Nog een behoorlijk woelig weekend bij de Vlaamse socialisten, na de toch onverwachte exit van Conner Rousseau vrijdagavond.

• Hoewel de 31-jarige Rousseau wel al donderdag en ook vrijdag in de loop van de dag her en der bij vertrouwelingen polste of hij nog kon aanblijven, en zijn twijfels daar liet spreken, kwam het voor velen toch als een brutale verrassing, dat hij finaal zijn ontslag gaf.
• Daarbij was het partijbureau, zoals Bruno Tobback (Vooruit) voor de camera’s ook nadien aangaf, voor meer dan 90 procent het eigenlijk oneens met hun voorzitter: zij wilden liefst dat hij wél aanbleef. Maar Rousseau zelf was onvermurwbaar.
• Daarbij gingen de reacties zeer hard, aan het adres van de enkele ‘dissidenten’ binnen Vooruit, die zich wél openlijk tegen hun voorzitter hadden uitgesproken. Zo was er een gemeenteraadslid in Gent, Emilie Peeters (Vooruit), die openlijk Rousseaus ontslag eiste vrijdag, net als een Brussels Parlementslid Els Rochette (Vooruit). “Die hun carrière is wel voorbij nu”, zo stelde een topper van Vooruit dit weekend scherp.
• Want Rochette werd bij de start van het partijbureau vrijdag, nadat ze voor de camera’s had aangedrongen op ontslag voor Rousseau, verbaal zo hard aangepakt door partijgenoten, dat de voorzitter zelf moest tussenkomen, om haar te verdedigen: “Iedereen heeft hier recht op een eigen mening, dat moeten we ten allen tijde respecteren”, zo stelde Rousseau.
• Op het bureau volgde een imposante rij tussenkomsten, van heel de oude garde, maar ook huidige kopstukken zoals Frank Vandenbroucke (Vooruit) en Caroline Gennez, net als Freya Vandenbossche of Bruno Tobback (Vooruit). Zelfs een Hans Bonte (Vooruit) was naar het bureau komen afgezakt, om te pleiten voor het blijven van de voorzitter.
• De man uit Sint-Niklaas toonde zich onvermurwbaar op zijn partijbureau: zijn besluit stond toen al vast, die beslissing was eerder vrijdag al gevallen. Of negatieve interne peilingen daarbij een rol speelden, wat toch de ronde deed als gerucht, maar door Depraetere later in het weekend ontkend werd, daarover blijft men tot vandaag vaag. Feit is dat Rousseau wel absoluut geloofde dat de enige mogelijke manier om het bloeden voor zijn partij te stelpen, zelf ontslag nemen was. 
•  De persconferentie die volgde, deed hij op basis van een tekst die hij op amper enkele minuten gemaakt had. Daarin toonde Rousseau andermaal dat hij als communicator in de Wetstraat op het allerhoogste niveau staat: een zeer zuivere, zelfs wat positieve boodschap midden in prime time. Het deed de emoties bij zijn partijgenoten nog versterken. “Alleen de groten kunnen zoiets doen”, was achteraf bij een kopstuk te horen. “Zeer grote klasse”, zo stelde een ander. 
• Dat maakte van Rousseau voor zijn brede partijtop meteen een soort martelaar, die zelf besliste zich op het zwaard te storten, in het belang van het geheel, niet zichzelf. Het verklaart meteen de wat krampachtige, verbeten manier van communiceren die volgde, in de rest van het weekend. 

Ook een feit: De rest van de Wetstraat ging verder in de aanval, terwijl bij Vooruit toch bitterheid over de media regeert.

