Het gedoe rond Hadja Lahbib gaat maar niet weg

Gisteren weer een moment van hoogspanning in de Kamer, rond de visa-affaire met Iran. Het nieuws dat de moeder van twee opposanten in Iran was opgepakt, zette andermaal minister Lahbib (MR) onder zware druk.

De meerderheid kwam samen, omdat dit een ‘nieuw element’ was. Dezelfde patstelling als de dagen daarvoor kwam daarbij naar voren: Ecolo en PS eisten nog altijd het ontslag van Lahbib, de MR weigerde opnieuw. Groen en Vooruit, die eerder nog mee de forcing voerden, bleven rustiger.
Tegelijk besliste men binnen Vivaldi andermaal “het niet op de spits te drijven”: de meerderheid stemde dus ultiem wél de motie van wantrouwen van de oppositie weg, met twee onthoudingen. Samuel Cogolati (Ecolo) en Malik Ben Achour (PS) onthielden zich symbolisch: zij zijn de meest kritische Kamerleden.
Maar de zaak blijft hoe dan ook verder etteren: Jean-Marc Nollet (Ecolo) zette op RTBF Lahbib ’s avonds doodleuk “in lopende zaken”. “Wij hebben beslist om niet meer chaos toe te voegen aan de situatie en niet de val van de regering te veroorzaken. Maar er zijn veel problemen in dit dossier. Wij beschouwen dan ook minister Lahbib in lopende zaken.”

Apenland

Dat leverde een giftige reactie op, vanmorgen van de MR op LN24. MR-vicepremier David Clarinval haalde daar uit: “Als Nollet niet tevreden is met Hadja Lahbib, dan had Ecolo maar niet het vertrouwen in de regering moeten stemmen. Dit hoofdstuk is gesloten”.
De vraag is of de MR dat zomaar kan zeggen: de andere partijen zijn niet van plan te lossen in het dossier, ook PS en Ecolo niet. Er komt dus hoe dan ook nog wel wat naar boven, in de zaak.
Zo dreigt de schade voor heel Vivaldi zeer groot te worden: Lahib wordt een soort ‘Eyskens’, naar analogie met de zaak van Walid Kahled in de jaren ‘90. Die Palestijnse terrorist kreeg van de toenmalig minister van Buitenlandse Zaken een visum en liep rond op de Grote Markt in Brussel. Eyskens weigerde ontslag te nemen: “In elk ander land zou ik ontslag nemen, maar niet in dit apenland”, gaf die als commentaar, wat er niet veel aan hielp. Achteraf beklaagde premier Wilfried Martens zich dat hij Eyskens had laten zitten.
Dezelfde vraag kan gesteld worden over de premier: waarom blijft hij zo lang Lahbib steunen in deze affaire. Het antwoord zit volgens regeringsbronnen bij Peter Moors, zijn kabinetschef voor buitenlandse dossiers. Die gaf zijn toestemming, misschien wel te snel, voor de visa: de levenslijn waar Lahbib nu al heel stevig op leunde.