Wie worden de nieuwe leiders van de EU? De Unie is op zoek naar een nieuwe voorzitter voor de Commissie, een nieuwe president van de Europese raad en een nieuwe parlementsvoorzitter. Na de verkiezingen worstelen de drie traditionele blokken, christendemocraten, socialisten en liberalen, om die posten. Charles Michel (MR) zit voor de blauwe familie in de cockpit, en mogelijks valt er voor hem wel iets uit de kast.

Charles Michel (MR) mag dan wel een tik gekregen hebben bij de verkiezingen, de Belgische premier is op dit moment volop bezig mee de Europese politiek te bepalen. Want de liberaal is volop actief in het grote machtsspel van de EU, met een centrale rol zelfs.

Vrijdag host Michel een diner voor een top-zes van EU-politici, die samen moeten proberen om een grote deal uit de brand te spelen. Dat schrijft Politico.

Eerste onderonsje was in Roemenië

De liberalen van ALDE (de Europese blauwe fractie) werken al langer met twee ‘toponderhandelaars’. De Nederlandse premier Mark Rutte en zijn Belgische collega Michel. Binnen het groepje liberale regeringsleiders, met onder meer de Baltische staten, zijn zij de ‘grote jongens’. Zij zijn dus aangesteld als onderhandelaars. In Sibiu, op een Europese top van huidig EU-voorzitter Roemenië, hadden ze een lang gesprek met de twee socialistische onderhandelaars, de twee ‘grote jongens’ onder de premiers bij de PES (de rode fractie): de Spaanse premier Pedro Sánchez en z’n collega van Portugal António Costa.

De socialisten en liberalen zijn de kleinere families, maar hebben zich in de onderhandelingen stevig aan elkaar geklikt, door eerst onderling zaken te doen. De grootste, de christendemocraten, moeten nu een beetje achter de feiten aanlopen. Ook hun PP (de oranje fractie) schuift nu twee ‘coördinatoren’ naar voor. Dat zijn de Kroatische eerste minister Andrej Plenkovič and en de Letse Krišjānis Kariņš.

Het zijn die zes leiders, die vrijdag samenzitten in Brussel voor een etentje. Daar moeten dan mogelijk de eerste contouren van een deal zichtbaar worden.

Benoemingscarrousel is een moeilijk evenwicht

De benoemingscarrousel is een moeilijk evenwicht. De fracties moeten volgens hun gewicht bediend worden. Maar ook regionale evenwichten spelen mee. En dan is er nog de machtsstrijd tussen het Europees parlement en de regeringsleiders. Die eersten stuurden zogenaamde ‘Spitzenkandidaten’ het veld in: leiders van de fracties die dé topkandidaten van hun politieke familie waren. Voor de christendemocraten was dat de Duitser Manfred Weber. De socialisten hebben de Nederlander Frans Timmermans. De liberalen hebben zo’n zes kandidaten, want liberalen zijn nu eenmaal liberaal.

Alleen, de regeringsleiders willen ook hun zeg. Onder meer de Franse president Emmanuel Macron, die nu bij ALDE zit, wil Weber niet aanvaarden.

Charles Michel maakt een goede kans

Dat maakt dat Michel zelf zeker ook een goede kans maakt op een topjob. De Belgische premier ligt bij velen erg goed. Hij is jong en dynamisch, maar draait wel al jaren mee op het hoogste niveau. En vanuit de liberale familie zijn niet zo veel regeringsleiders beschikbaar: Rutte, zijn collega-coördinator, is alvast geen kandidaat. De Nederlander had lang Europese ambities, maar als hij z’n coalitie in z’n thuisland zou achterlaten is de kans te groot dat die regering valt. Dat probleem heeft Michel alvast niet meer.