• Opvallend genoeg dook zondag op De Zevende Dag de moeder van Rousseau, Christel Geerts (Vooruit) op. Die verdedigde uiteraard haar zoon stevig, en wees er meermaals op dat de zatte avond “één groter geheel vormde, met het “zware jaar dat hij meemaakte”, onder meer rond bedreigingen aan zijn adres, maar ook z’n coming-out en de klachten wegens ongeoorloofd gedrag. 
• Daarbij viel meteen ook te noteren hoe zwaar ze tilde aan het feit dat Groen co-voorzitter Nadia Naji haar zoon vergeleken had met mensen die dronken iemand aanrijden, en “dat dat ook niet intentioneel is, maar wél een probleem”. In de familie van Geerts telde men vijf verkeersdoden, het lag dus bijzonder zwaar op de maag, zo vertelde ze. Het zal de relaties tussen Groen en Vooruit, en met name de familie Rousseau, die al onder nul zaten, er niet beter op maken.
• Maar tegelijk kon Geerts niet over de lippen krijgen of die uitspraken nu racistisch waren of niet, wat ook daarna werd herhaald door Depraetere en Jinnih Beels (Vooruit), die alle drie in dezelfde TV-uitzending zaten. De VRT-journalisten drongen daar wel meermaals op aan, wat een bizarre discussie opleverde.
• Dat alles zorgde voor nog maar eens een rondje controverse, met felle reacties van de collega-partijvoorzitters.
  • “Alle begrip dat een moeder te allen tijde voor haar kind wil zorgen. Ik zou als papa hetzelfde doen. Pak die tijd en ruimte. Maar de blijvende strijd om andere schuldigen te zoeken of af te leiden met leugens in plaats van zelf vol de verantwoordelijkheid te nemen is bevreemdend en degoutant”, zo ging Jeremie Vaneeckhout, de co-voorzitter van Groen, nog door op hetzelfde elan als Naji.
  • “Indien mijn ouders op TV zouden komen na zo’n ranzige uitspraken en pogingen tot perscensuur, het had ook aanleiding gegeven tot een debat. Eentje over de pedagogische tik die ik zou gekregen hebben”, zo becommentarieerde Sammy Mahdi (cd&v).
  • “Om Rosseau heilig te verklaren mochten niet minder dan 3(!) socialisten opdraven in de Zevende Dag. Het was ook gemoedelijk en amicaal. De interviewers hadden het over ‘Conner’ dit en ‘Conner dat’”, zo had Tom Van Grieken dan weer gezien. 
• Bij Vooruit maakt de top een heel andere analyse. Met name dat Van Grieken twee keer “zonder kritische benadering van extreem rechts zijn ding mocht doen, als argument tegen Vooruit”, zowel donderdag als zaterdagochtend bij de VRT, vond men “van het padje”. “Als die straks winnen, is het gedaan met de VRT.” 
• Hoe dan ook sloot Vooruit-minister Gennez de wat bizarre houding van Vooruit vanmorgen af, door de uitspraken uit de PV wel onverbloemd “racisme” en “seksisme” te noemen, en erop te wijzen dat Depraetere dat ook had gedaan. 

De essentie: Het gaat natuurlijk wel over de politieke toekomst van de populairste politicus.

• Dat zowel Vaneeckhout als Mahdi als Van Grieken zo fel reageerden, is geen toeval. Want tussen de lijnen door draait het niet alleen om de verontwaardiging over de uitspraken, maar vooral over de vraag rond de politieke toekomst van Rousseau.
• Daarbij verliezen die drie partijvoorzitters in één klap als tegenstander de populairste politicus van Vlaanderen in toekomstige tv-debatten, en in de race van de kopstukken. Of zo leek het initieel toch. 
• Want niemand bij Vooruit doet de deur dicht voor een lijsttrekkerschap van Rousseau, straks in ‘24. Integendeel, Depraetere stelde zelfs zeer expliciet in die interviews dat het voor haar zeker kan. En de afdeling van Vooruit in Sint-Niklaas herhaalde al expliciet dat wat hen betreft, Rousseau hun kandidaat-burgemeester blijft. 
• Het maakt dat Rousseau zich binnen een zevental maanden zelfs weleens door de kiezer zou kunnen laten witwassen. Daarbij gaven de andere partijen, en de scherpste concurrenten eerst, alvast duidelijk te kennen dat ze dat niet zonder slag of stoot zullen aanvaarden, zo’n makkelijke politieke comeback. 
• Het is meteen ook de reden waarom men bij Rousseau zelf geen al te snelle beslissing moet verwachten: in principe moeten de lijsttrekkers bij Vooruit finaal op 10 december op een congres vastgelegd worden. Maar nu al lijkt die datum veel te vroeg voor de ex-voorzitter, die vooral rust wil, en zich wil beraden over zijn toekomst. 
• De vraag blijft immers hoe scherp de messen zullen geslepen worden, eens hij zijn ‘terugkeer’ naar de Wetstraat maakt, als mogelijke kopman van de partij in Oost-Vlaanderen. En wat er dan nog van munitie in de schuif ligt, bij tegenstanders.