Vivaldi gaat naar een onvermijdelijke clash over de vijf resterende kernreactoren. Vrijdag sluit, zonder ingrijpen van de regering, onvermijdelijk Doel 3: uitbater Engie wil van geen wijken weten, en houdt haar planningen aan. Het advies van het FANC, de veiligheidswaakhond, gevraagd door cd&v-minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) verzandt in een pijnlijk welles-nietes spelletje: de groene vicepremier Petra De Sutter (Groen) verweet haar op De Zevende Dag “niet in naam van de regering te handelen”. Maar over de essentie waren de waakhond en de minister het wél eens: het komt toe aan de politiek om te beslissen over het lot van de resterende vijf kerncentrales, naast Doel 4 en Tihange 3, die open blijven. Groen schenkt daarover nu eindelijk klare wijn, partijvoorzitter Nadia Naji stelt haar veto: “Het zou heel duur zijn en geen impact hebben op de energieprijs”. Bij de MR wil men daar niets van horen: “We gaan niets sluiten, en de groenen zullen dat moeten aanvaarden”. Andere regeringsbronnen wijzen er fijntjes op dat in de kern van Vivaldi wel degelijk werd afgesproken niets onomkeerbaar te doen.

In het nieuws: “Neen, onze visie is duidelijk, wij willen honderd percent hernieuwbare energie”, zo verscherpt co-voorzitter Naji in De Zondag de partijlijn.

De details: Groen zoekt, met de druk van slechte peilingen in de nek, met verbetenheid naar een eigen profiel. Daarbij hoort een meer geaccentueerde lijn op vlak van kernenergie. Zelfs al is 64 procent van de Belgen voor het openhouden van de kerncentrales.

• “Heeft u van mij al een dossier gezien, dat technisch gecompliceerd is, dat niet is opgelost geraakt?” Het was een beetje een parmantig lachende Van der Straeten, die voor de camera’s van VTM en VRT toch de Wetstraat verraste, vrijdag bij aanvang van de ministerraad. “Misschien kunnen we haar ook het dossier van de Bende van Nijvel dan overhandigen?”, was een van de vele commentaren die te horen was in de Wetstraat, bij zoveel poeha van een minister die bij momenten fel onder vuur kwam de afgelopen weken.
• Daarbij werd haar uitgerekend verweten te voluntaristisch te hebben gecommuniceerd over een technisch gecompliceerd dossier: de Europese vergadering van ministers van Energie, die een gezamenlijk plafond op de gasprijs hadden beslist, volgens haar triomfantelijke tweet en passage in de tv-studio’s achteraf althans. Nieuws dat meteen bejubeld werd door Groen en Open Vld: het waren hun boegbeelden Van der Straeten en premier Alexander De Croo (Open Vld) geweest, die het dossier Europees hadden getrokken én succes gehaald, zo was de lezing.
• In de dagen die volgden bleek het dossier technisch en diplomatiek veel minder evident, en in de State of the Union van Europese Commissie-voorzitter Ursula von der Leyen vorige week woensdag werd dergelijk plafond ook niet aangekondigd. Open Vld-ondervoorzitter Jasper Pillen excuseerde zich prompt over “te triomfantelijke communicatie”, “beter eerlijk dan halsstarrig die lijn vol te houden”, was op de Melsensstraat, het Open Vld-hoofdkwartier te horen.
• Maar niet zo bij Groen, waar Van der Straeten twee dagen later dus triomfantelijk haar verdienste als ‘technocrate’ nog eens in de verf zette, op vrijdagochtend voor de kern. En ook partijvoorzitter Nadia Naji herhaalde dit weekend nog eens die groene vastberadenheid in het dossier, waarbij ze zowat alle commentaar van Europese diplomaten, en duiding van onder meer het Duitse standpunt over dat gasplafond compleet negeerde.
• “Tinne heeft wel degelijk haar Europese collega’s kunnen overtuigen dat er een prijsplafond moet komen. Dat wordt momenteel uitgewerkt door experten. Wij blijven daarvoor gaan”, zo hield Naji voet bij stuk.
• Het past in de assertievere lijn die Groen wil bewandelen, met het nieuwe duo co-voorzitters. Zowel Jeremie Vaneeckhout als Naji haalden dit weekend meermaals uit naar de Vlaamse regering. Daarbij kreeg Vlaams minister van Energie Zuhal Demir (N-VA) de volle laag:
  • “Ja, we kunnen zonder kernenergie, maar dan moeten we wel beleid voeren. Maar wat doet Demir? Niets. En wie betaalt het getreuzel? De mensen, hè”
  • Wat doet zij eigenlijk? Het energiebeleid blokkeren en vooral Vivaldi tegenwerken. Ze wil zelfs geen overleg plegen”, zo stelde Naji.
  • Zeker dat laatste was een beetje pijnlijk qua timing, omdat net vorige week Demir samen met vier groene ministers van Energie en Klimaat van Brussel, Wallonië en het federale niveau een akkoord sloot over de verdeling van Europees geld.
• Demir zou Demir niet zijn, als ze niet meteen terugschoot: “De nieuwe wind bij Groen is zowat dezelfde als de oude. De leugens en incompetentie van je eigen minister maskeren door te liegen over anderen. Die methode werkt niet, de mensen hebben dat door. Voor je het weet, verklaar je dat de kerncentrales op initiatief van Groen open bleven.” Dat laatste was een sneer naar Van der Straeten, die in Terzake op bepaald moment een beetje ongelukkig deed uitschijnen alsof het openhouden van Doel 3 en Tihange 4 haar beslissing was geweest.
• Overigens kreeg diezelfde Van der Straeten van een coalitiepartner ook nog een zetje dit weekend: “Frank Vandenbroucke (Vooruit) heeft meer verdienste aan de energiemaatregelen dan de minister van Energie zelf”, zo klopte die mee op de belaagde minister van Groen.

