Nu we de 50ste Dag van de Aarde vieren, valt op dat er ook positieve gevolgen zijn aan de coronapandemie: we laten de aarde met rust. De lucht in China is de schoonste in decennia en de lokale bevolking in Punjab kan voor het eerst in jaren de Himalaya zien.

Als reisfotograaf heeft de tijd die ik in de natuur heb doorgebracht mij een nog grotere waardering gegeven voor de waarde ervan. Vandaag ben ik opgesloten in mijn huis in New York City en kijk ik terug op een aantal van mijn favoriete foto’s van mijn avonturen. Van Antarctica’s Paradise Harbor tot het Altai gebergte in Mongolië, hier zijn enkele van mijn favoriete plekken waar ik mezelf terug naartoe transporteer tijdens deze lockdown en waarvan ik hoop dat ze er nog steeds zullen zijn voor toekomstige generaties ontdekkingsreizigers.

Manitoba, Canada

Ik heb de afgelopen jaren twee keer het genoegen gehad om Noord-Manitoba te bezoeken. Eenmaal in de zomer om tienduizenden sneeuwwitte beluga’s te zien die naar de warmere wateren van de zuidelijke Hudson-baai en de Churchill-rivier waren gemigreerd om te bevallen. In de winter fotografeerde ik ijsberen en andere arctische dieren in de buurt van de Seal River. Op deze foto werd ik voor zonsopgang wakker om dit jonge vrouwtje te zien staren naar het ijs, alsof ze een zeehond had gezien en wachtte op zijn terugkeer. Meer dan een uur lang waren haar ogen gefixeerd op die plek; helaas is haar prooi nooit verschenen.

Paradise Harbor, Antarctica

Een gids vertelde me ooit dat ijsbergen de beeldentuin van de natuur zijn. Maar wetenschappers zeggen dat 90 procent onder het oppervlak schuilt. Nergens was deze waarheid duidelijker dan in Paradise Harbor op de noordwestelijke punt van Antarctica. Het stilstaande, turquoise water legde de grillige lijnen en onregelmatige vormen bloot die vaak aan het zicht zijn onttrokken. Ik had ijsbergen gezien in Groenland, maar nooit zoals dit. Ze waren betoverend.

Great Bear Regenwoud, Canada

Het Great Bear regenwoud in Brits-Columbia is het grootste aan de kust gelegen regenwoud ter wereld. Het beslaat zo’n 3,6 miljoen hectaren en is daarmee even groot als België. Je kan er zwarte beren, zeeleeuwen en otters zien. Op een nacht bij zonsondergang hoorde ik het blazen van enkele bultrugwalvissen. Ik nam deze foto vlak voordat de zon onderging.

Zuid-Georgia, Atlantische Oceaan

Ik had gehoord over de wonderen van South Georgia Island, maar wat ik me had voorgesteld kon niet tippen aan de werkelijkheid. Honderdduizenden koningspinguïns en tientallen pelsrobben en zeeolifanten bedekten het strand in de baai van St. Andrew’s. Koningspinguïns zijn nieuwsgierige wezens die naar je toe waggelen als je er lang genoeg zit en rustig blijft. Dit trio kwam net uit het water opgedoken.

Heimaey Eiland, IJsland

Dit leek wel een scène uit een film met een flinke laag mist waarachter een mysterieus landschap schuilgaat. Dat was het beeld van de kliffen in de haven van het eiland Heimaey ten zuiden van IJsland. Het eiland is ontstaan door erupties van verschillende vulkanen en in de wanden nestelen talrijke vogelsoorten, waaronder papegaaiduikers. Ze waren moeilijk te zien door de mist, maar we konden ze boven horen nestelen.

Masai Mara, Kenia

De Masai Mara is vooral bekend vanwege de Grote Wildebeestmigratie, waar massale kuddes in de vlakte leven. En hoewel ik kan getuigen van de grootsheid van dit jaarlijkse spektakel, denk ik het meeste terug aan de gloed van de Mara na een regenbui. De manier waarop de lucht verandert van donkergrijs naar stoffig paars en de manier waarop het gras goud kleurt als de zon achter de wolken verdwijnt. Ik heb dit soort licht nog nooit ergens anders gezien, en de giraffe … ik had niet om een betere muze kunnen vragen.

Glacier Bay, Verenigde Staten

Glacier Bay is het Disneyland voor natuurfanaten. Overal waar je kijkt, zijn gletsjers en beboste bergen bedekt met verse sneeuw. Ik zeilde op een zonnige dag in de baai, met prachtige reflecties in het water. Een betere middag had ik niet kunnen vragen.

Zee van Cortez, Mexico

In het begin zwommen de dolfijnen ver weg van onze bakboordzijde, maar even later kwamen toch naar ons toe. Binnen enkele seconden speelden ze in onze boeggolven en zwommen ze pijlsnel naar ons toe. In de Zee van Cortez is dit, tot mijn vreugde, niets ongewoons. Mijn dolfijnvrienden zouden nog drie keer op bezoek komen tijdens mijn verblijf.

Kangerluluk Fjord, Groenland

Het schemerde toen ik de eerste glimp van Groenland opving, toen ik langs de kustlijn van de Kangerluluk fjord vaarde. We dreven door ijsbergen ter grootte van een schoolbus en kliffen die door nauwe watervallen worden doordrenkt.

Okavango Delta, Botswana

De zonsopgang is mijn favoriete moment van de dag in Afrika, wanneer het wat frisser is, vogels van allerlei pluimage goedemorgen juichen en het licht langzaam de struiken verlicht. Thuis ben ik geen ochtendmens; in Botswana wel. Dit was het uitzicht vanuit mijn tent. Voordat de zon opkwam, hoorde ik een olifant takken uit een boom trekken. Diezelfde dag vond mijn gids een pootafdruk van een luipaard op het zandpad dat langs mijn deur liep. We hadden het de avond ervoor in de bomen horen roepen.

Damaraland, Namibië

Toen ik voor het eerst op de kleine landingsbaan in Damaraland landde, was ik gefascineerd door het aantal rode rotsen die de grond bezoedelden. Miljoenen van hen. Namibië heeft een ruwe schoonheid en soms is het moeilijk te begrijpen hoe iets kan leven in zo’n harde omgeving. Maar de natuur doet zijn zin en de zebra’s op deze foto grazen vrolijk verder.

Het Altai Gebergte, Mongolië

Twee weken lang bevond ik me diep in het hart van het Altai gebergte in het westen van Mongolië. Mijn doel was het fotograferen van Kazachse nomaden, die dunbevolkt zijn in het nationale park. Ik wist dat het land prachtig zou zijn, maar achteraf gezien had ik er geen idee van. Overal waren besneeuwde bergen en ruisende rivieren. Zonder echte wegen, was het niet gemakkelijk reizen – maar wat was het mooi. 

Machu Picchu, Peru

Hoeveel foto’s je ook ziet van Machu Picchu, ze zullen nooit de werkelijkheid waarmaken. Je denkt te weten wat je er zult aantreffen, maar toch is het anders. De schaal en de grootsheid zijn gewoonweg spectaculair. De onmetelijkheid van de hoogste pieken en het Peruaanse regenwoud die de oude Inca ruïnes omringen, bedwelmen me telkens opnieuw.

Dus ter ere van de Dag van de Aarde, ga met me mee, haal je oude foto’s van onder het stof en herbeleef alle wondermooie plaatsen die je al bezocht hebt. Droom met me mee over de beeldschone wonderen der natuur. 

—

Susan Portnoy is een bekroonde fotograaf, verstokt reiziger en oprichter van de website, The Insatiable Traveler.