De volgende missies van NASA gaan naar Venus, Jupiter of Neptunus

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft vier teams uitgekozen om voorstellen te formuleren voor nieuwe ruimtemissies.

Ze krijgen elk 3 miljoen dollar, waarmee ze de komende negen maanden hun plannen moeten bestuderen. Daarna zal de NASA een of twee voorstellen selecteren op basis van hun haalbaarheid en wetenschappelijke waarde, die worden dan effectief uitgevoerd. Alle plannen zijn gericht op het verdiepen van onze kennis van het zonnestelsel, en op prangende vragen in de planetaire wetenschap te beantwoorden.

De vier potentiële ruimtemissies:

DAVINCI: (Deep Atmosphere Venus Investigation of Noble gases, Chemistry, and Imaging Plus)

Dit project stelt voor om een ruimtetuig in de warme en dichte atmosfeer van Venus te sturen om de samenstelling ervan te analyseren. Dat zou ons een beter beeld geven van hoe de planeet ontstaan is, en of ze ooit een oceaan had.

VERITAS (Venus Emissivity, Radio Science, InSAR, Topography, and Spectroscopy)

Deze missie zou krachtige radarinstrumenten in een baan rond Venus brengen. Die moeten inzicht verschaffen in de geologische geschiedenis van de planeet. Dit moet een beter begrip van het planeetoppervlakte opleveren. Zo willen de wetenschappers te weten komen waarom Venus zich zo anders ontwikkelde dan de Aarde.

IVO (Io Volcano Observer)

Dit voorstel wil een ruimtetuig enkele malen dicht laten naderen tot Io, een van de manen van de planeet Jupiter. Dat is het meest actieve vulkanische lichaam in het hele zonnestelsel, maar er is weinig gekend over haar specifieke kenmerken. Het doel is om te bepalen hoe magma gegenereerd wordt op Io, en hoe de vele gigantische vulkanen uitbarsten. Zo hoopt IVO onze kennis over de vorming en evolutie van rotsachtige hemellichamen uit te breiden.

Deze afbeelding toont de vulkanische activiteit op Io, een maan van Jupiter.

Trident

Trident wil een ruimteveer langs Neptunus en haar reusachtige ijsmaan Triton laten vliegen. De missie zou onderzoeken waarom de maan zo actief is, ondanks haar afstand tot de zon. Het zou de maan en haar actieve processen in kaart brengen. Ook zou de missie onderzoeken of Triton een oceaan onder de oppervlakte herbergt. Verschillende bevindingen van de Voyager 2-missie uit 1989 wezen daar namelijk op. Die ontdekking zou ons helpen te begrijpen hoe bewoonbare werelden worden gevormd.

Een afbeelding van de reusachtige ijsmaan Triton, genomen door de Voyager 2-ruimtecapsule in 1989.

Deze vier missievoorstellen maken deel uit van NASA’s Discovery-programma. Daartoe behoren bestaande projecten zoals de Lunar Reconnaissance Orbiter en de Mars Insight-missie.

Meer