Goed genoteerd: Groen scherpt de lijn over kernenergie aan.

• Belangrijker dan de schermutselingen tussen Van der Straeten en Demir, blijft het dossier van de energiebevoorrading, op korte, maar evengoed middellange termijn. Vrijdag nog hakte Demir de knoop door voor twee te bouwen gascentrales, die de sluiting van het nucleaire park moeten opvangen. Zoals verwacht kreeg Engie in Vilvoorde geen vergunning, de gascentrale van industrieel Luc Tack in Tessenderlo wel. Demir gebruikte het dossier om andermaal te onderstrepen “dat Vivaldi en Van der Straeten liever investeren in fossiel gas dan propere kernenergie”.
• Met het wegvallen van Vilvoorde is geen man overboord voor de geplande sluiting, zo verzekerde Van der Straeten al: het was voorzien in de aangepaste plannen. Maar daarmee is de discussie rond kernenergie allerminst gesloten. Van der Straeten zelf was tot nu toe immers altijd op de vlakte gebleven over de vraag of er niet meer dan twee kerncentrales moesten open blijven, gezien de noodsituatie rond energiebevoorrading. “Eerst de facturen van de mensen”, was het standaardantwoord.
• Haar voorzitster Naji scherpte het dit weekend in hetzelfde interview met De Zondag wél aan: “We zijn pragmatisch genoeg om in een crisissituatie als deze twee kerncentrales langer open te houden. Nog meer kerncentrales langer openhouden is geen optie voor ons”, zo legde ze de kaarten eindelijk en glashelder op tafel. Voor Doel 3 en Tihange 2 dit jaar en begin volgend jaar, maar ook Doel 1 en 2 en Tihange 1, valt zo dan het doek.
• Voor Doel 3 wordt dat in elk geval prangend. Op 1 oktober sluit die centrale wettelijk, al op 23 september legt Engie de reactor stil, en zouden er de eerste afbraakwerken volgen: de chemische reiniging van het reactorvat. Dat betekent onherstelbare schade aan de centrale. Dat maakte een kettingreactie los, waarbij Annelies Verlinden (cd&v) een snel advies aan de waakhond FANC (Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle) vroeg en kreeg. Zij communiceerde vervolgens “dat uitstel van de ontmanteling mogelijk was”, en de reactor dus wel degelijk kon “bevroren worden”, om op een later tijdstip definitief te beslissen of de centrale nog ingezet zou worden of niet.
• Een dag nadien, op vrijdag, bleek dat het FANC zelf dat toch helemaal anders had verwoord: hun directeur-generaal Frank Hardeman sprong in het debat en noemde zo’n beslissing “slecht bestuur” en wees erop dat in het rapport net stond “dat het FANC niet kan garanderen dat een laattijdig en onvoor­bereid scenario geen risico inhoudt voor de nucleaire veiligheid”. Een stevige vingerwijzing naar Verlinden volgde.
• Bij de minister keken ze op van “de interpretatie die in de krant gegeven werd aan het advies”. Meer nog: “geen advies vragen zou pas slecht bestuur zijn”, En over de opportuniteit van die beslissing “moet de politiek oordelen.”
• En opvallend: de groene vicepremier Petra De Sutter greep de interpretatie van het FANC aan om keihard uit te halen. Ze onderstreepte immers dat Verlinden op eigen houtje handelde, zonder consensus in de regering. “Op een paar dagen van het stilzetten van de activiteiten vragen aan het FANC of een verlenging toch nog mogelijk zou zijn, wij zijn daar van geschrokken.”, zo trok de vicepremier in De Zevende Dag ten aanval, waarbij ze stelde “dat cd&v op de vingers getikt was”.
• De reactie van MR en cd&v bleef niet uit. Cd&V-partijvoorzitter Sammy Mahdi sprong in de bres voor ‘zijn’ Verlinden: “Ze heeft enkel aan het FANC gevraagd of de reiniging van Doel 3 uitgesteld kan worden. Nu moet men vooral duidelijkheid brengen over hoeveel centrales open kunnen blijven en nodig zijn voor onze energie-onafhankelijkheid.”
• Even later volgde Bouchez: “Volledige steun aan Verlinden, die alleen haar werk heeft gedaan. Door het advies aan het FANC te vragen, kunnen we de dossiers doen vooruitgaan voor de verlenging van meer dan de 2 reactoren die we al hebben kunnen behouden. Gedaan met palaveren, vooruitgaan nu”, zo duwde die nog eens door.

