Samengevat. Het Chinese vastgoedconglomeraat Evergrande, met een schuld van 300 miljard dollar, is door een rechtbank in Hongkong opgedragen te liquideren. Dit roept vragen op over de gevolgen voor zowel China als de wereldeconomie.
Chinese economie is de implosie nabij
Waarom is dit belangrijk?
De ondergang van Evergrande is een symptoom van een diepere financiële crisis in China die al jaren aan de gang is. De ineenstorting van de onroerend goedmarkt en de bouwsector heeft het economische vertrouwen in China aangetast, wat leidt tot werkloosheid en uitdagingen voor lokale overheden. Dit heeft ook invloed op de wereldmarkt, aangezien de afhankelijkheid van China van export in een afkoelende wereldwijde economie zichtbaar wordt.In het nieuws. Evergrande zal geen financiële crisis in China ontketenen, maar is eerder het gevolg van een al bestaande financiële crisis.
- Tot 30% van de Chinese economie was afhankelijk van een opgeblazen vastgoedbubbel, met negatieve gevolgen voor zowel het formele bankwezen als het schaduwbankieren.
- De crisis heeft geleid tot een realistischere kijk van buitenlandse investeerders op de risico’s in China. Velen haalden hun geld er al weg. Dit alles benadrukt de afhankelijkheid van China van de export in een vertragende wereldeconomie.
Zoom in. Evergrande rapporteerde in 2021 een verlies van ongeveer 66,3 miljard en in 2022 rond 14,6 miljard.
- De oprichter verkocht in november 2021 aandelen ter waarde van 343 miljoen dollar.
- De Amerikaanse operatie van Evergrande vroeg in augustus vorig jaar het faillissement aan.
Een achterhaalde economische strategie
Zoom out. Ondanks pogingen van de Chinese overheid om grote vastgoedbedrijven zoals Evergrande te ondersteunen, blijven deze maatregelen zonder fundamenteel effect.
- Beijing blijft zich vastklampen aan een achterhaalde economische strategie, die ooit de basis vormde voor de macht van de partij. Nu echter de effectiviteit van deze aanpak afneemt, ontbreekt het de Chinese leiders aan zowel de visie als de durf om een nieuwe richting in te slaan.
- De consequenties daarvan worden steeds duidelijker.
- De jongere generatie arbeiders in China, die geacht wordt de opleving van het land te stimuleren, ervaart niet de economische groei die hun ouders wel kenden.
- Hun toekomst wordt ondermijnd door de aankoop van miljoenen woningen die nooit voltooid zullen worden.
- Lokale overheden, die een gebrek aan realistische alternatieven hebben, zijn in toenemende mate afhankelijk van de opbrengsten uit de verkoop van grond aan bouwbedrijven die nu massaal failliet gaan.
- De Chinese Communistische Partij moet meer economische macht aan de private sector geven en de trend van toenemende centralisatie omkeren. Iets waar Xi Jinping geen oren naar heeft. Ondertussen groeit ontevredenheid onder de Chinese bevolking.
.
