Je moet geen Schot of Welshman te zijn om te begrijpen dat het Engelse patriotisme veel weerstand oproept. Het succes van de Engelse voetbalploeg in Euro 2020 en vooral de nationalistische overreactie komt heel ongelegen voor het Verenigd Koninkrijk, dat nu meer dan ooit op springen staat. De Engelsen speelden een fantastisch tornooi maar ze dreigen hun breekbare unie verder te ondergraven.
De Schotten waren alvast voor Italië
Je moet niet verder kijken dan de krantensites in Schotland, Wales en Noord-Ierland om te zien dat de overwinningen van Engeland in de provinciën van Groot-Brittannië door een andere bril werden bekeken. Ze hebben elk een eigen nationale voetbalploeg die er allemaal al lang zijn uitgeknikkerd. Je moet al ver zoeken om nieuws te vinden over de Engelse voetbalexploten, laat staan enig enthousiasme over hun succes. Heel wat Schotse pubs vonden er zelfs niets beter op dan hun zaak met Italiaanse vlaggen te versieren
Schotland wil nu echt afscheiden
In Schotland heerst al tientallen jaren de fervent nationalistische partij Scottish National Party (SNP), een soort N-VA, die actief campagne voert voor onafhankelijkheid. Premier Nicola Sturgeon won in mei 2021 opnieuw de lokale verkiezingen met 47.7% van de stemmen. Ze was slechts een zetel verwijderd van de absolute meerderheid. Hoewel haar partij de eerste stemming verloor, ijvert ze nu om een nieuw onafhankelijkheidsreferendum te houden na haar klinkende overwinning in de laatste verkiezingen. Ze heeft daar wel de toelating nodig van de Britse regering, die er voorlopig niet aan denkt om haar dat te gunnen.
In het eerste referendum dat plaatsvond in 2014 verloor de SNP. 55% van de Schotten gaven aan in het Verenigd Koninkrijk te willen blijven. De chaotische exit uit de Europese Unie heeft de ‘case’ voor eventuele onafhankelijkheid wel versterkt. Sturgeon wil dan onmiddellijk aansluiten bij de Europese Unie, hoewel deze laatste de boot afhoudt, om niet beschuldigd te worden van interventie in de lokale politiek van een land. Slechts 38% van de Schotten stemden in 2016 voor Brexit.
Noord-Ierland wordt opnieuw een zorgenkind
Noord-Ierland is al sinds 1609 een probleemprovincie, toen land van Ierse katholieken werd toegewezen aan Engelse protestantse migranten en Schotten.
De spanningen tussen de protestanten, die loyaal zijn aan het Verenigd Koninkrijk, geleid door de nationalistische partij DUP, en de katholieken, die een eventuele vereniging met Ierland niet uitsluiten, zijn sinds de Brexit sterk toegenomen. Dankzij de DUP kon Boris Johnson, de Engelse premier, zijn halfslachtig Brexit-plan erdoor duwen in het Britse parlement, na het verlies van de absolute Tory-meerderheid onder het bewind van Theresa May.
De nationalistische protestanten zijn heel zenuwachtig omdat het ‘Northern Ireland protocol’ – een clausule, die deel uitmaakt van het akkoord tussen Groot-Brittanië en de Europese Unie naar aanleiding van Brexit – een grens heeft opgetrokken in de Ierse Zee. Daardoor is Noord-Ierland nu afgesloten van het Verenigd Koninkrijk. Hoewel een referendum voor aansluiting nooit echt leefde in deze provincie, is dit nu ook een bespreekbaar onderwerp geworden.
Ook hier wilde een minderheid de Europese Unie verlaten. Slechts 44.2% van de Noord-Ieren stemden voor een Brexit.
Wales labiel evenwicht
Wales lijkt vandaag het minst geneigd om zich af te scheiden van het Verenigd Koninkrijk. Deels omdat ze afhankelijk zijn van de centen van de centrale regering, deels omdat de nationalistische partij minder aanhangers heeft. Maar ook hier is het geen gereden race voor de Britse regering. Uit de meest recente peiling zou nu 39% van de Welshman zich willen afscheiden van het Verenigd Koninkrijk, een stijging van een volle 20 punten ten opzichte van een vorige peiling.
De hoofdpijn voor de Engelsen en Boris Johnson zal nog wat langer aanhouden. Een Dafalgan zal alvast niet voldoende zijn om de unie te redden.
Lees ook: Rode Duivels zullen nooit een groot tornooi winnen en daar is een sluitende verklaring voor
De auteur Xavier Verellen is actief in de Internet of Things industrie. Binnenkort komt zijn eerste boek Mensen Zoo uit.
