Key takeaways

• De gemiddelde salarissen variëren aanzienlijk in Europa, met Zwitserland als koploper en Istanboel als hoofdstad met het laagste gemiddelde salaris.
• De huurprijzen voor eenkamerappartementen in stadscentra vertonen ook grote verschillen, met Londen als duurste en Athene als meest betaalbare stad.
• De verhouding huur/salaris geeft een idee van de betaalbaarheid van huisvesting; steden zoals Genève en Luxemburg hebben lage verhoudingen dankzij de hoge salarissen, terwijl Lissabon en Istanboel met uitdagingen te maken hebben omdat de gemiddelde salarissen onvoldoende zijn om de huur te dekken.

De kosten van levensonderhoud, meer bepaald de huurprijzen, zijn een grote zorg voor veel Europeanen. Hoge huurprijzen in stadscentra kunnen een zware aanslag doen op het budget, vooral voor mensen met een minimumloon of een laag inkomen.

Salarissen

Een recente studie waarin het nettoloon en de huurprijzen van eenkamerappartementen in 69 steden over de hele wereld worden vergeleken, laat zien hoe betaalbaar huisvesting in Europa is. De resultaten onthullen aanzienlijke verschillen in loonniveaus en huurkosten. Dat schrijft Euronews.

Zwitserland komt naar voren als het land met de hoogste salarissen in Europa, met Genève en Zürich met gemiddelde maandelijkse nettosalarissen van meer dan 7.000 euro. Daarentegen heeft Istanboel het laagste gemiddelde salaris van alle onderzochte Europese steden (855 euro). Noord- en West-Europese steden bieden over het algemeen hogere salarissen, zoals Luxemburg, Amsterdam, Kopenhagen en Frankfurt die allemaal een gemiddeld netto-inkomen van meer dan 4.000 euro hebben.

Grote verschillen

Huurprijzen onthullen ook grote verschillen binnen Europa. Londen staat bovenaan de lijst met een huurprijs van 2.732 euro voor een appartement met één slaapkamer in het stadscentrum. Athene heeft de laagste huur (595 euro). Andere steden zoals Zürich, Dublin, Amsterdam en Genève hebben huurprijzen van meer dan 2.000 euro, terwijl Istanboel en Boedapest onder de 900 euro blijven.

Om de betaalbaarheid van een woning beter te begrijpen, is de verhouding huur/loon een cruciale maatstaf. Een verhouding van 100 procent geeft aan dat het volledige salaris van een persoon aan huur wordt besteed. Een verhouding van meer dan 100 procent betekent dat er extra inkomen nodig is om de huisvestingskosten te dekken.

Genève heeft de laagste huur/salarisratio in Europa (29 procent), gevolgd door Luxemburg, Frankfurt, Zürich, Helsinki en Wenen met ratio’s onder de 40 procent. In deze steden verdienen de inwoners meer, waardoor de impact van de huur op het beschikbare inkomen kleiner is.

Moeilijkheden

Daarentegen hebben Lissabon en Istanboel ratio’s van meer dan 100 procent, wat betekent dat de gemiddelde salarissen niet genoeg zijn om de huur te dekken. Londen (75 procent), Barcelona, Madrid (elk 74 procent) en Milaan (71 procent) hebben ook hoge verhoudingen. Andere steden zoals Rome, Dublin, Athene, Warschau, Praag en Boedapest geven meer dan de helft van hun gemiddelde salaris uit aan huur.

Het vinden van betaalbare huisvesting in Europese grootsteden wordt voor huurders duidelijk steeds moeilijker. Terwijl sommige steden relatief lagere huur/salarisratio’s bieden vanwege de hogere salarissen, leveren andere steden aanzienlijke betaalbaarheidsproblemen op wanneer de inkomens ontoereikend zijn om de huurkosten te dekken.

Brussel

De Brusselse huurprijzen stegen de afgelopen vijf jaar gemiddeld met 20 procent, tot 1.255 euro per maand voor een appartement.

Het Brussels Parlement heeft in april een wet goedgekeurd om misbruik van huurprijzen tegen te gaan. De wet verbiedt verhuurders om buitensporige huurprijzen te vragen en introduceert een regeling voor prijsherzieningen.

Een huurprijs wordt als buitensporig beschouwd wanneer deze 20 procent hoger is dan de referentiehuurprijs. Deze referentieprijs, die sinds december 2021 in huurovereenkomsten moet worden opgenomen, is een indicatieve waarde die berekend wordt op bepaalde kenmerken van het pand. Op die manier kunnen potentiële huurders nagaan of de gevraagde huurprijs in lijn ligt met de indicatieve huurprijs. Het systeem, dat in België enkel in Brussel bestaat, krijgt echter vaak kritiek vanwege de beperkte aansluiting op de werkelijke marktsituatie. Indien huurders te veel betalen, kunnen zij de huurprijs aanvechten via de Paritaire Huurcommissie of de vrederechter.