Na de zoveelste beursklap is Colruyt zijn oude reputatie van crisisbestendig goedehuisvaderaandeel helemaal kwijtgespeeld. De zwakker dan verwachte halfjaarcijfers, maar ook de sombere vooruitzichten van topman Jef Colruyt, doen beleggers op de verkoopknop duwen.
De cijfers:
- Het aandeel zakte van 23,92 euro gisterenavond naar 20,09 euro rond 14 uur. Dat komt neer op een klap van 16 procent.
- De beurswaarde duikt daardoor van 3,20 miljard euro naar 2,69 miljard euro: Colruyt heeft dus een slordige 500 miljoen euro aan marktwaarde in rook zien opgaan.
Beurshuizen somber: De koersdaling heeft niet alleen te maken met de tegenvallende semestercijfers op zich, maar ook met de daaropvolgende moties van wantrouwen vanwege de analisten:
- KBC Securities verlaagde het koersdoel voor Colruyt van 29 naar 22 euro.
- Degroof Petercam stelt bij van 30 naar 25 euro.
- Barclays is het somberst en verlaagde zijn koersdoel van 23 naar 19 euro, dus onder de psychologische grens van 20 euro.
Pessimistische outlook: Colruyt verwacht dat de uitdagende macro-economische omstandigheden, de combinatie van hoge loon- en transportkosten met een laag economisch vertrouwen bij de consumenten, ook de komende maanden gaat aanhouden en op de winst gaat blijven wegen.
“We hadden al margedruk verwacht, maar deze resultaten en de glansloze outlook is slechter dan wij en de markt hadden voorzien”, zegt ING-analist Hans D’Haese bij ABM Financial News. Zelfs na de forse koersdaling van het aandeel dit jaar met 36 procent, vindt D’Haese het aandeel nog steeds niet goedkoop.
Niet de eerste keer: De beursklap doet denken aan die van een jaar geleden en die van september 2021. Wat nu wel helemaal vaststaat: Colruyt is zijn oude reputatie van “goedehuisvaderaandeel” zo helemaal kwijtgespeeld.
Heimwee naar vroeger: Die reputatie heeft het bedrijf vooral te danken aan de expansie na de eeuwwisseling. Tussen 2000 en 2010 steeg het aandeel vrijwel onafgebroken. Topman Jef Colruyt werd bekroond tot Manager van het Jaar 2002.
Een belegging in Colruyt gold toen als een crisisbestendige investering. De achterliggende redenering was dat prijsvechters het altijd relatief beter doen in een recessie. De recente financiële resultaten zetten die theorie op losse schroeven.
(fjc)