De tegenreactie: Was er dan geen akkoord op de kern om net “niets onomkeerbaar te doen”?  

• “De communicatie van Verlinden was misschien wat voorbarig, maar er staat nergens in het rapport dat het onmogelijk is om Doel 3 niet compleet onbruikbaar te maken; Er is dus nog werk, maar het moet uitgezocht worden”, zo is bij een Vivaldi-partijvoorzitter te horen.
• En men wijst er fijntjes op dat binnen de kern een gentlemens agreement gesloten is, om alles gedaan te krijgen van Engie om toch niets onomkeerbaar te doen, net wat vervolgens Open Vld en cd&v publiek zijn beginnen zeggen, de afgelopen maanden. Dat Groen dus nu openlijk het tegendeel stelt, dat “meer dan twee centrales openhouden geen optie is”, schiet toch in het verkeerde keelgat. “De conclusie van Groen is onjuist.”
• Bij de MR is men veel scherper nog. “Neen, we gaan niets laten gaan. De groenen gaan toch moeten de realiteit accepteren. We moeten alle reactors houden, en geen enkele ontmantelen”, zo is zonder blikken of blozen te horen in de entourage van Georges-Louis Bouchez.
• Zeker met de houding van Engie, die naar eigen zeggen “jarenlang planden om Doel 3 te ontmantelen” en dat industriële proces niet willen en kunnen tegenhouden, wordt het hoe dan ook een harde noot om kraken. Want zonder consensus in de regering, kan de Franse energiereus, net als het FANC, fijntjes wijzen op “een beslissing van de politiek”, die tegelijk niet genomen wordt, bij gebrek aan consensus.
• Overigens schiet de Kamer deze week ook wat uit haar zomerslaap, omwille van Doel 3. Morgen ligt een voorstel van N-VA in de commissie energie, om Doel 3 te kunnen ‘redden’. In de namiddag is er dan ook nog een stemming over het wetsontwerp rond de kernuitstap. Dat belooft nog gensters te geven: in de wandelgangen sprak de MR openlijk van “een alternatieve meerderheid indien nodig”, met oud-minister Marie-Christine Marghem (MR) op kop. En vrijdag is er een betoging in Doel zelf, wegens de definitieve sluiting van Doel 3.

