De instorting van de Ponte Morandi in de Italiaanse stad Genua, die aan minstens drieënveertig mensen het leven heeft gekost, heeft op minder dan één week tijd ook de beurswaarde van het Italiaanse bedrijf Atlantia, beheerder van de brug, met een bedrag van 5,9 miljard euro doen dalen. Dat betekent een belangrijke aderlating voor de Italiaanse familiale groep Benetton, die Atlantia controleert.

De Benettons hebben na het drama ook zware kritiek moeten slikken. De Italiaanse politiek dreigt met zware sancties, terwijl het publiek van mening is dat de groep toont winst belangrijker te vinden dan mensenlevens. Toch meent nagenoeg iedereen dat de Benettons ook deze klap zullen overleven.

Verantwoordelijkheid

Atlantia, uitbater van de Italiaanse tolwegen, werd er door een aantal Italiaanse politici al snel van beticht onvoldoende in het onderhoud van de infrastructuur te hebben geïnvesteerd. De Benettons reageerden pas enkele dagen na de ramp. In een mededeling van Edizione, de holding van de familie, werd een groot medeleven met de slachtoffers uitgedrukt.

Edizione beloofde ook zijn medewerking aan het onderzoek om de oorzaak van de ramp te achterhalen. Tegelijkertijd werd benadrukt dat Atlantia en zijn dochterbedrijf Autostrade het voorbije decennium meer dan 10 miljard euro in het Italiaanse wegennet heeft geïnvesteerd. Het vertrouwen in Giovanni Castellucci, chief executive van Altantia, werd bevestigd.

“Castellucci beloofde binnen acht maanden de brug te herbouwen en minstens 500 miljoen euro compensaties voor de slachtoffers beschikbaar te stellen,” aldus het persbureau Bloomberg. “Dat is ongeveer de helft van het bedrag dat het bedrijf vorig jaar aan de Benettons en andere aandeelhouders uitkeerde. “

“Maar Enrico Valdani, professor marketing aan de Università Bocconi, stelde te vrezen dat deze initiatieven misschien voldoende zullen zijn om de spanningen met de regering te verminderen of het vertrouwen van de bevolking terug te winnen, net zoals Benetton vijf jaar geleden pas laat bereid was verantwoordelijkheid te aanvaarden voor een instorting van een kledingfabriek in Bangladesh, waarbij meer dan elfhonderd doden vielen.”

“De Benettons maakten de fout hun vermeende rol in de fatale instorting van de brug niet meteen te verduidelijken,” aldus Valdani. “Wat de familie nu dringend nodig heeft, is een plan voor een efficiënte crisiscommunicatie. De familie moet aantonen dat het bedrijf te goeder trouw heeft gehandeld of een mogelijke fout toegegeven.”

Diversificatie

Udo Arrigo, professor financiën aan de Università Bicocca, meende echter dat de Bennettons de huidige storm over de ramp met de Ponte Morandi wellicht zullen overleven. Hij voegde eraan toe te twijfelen dat de regering daadwerkelijk de vergunning van Atlantia, zoals werd gedreigd, daadwerkelijk zal intrekken.

De Benettons begonnen hun zakenimperium met de opening van een kleine kledingwinkel in het midden van de jaren zestig in hun geboortestad Treviso. Luciano Benetton, nu 83 jaar oud, startte het bedrijf met de verkoop van truien die door zijn zus Giuliana, twee jaar jonger, werden gebreid.

Nog twee andere broers stapten in het bedrijf, dat binnen een periode van twee decennia wereldwijd een toonaangevend modemerk was geworden. In de jaren negentig begon de familie echter zijn activiteiten te diversifiëren en uit te breiden naar andere sectoren. Onder meer werd een belang van 30 procent genomen in Atlantia, vandaag de grootste beheerder van tolwegen in de hele wereld.

“Die strategie bleek verstandig,” aldus Bloomberg. “De zakelijke activiteiten van de Benettons hebben een waarde van ongeveer 12 miljard euro. Ongeveer 45 procent van de groepsomzet wordt in het buitenland gerealiseerd. De originele kledingketen lijdt echter onder zware concurrentie en moest vorig jaar een verlies van 180 miljoen euro boeken.”

“De tragedie met de Ponte Morandi kan mogelijk een versnellend effect hebben op de plannen van de groep om zich in de toekomst meer toe te spitsen op financiële investeringen en zijn activiteiten in het beheer van industriële bedrijven af te bouwen.”

De Italiaanse krant La Repubblica merkte nog op dat de Italiaanse regering mogelijk zou overwegen om het wegennet opnieuw te nationaliseren. Er zou gewerkt worden aan een wet die eventueel versneld aan het parlement zou kunnen worden voorgelegd.

Een aantal bronnen gaven anderzijds aan dat Atlantia met de Italiaanse autoriteiten informele gesprekken was opgestart die zouden kunnen leiden tot boetes en andere compensaties, maar waardoor de intrekking van de tolweg-concessie voor Autostrade zou kunnen worden vermeden.