De brexitonderhandelaar van de EU, Michel Barnier, sprak vanmorgen voor het Europees Parlement over de patstelling in de post-brexitonderhandelingen. Tijdens zijn speech benadrukte hij het belang van de Britse soevereiniteit, een belangrijke Britse voorwaarde om terug te keren naar de onderhandelingstafel. 

Barnier vertelde de Europarlementariërs dat ‘een akkoord binnen handbereik is als beide partijen bereid zijn om constructief te werken’.

De onderhandelingen voor een handelsovereenkomst met het Verenigd Koninkrijk werden vorige week stilgelegd. Brits premier Boris Johnson liet verstaan dat zonder een signaal van de EU dat het bereid is om toegevingen te doen, het geen zin heeft om nog formele gesprekken te houden. 

Barnier gebruikte zijn speech dus om te benadrukken dat de EU bereid is om compromissen te sluiten om een akkoord te bereiken: ‘We zullen aan beide kanten de nodige compromissen zoeken om tot een akkoord te komen. Dat zullen we tot de laatste dag dat het mogelijk is blijven doen. Onze deuren zullen open blijven tot het einde.’

Britse soevereiniteit

De toespraak leek bij momenten een niet zo subtiele poging om Johnsons gekrenkte ego glad te strijken. De houding van de EU in de besprekingen is volgens de brexitdiplomaat ‘volledig verenigbaar met eerbied voor de Britse soevereiniteit, een legitieme bezorgdheid van de regering van Boris Johnson. De soevereiniteit van de ene of de andere partij staat niet op het spel in deze onderhandelingen.’ 

Johson ziet het feit dat het Europees Hof van Justitie straks zal toezien op de handhaving van een handelsovereenkomst als een aanslag op de Britse onafhankelijkheid. Het hele punt van brexit was net dat Groot-Brittannië geen verordeningen uit Brussel meer wou. Lippendienst aan de Britse soevereiniteit zal weinig uithalen als de EU hier geen water bij de wijn doet. 

Voor de EU zal een Britse toegeving op het vlak van het zogenaamde ‘gelijke speelveld’ cruciaal zijn om opnieuw aan tafel te gaan zitten. En daarvoor zal het VK toch wat van zijn soevereiniteit moeten opgeven. Brussel wil dat Londen intekent op Europese regels over milieu en arbeidsomstandigheden en dergelijke. Maar vooral moeten er gelijke regels komen wat betreft staatssteun, zodat Britse bedrijven geen oneerlijk voordeel krijgen over onderneming in de EU.