De peiling (1): Kernenergie heeft een meerderheid.

• Een grote peiling, deze keer van HLN, VTM, Le Soir en RTL, bij zo’n 1.000 Vlamingen, 1000 Walen, wat een foutenmarge van 3,1 procent oplevert, en 600 Brusselaars, wat een foutenmarge oplevert van 4 procent biedt. Daarbij werd expliciet gepeild naar de kerncentrales en de vraag “moeten de reactoren langer in werking blijven dan gepland?”
• Ruim twee derde van de Belgen en de Vlamingen, 64 procent, zegt daarbij ‘ja’, 20 procent heeft geen mening, 16 procent zegt ‘neen’.
• Opvallend is dat de kiezers van N-VA en MR meest uitgesproken voor openhouden zijn, 81 procent en 82 procent. Maar bij alle partijen behalve Groen en Ecolo is er een meerderheid voorstander om reactoren open te houden.
• En ook binnen de groene kiezers is men verdeeld: 38 procent van Ecolo-kiezers wil ze openhouden, 35 procent wil ze dicht, en 27 procent heeft geen mening. Bij Groen is het meest expliciete anti-profiel, maar ook daar geen meerderheid: 44 procent wil ze dicht, 32 procent weet het niet, en 24 procent wil ze openhouden.

Goed genoteerd: Vivaldi definieert de ‘middenklasse’ uiteindelijk wel heel ruim.

• Terwijl het gebikkel over de kerncentrales verder gaat, lukte de federale regering wel om een deal te sluiten rond energiemaatregelen: er komt een pakket van basisvoorziening gas en elektriciteit, dat in de komende maanden een korting geeft aan iedereen die niet van het sociaal tarief geniet, van 392 euro. Dat geldt wel enkel voor wie een variabel energiecontract heeft. De stookoliecheque wordt opgetrokken van een dikke 200 naar 300 euro.
• Dat laatste zagen analisten vooral als een onnuttige maatregel: “Belgische wafelijzerpolitiek”, noemde ING-hoofdeconomoom Peter Vanden Houte het: “Over twee jaar steeg de kost op aardgast met 209 procent, die op stookolie met 33 procent.” UGent-econoom Gert Peersman voegde er nog fijntjes aan toe dat gezinnen op stookolie via de index ook die 209 procent stijging op aardgas gecompenseerd zien in hun loon.
• Maar dat was niet de echte discussie: de PS vroeg en kreeg makkelijk die verhoging van de stookoliecheque. Vivaldi vocht wel een robbertje uit over wie nu precies allemaal onder de definitie van de middenklasse viel, en daarbij leek op het eind de interpretatie van MR en cd&v overeind te blijven: zo breed mogelijk dus.
• Enkel wie per maand meer dan 10.700 euro als koppel, of 5.500 euro als alleenstaande bruto verdient, moet straks via de belastingen een deel van die premie gaan terugbetalen: het zou gaan om 340.000 Belgen, de hoogste inkomens dus. Zij zullen uiteindelijk zo’n 165 euro netto overhouden aan de premie.
• De Croo had initieel ingezet met een veel engere definitie van die middenklasse, met een bedrag van net geen 3.500 euro bruto, maar daar wilden MR en cd&v dus niet van weten: zeker minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) wilde niet volgend jaar naar vele honderdduizenden kiezers een belastingbrief moeten sturen om de premie die er geweest was, terug op te halen. Het gevolg was uiteraard dat het bedrag substantieel daalde per Belg: het wordt over meer mensen uitgesmeerd nu.
• De hele maatregel gaat overigens net geen 1 miljard euro kosten. Dat hoopt men voor een stuk terug te halen uit inkomsten van een overwinstbelasting, eens Europa die invoert, voor de energieproducenten. Uit tabellen van de Nationale Bank, die La Libre kon inkijken, blijkt overigens dat het federale niveau zo’n 3,8 miljard moet voorzien voor alle energiemaatregelen: de verlaging van de btw op gas en elektriciteit, en onder meer ook de verlaging van de accijnzen op brandstof, plus het opengooien van het sociaal tarief.

