Hoe kan Bitcoin, met zijn extreem schaarse voorraad en hoge transactiekosten voor kleine bedragen, ooit echt een digitale versie van cash worden die wij in het dagelijks leven allemaal gebruiken? Daar werd meer dan tien jaar geleden ook al over nagedacht.

Computerwetenschapper Hal Finney, een man waarvan velen vermoeden dat hij Bitcoinstichter Satoshi Nakamoto was, had in 2010 al een antwoord op dit vraagstuk geformuleerd op een internetforum. Finney was een vooraanstaande Amerikaanse programmeur en cryptopionier. Hij ontving zelfs de allereerste Bitcointransactie die ooit werd uitgevoerd door de portefeuille van Satoshi Nakamoto.

Finney sprak over een scenario waarin “door Bitcoin gesteunde banken” hun eigen digitale valuta zouden uitbrengen die bij het instituut zouden kunnen ingeruild worden voor Bitcoins. Die banken in kwestie zouden geen “genationaliseerde” valuta uitbrengen en elk hun eigen unieke persoonlijkheid en beleid kennen.

Hoewel dit zeker een interessante gedachte is, kan men feitelijk zeggen dat dit al een beetje de realiteit is vandaag. Verschillende cryptobeurzen, zoals Binance, Coinbase en FTX, geven cryptomunten uit (in het geval van Binance zelfs zijn eigen cryptomunt) die geruild kunnen worden tegen Bitcoin.

De aankomst van CBDC’s

Het enige verschil met de visie van Finney is dat fiatgeld nog steeds een grote rol speelt in het omwisselen van cryptovaluta op deze gedecentraliseerde beurzen. In het Bitcoinbankenmodel van Finney zouden Bitcoin en de digitale bankmunten de enige vorm van “digitale cash” zijn.

De term digitale bankmunten klinkt dan weer wel bekend in de oren. Meer dan 50 landen en regio’s, waaronder de EU, de VS, Japan en China, werken sinds dit jaar aan een eigen “digitale centrale bankmunt”, ofwel de fameuze “CBDC’s”.

Het is goed mogelijk dat de we profetie van Hal Finney binnen enkele jaren onvermijdelijk toch zullen tegenkomen aan het einde van de levensweg van cash zoals we het vandaag de dag nog kennen.

(kg)