnen met de bouw van een drijvende gasterminal, die eind volgend jaar moet worden voltooid om de markt in het zuidoosten van Europa te bedienen.
Schaars
Op die manier zou Europa minstens zes drijvende gasterminals in dienst kunnen nemen. Het probleem is echter dat er wereldwijd slechts drieëndertig platformen beschikbaar zijn. Dat zijn drie exemplaren minder dan vier jaar geleden in het vooruitzicht was gesteld.
Buiten Europa is het gebruik van drijvende terminals al gemeengoed. Een studie twee jaar geleden toonde dat negentien landen bij de invoer van gas al op deze platformen een beroep doen.
“Een bijkomend voordeel van deze drijvende terminals is dat de initiële kosten beduidend lager liggen dan bij vergelijkbare onshore terminals”, beklemtoont Euractiv. “Een nieuw hervergassingsschip zou slechts tussen 50 procent en 60 procent van de kosten van een onshore terminal vertegenwoordigen.”
“Deze baten zouden op termijn wel deels ongedaan worden gemaakt door de hogere bedrijfskosten per kubieke meter verwerkt gas”, merkt Euractiv nog op. “Drijvende terminals hebben bovendien een diepwaterhaven nodig, samen met een gasinfrastructuur aan wal om het gas op te slaan en te transporteren.”
“Een belangrijk voordeel is anderzijds echter dat deze platformen flexibel zijn en na gebruik weer verkocht kunnen worden of naar een andere locatie kunnen worden gebracht.”