En nu: Alle ogen op het Vlaamse niveau, op Jan Jambon en zijn N-VA.

• Alexander De Croo en zijn ploeg hebben nu hun akkoord, de premier kan gerust naar New York deze week, waar hij de opening van de Algemene Vergadering van de VN bijwoont. Voor de Vlaamse minister-president Jan Jambon (N-VA) blijft het een open vraag, waarom die koppig aan zijn timing van de Septemberverklaring vasthield. Los van wat praktische bezwaren rond timing, is er politiek gezien zo alleen maar schade geleden: in plaats van de urgentie die hij beloofde (“geen kwestie van weken, maar dagen”) creëerde hij een open doelkans voor de oppositie en frustratie bij de belangenorganisaties.
• Na Voka kloeg dit weekend ook Unizo over het uitblijven van maatregelen voor de middenstanders. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau haalde op VTM uit: “We begrijpen niet goed waarop men wacht. Het lijkt alsof de speech van de Septemberverklaring van Jan Jambon belangrijker is? Maar een begroting moet dienen om mensen te helpen en niet om een mooi zinnetje in je speech te hebben. Daar zit niemand op te wachten.”
• Ten gronde belooft het ook een felle strijd te worden, waarbij Open Vld en cd&v duidelijk de begrotingsdiscipline op het tweede plan zetten, en vooral nu maatregelen willen om bedrijven en burgers te ondersteunen. Bart Somers, de Open Vld-viceminister-president, legt in Het Nieuwsblad nog eens op tafel dat de meevaller van de inflatie, die de dotatie van de federale regering aan de Vlaamse regering fors verhoogt, moet besteed worden: hij stelt een extra jobkorting in het vooruitzicht én ondersteunende maatregelen om bedrijven duurzamer te maken.
• De N-VA zit ondertussen geïsoleerd: zij zijn de enige die blijven hameren op de begroting, een politieke noodzaak om straks het Vlaamse niveau als “goede huisvader’ kunnen verkopen in de kiescampagnes, ten opzichte van de big spender Vivaldi.
• Maar ook bij die houding heeft de oppositie in deze crisistijden vragen: “Of de mensen in de kou of een begroting op orde? Dat is een valse vergelijking. De centen zijn er, maar we moeten ze juist besteden”, zo sneerde Barbara Pas (Vlaams Belang) naar N-VA.
• Heel deze week trekken Jambon en co uit voor hun begrotingsbesprekingen, tegen vrijdag zijn dan al heel wat billaterales achter de rug, en is er de vergadering tot de finish, vermoedelijk van vrijdag op zaterdagnacht. Volgende maandag wacht dan eindelijk die Septemberverklaring. De kritiek kunnen we nu al noteren: too little, too late. 

De peiling (2): Geen winnaars, behalve de socialisten.

