• Degryse: “Ten eerste vindt de Europese Rekenkamer dat de Europese Centrale Bank en de nationale toezichthouders te weinig personeel inzetten om het toezicht zo goed mogelijk te laten verlopen. Ze hebben meer ruimte om dat te doen en gebruiken niet alle mogelijke middelen om dat te realiseren.”
• “Een tweede bemerking is de lange duurtijd van het supervisieproces. Er zijn ook te veel mogelijkheden om interactie aan te gaan tussen de bank zelf en de toezichthouder, vooraleer er een akkoord bereikt wordt. De Europese Rekenkamer wil dat proces korter en scherper stellen, zodat de tijd tussen het meten van het risico en de effectieve implementatie korter wordt.”
• “De voornaamste kritiek op de ECB heeft te maken met de discretie bij het inschatten van kredietrisico’s. Volgens de Europese Rekenkamer wordt die discretie gebruikt om de risico’s lager in te schatten van banken die net de hoogste risico’s hebben. Dat zou potentieel het vertrouwen in de financiële sector kunnen ondermijnen, legt de professor uit.

Verzachtende omstandigheid

• “De basisboodschap die de Europese Rekenkamer geeft, is dat het toezicht wel degelijk goed is. Ze hebben een aantal randbemerkingen. De ECB of de toezichthouder zou wat strenger moeten zijn voor de niet-renderende leningen.” (Een lening waarbij er aanwijzingen zijn dat de kredietnemer deze waarschijnlijk niet zal aflossen of als er meer dan 90 dagen zijn verstreken zonder dat hij de overeengekomen aflossingen heeft betaald, red.)
• Degryse wil niet te streng oordelen: “In de Covid-periode heeft men een aantal exceptionele maatregelen genomen. Door het verlengen van leningen en door leningen die door de overheid gegarandeerd werden naar bedrijven toe, is het inschatten van het risico bij bedrijven en banken moeilijker geworden. Dat is een verzachtende omstandigheid om niet al te streng te zijn naar de Europese Centrale Bank toe.” (kg)