Key takeaways

• In Sydney is een nieuw soort spin ontdekt: de trechterwebspin bestaat niet uit één maar uit drie verschillende soorten.
• Deze soorten zijn Atrax robustus, Atrax montanusen en Atrax christenseni, waarvan de laatste de grootste en meest giftige is.
• Onderzoek heeft significante fysieke verschillen tussen deze soorten aan het licht gebracht, waaronder geografische distributies.

Sydney trechterwebspin

Australië staat bekend om zijn giftige dieren, vooral spinnen. De Sydney trechterwebspin, Atrax robustus, draagt aanzienlijk bij aan deze reputatie vanwege zijn krachtige gif en dodelijke aard. Recent onderzoek heeft echter een verrassende waarheid aan het licht gebracht: deze schijnbaar enige soort bestaat eigenlijk uit drie verschillende soorten.

Geschiedenis en kenmerken

De Sydney trechterwebspin werd voor het eerst geïdentificeerd in 1877 door de arachnoloog Octavius Pickard-Cambridge en is verantwoordelijk voor meer dan een dozijn dodelijke slachtoffers. Zijn gif, vooral bij mannetjes, wordt beschouwd als een van de dodelijkste ter wereld. Mannelijke spinnen vertonen meer agressie en staan erom bekend dat ze zich na regen in open terrein wagen. Ze vallen vaak herhaaldelijk aan, waarbij ze meerdere beten toedienen.

Neurotoxisch gif en symptomen

Een neurotoxisch bestanddeel in het gif van de Sydney trechterweb, Delta atracotoxine (D-atracotoxine) genaamd, veroorzaakt ernstige symptomen binnen een uur na een beet. Deze omvatten ademhalingsmoeilijkheden, onregelmatige bloeddruk, spierkrampen, overgeven en misselijkheid. Andere symptomen zijn overmatig tranen, zweten en speekselen.

Ontwikkeling van tegengif en ontdekking van nieuwe soorten

Gelukkig heeft een antigif dat in 1981 werd ontwikkeld effectief verdere sterfgevallen door beten van Sydney trechterweb voorkomen. Voor de productie ervan wordt gebruik gemaakt van spinnen in gevangenschap in het Australian Reptile Park, waar onderzoekers zorgvuldig gif extraheren. Een donatie begin 2024 van een bijzonder grote spin met de naam “Hercules” leidde tot deze verrassende ontdekking. Hij meet 7,9 centimeter (3,1 inch) van poot tot pootpunt en aanvankelijk werd gedacht dat hij het grootste Sydney trechterweb ooit was.

Uitgebreid onderzoek en conclusie

Een uitgebreide studie met onderzoekers van het Australian Museum, Flinders University en het Leibniz Instituut in Duitsland analyseerde specimens, waaronder het oorspronkelijke holotype dat in 1877 werd gebruikt om de soort te definiëren. Er werden metingen verricht aan verschillende onderdelen van de spin en 57 exemplaren werden genetisch geanalyseerd. Hieruit kwamen drie verschillende groepen naar voren, die overeenkomen met de geografische verspreiding en de waargenomen fysieke verschillen.

Implicaties voor behoud

De enkele soort bleken dus drie verschillende soorten te zijn. Ze divergeerden van elkaar tijdens het late Mioceen, tussen 13 en 2 miljoen jaar geleden. De meest voorkomende soort behoudt de naam *Atrax robustus*. Een tweede soort die in bergachtige gebieden leeft is nu officieel *Atrax montanus*. De grootste en meest giftige soort heet *Atrax christenseni*, door onderzoekers liefkozend “Big Boys” genoemd.

Beschermingsmaatregelen

Deze “Big Boys” zijn geografisch beperkt tot een gebied rond Newcastle en bouwen meer verborgen trechtervormige webben dan hun kleinere verwanten. Dit, samen met hun beperkte verspreiding, kan verklaren waarom ze tot nu toe niet geïdentificeerd zijn als een unieke soort.

Doelstellingen

Deze ontdekking heeft belangrijke gevolgen buiten de arachnologie. Het begrijpen van deze drie verschillende soorten zal cruciaal zijn voor het ontwikkelen van beter tegengif en het nauwkeurig voorspellen van de ernst van beten. Hun ongewone grootte en de nabijheid van een stedelijk gebied geven echter aanleiding tot bezorgdheid over mogelijke uitbuiting. Om deze fascinerende wezens te beschermen, roepen onderzoekers op tot beschermingsmaatregelen om hun toekomst veilig te stellen.

Wil je toegang tot alle artikelen, geniet tijdelijk van onze promo en abonneer je hier!