• Geen al te opvallende verschuivingen, met heel veel binnen de foutenmarges, in de peiling. Maar wel opnieuw een nieuwe marktleider: het Vlaams Belang doet met 21,6 procent weer net iets beter dan N-VA, dat op 21,5 procent strandt. Voor beiden is het een daling: de N-VA kwam van 24,9 procent in januari, het Belang van 22,6 procent. Maar zeker voor Tom Van Grieken (Vlaams Belang) is het een opsteker, na alweer een lastige episode rond Dries Van Langenhove (Vlaams Belang) deze zomer. Van Grieken krijgt wel een tikje in de poppoll: hij daalt in de lijst “door wie voelt u zich best vertegenwoordigd” van 12 naar 10 procent, en zakt zo naar plaats vier.
• Voor N-VA is er vermoedelijk outfall van een wat vreemde houding rond het Overlegcomité die Zuhal Demir (N-VA) tentoon spreidde: ze zag het nut niet in van een vergadering. Maar tegelijk blijft ze scoren: ze stijgt significant op de vraag “door wie voelt u zich best vertegenwoordigd’; waar ze nu op een vijfde plek staat. Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) valt in dat lijstje helemaal weg, en zakt ook in de andere lijst, naar plaats 9 ondertussen al. Voorzitter Bart De Wever (N-VA) blijft wel vasthouden, op de eerste plek met 16 procent, op de vraag van “best vertegenwoordigd”.
• In de andere lijst wel een belangrijke verschuiving: daar springt Conner Rousseau (Vooruit) los van De Wever, en gaat die naar 58 procent van de mensen die hem “een rol wil zien spelen”. Zo laat hij zowel De Wever als Alexander De Croo (Open Vld) achter zich. Ook Vooruit stijgt fors, naar 16,8 procent, komende van 14,8 procent. Ten opzichte van hun kiesresultaat van 10,8 procent is dat bijzonder significant. “De hoogste peiling sinds Steve Stevaert”, was in de wandelgangen van Vooruit te horen.
• In het bijhorende interview met Het Laatste Nieuws werd Rousseau expliciet gevraagd naar wie straks premier kan worden. “Dat zal de kiezer beslissen. Allez, neen. De vorige keer heeft de kiezer dat ook niet beslist, want toen was Open Vld maar de zevende.”
• Met de huidige scores, waarbij ook de PS opnieuw de eerste is in Brussel met 22,7 procent en in Wallonië met 22,9, halen de socialisten als familie in elk geval ruim de meeste zetels binnen: een rood premierschap lonkt, voor Paul Magnette (die in de peilingen niet zo fantastisch scoort persoonlijk), of voor Rousseau dus.  
• Rousseau ontkende zijn ambities niet, ook al omdat hij al eerder toegaf het premierschap wel te ambiëren: “We zien wel”, maar gaf vooral tegelijk aan “dat hij niet heel zijn leven in de politiek wil zitten”. “Binnen twintig jaar wil ik terugkijken en zien dat ik een erfenis heb nagelaten.”
• Dat hij ondertussen zijn Frans bijspijkerde, en onder meer op taalbad ging, onderlijnt in elk geval zijn federale ambities. Dit weekend trok hij overigens ook naar RTL, bij Christophe Deborsu, om daar in het Frans een uitleg te geven. Georges-Louis Bouchez (MR) heeft het vast ook opgemerkt.

De peiling (3): De verliezers zitten ook bij Vivaldi.

• Een beetje triomfantelijk was hier en daar dit weekend te horen “dat Vivaldi terug een ruime meerderheid heeft”. Maar dat geldt dus vooral voor de Vlaamse socialisten, die op hun eentje vooruit gaan, en de MR, die een tikje op winst staat aan Franstalige kant, wat extra zetels zou opleveren.
• Voor de PS is het vooral opgelucht ademhalen in Brussel, na kwakkelende peilingen en een afdeling zonder duidelijke kopman of kopvrouw. De schade zit daar vooral bij Ecolo, die verder afglijden naar nog 15,8 procent, komende van 21,6 bij de verkiezingen.
• De opmars van de PTB in Wallonië en vooral Brussel lijkt wat gestuit, al is er vooral een heel opvallende score voor Raoul Hedebouw: die scoort in Wallonië de hoogste score van allen op de vraag “door wie voelt u zich het meest vertegenwoordigd”, met 16 procent. Verder blijft de onwaarschijnlijke populariteit van Sophie Wilmès opvallen: de ex-première versterkt nog haar leiderschap in de polls.
• Bij Vivaldi aan Vlaamse kant is er enkel voor Open Vld wat hoop, naast de opmars van Vooruit: De Croo blijft een ijzersterk merk in de peilingen, met twee keer een derde plek, na De Wever en Rousseau, en zijn partij herstelt zich wat, naar 11,1 procent. Een partijcongres in Antwerpen, nog maar eens een editie van ‘Liberaal Vuur’, moest de Vlaamse liberalen moed in pompen. De zaal oogde nochtans leeg, en er was vooral een opgemerkt optreden van luis in de pels Vincent Steur, die andermaal in de pers, in casu De Standaard, zijn zak leegde over de partij, én tegelijk postuleerde voor een plaats op de Europese lijst van Open Vld. Beetje bizar.
• Voor Groen is er geen echt voorzitterseffect voor nieuwkomers Jeremie Vaneeckhout en Nadia Naji: met 8,6 procent winnen ze een tikje, ten opzichte van de 7,9 procent in januari, maar peilen ze nu voor de tweede keer op rij als kleinste, na PVDA, die op 8,7 procent afklokt.
• Voor Sammy Mahdi (cd&v) mag gelden dat er deze zomer alvast niet genoeg gewerkt is: zijn partij verdwijnt onder het magische plafond van 10 procent, met 9,9 procent. De tijd van existentiële bevragingen voor de vele burgemeesters, die straks in 2024 meer dan vermoedelijk met eigen merken gaan opkomen, is helemaal terug: “Het zal dan toch niet allemaal aan Joachim Coens (cd&v) gelegen hebben”, zo becommentarieert een partijtopper droogjes.
• In de persoonlijke peilingen gaat de nieuwe partijvoorzitter ook nauwelijks vooruit: hij raakt niet weg van een achtste, respectievelijk negende plek in de persoonlijke lijstjes. Hilde Crevits (cd&v) blijft ruim boven hem.

Ondertussen bij cd&v (1): Exit Veerle Heeren, dan toch.

• Met de burgemeester van Sint-Truiden, Veerle Heeren (cd&v), zat de partij al stevig in haar maag tijdens de coronacrisis toen bleek dat ze hele trossen bekenden van haar had voorrang gegeven op anderen, zwakkeren en ouderen, die voor gingen in de vaccinatiecampagne. Een groot moreel issue dus, dat Heeren eerst zelf niet wilde zien. Uiteindelijk schorste minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers de burgemeester, waarna die hoopte, samen met de partijleiding, dat daarmee de ellende over zou zijn: ook cd&v verliest niet graag lokale kopstukken.
• Maar na een saga over onwaarheden vertellen over Comité P in een lokale affaire, dook plots nog een zaak van affairisme op: de oud-burgemeester Jef Cleeren (cd&v) bleek zowaar een lening gekregen te hebben van de stad, van 65.000 euro van diezelfde Heeren. Toen die overleed, zonder alles terug te betalen, gingen de poppen aan het dansen: wie had die lening dan wel toegestaan?
• Het was de druppel te veel, voor een al zwaar beschadigde Heeren, die in overleg met voorzitter Mahdi dan uiteindelijk de stap opzijzette.

Ondertussen bij cd&v (2): Wouter Beke (cd&v) geeft comeback-interviews. Een goede verstaander leest daarin dat het niet voorbij is.

• Vier maanden na zijn ontslag, duikt oud-minister en partijvoorzitter Wouter Beke terug op in de media. Eerst bij Gert Verhulst, in de Tafel van Vier, daarna in een aantal kranteninterviews, in De Standaard en uiteraard Het Belang van Limburg. Daarbij kwam hij nog eens terug op z’n ontslag, waarbij hij niet zijn excuses aanbood, maar eerder zich heel fel verzette, in een onwaarschijnlijke persconferentie. “Je ontslag aanbieden is toch de grootste mea culpa die je kan slaan als minister”, stelt hij daarover.
• Over z’n gebrek aan politieke empathie in een aantal cruciale dossiers als minister van Welzijn, is hij wel expliciet: “Ik heb jaren amateurtoneel gespeeld, maar ik ben geen toneelspeler in de politiek. Ik weet dat mij wel eens gebrek aan empathie verweten is, en terecht. Ik had soms meer moeten zeggen: I can feel your pain.”
• Maar de meest relevante passage is ongetwijfeld welke toekomst hij ziet voor zichzelf. Op de vraag over een nieuw lijsttrekkerschap in Limburg, zegt hij niet “neen”, maar dit: “De voorzitter heeft gezegd dat ik nog een belangrijke rol te spelen heb.” Reculer pour mieux sauter misschien dus.