De voorbije dagen circuleerden in de media talloze berichten over vertragingen in het productieproces. Woensdag was het Tesla dat berichtte dat zijn Roadster pas in 2023 op de markt zou komen, en niet zoals oorspronkelijk gemeld in 2022. Ook Apple zou de lancering van zijn MacBook Pro met enkele maanden moeten uitstellen vanwege een tekort aan microchips

Ook in Europa gaat het van kwaad naar erger

Maar ook in Europa gaat het van kwaad naar erger. Grote bedrijven, waaronder Siemens en Volkswagen, vrezen dat de problemen ook volgend jaar nog zullen aanhouden.  De belangrijkste fabriek van VW in Wolfsburg, waar 60.000 mensen werken, is na de zomervakantie opnieuw opgestart met slechts één ploegendienst. Ook Audi, BMW en Daimler hebben duizenden werknemers naar huis gestuurd wegens productiestops als gevolg van het chipschaarste. 

Adidas en Puma zijn op hun beurt getroffen door de sluiting van fabrieken in Vietnam. Dat als gevolg van beperkingen om de toenemende infectie met Covid-19 te bestrijden.

Volgens Jens Weidmann, de voorzitter van de Duitse Bundesbank, zijn de problemen van die orde van grootte “dat de bank waarschijnlijk zijn Duitse groeiprognose voor dit jaar zou verlagen”.

Onderstaande knik in de inkoopmanagersindex is volgens IHS Markit dan ook alleen te wijten “aan een tekort aan onderdelen, omdat de leveranciers niet in staat zijn voldoende onderdelen te produceren of te kampen hebben met een gebrek aan transportcapaciteit om aan de logistieke vraag te voldoen.”

Het is zoals altijd de consument die daarvan de gevolgen zal ondervinden en wel in de vorm van prijsstijgingen. Maanden zullen nodig zijn om de toeleveringsketens op orde te krijgen. Intussen zullen de fabrikanten, gezien het spectaculaire consumptieniveau, de prijsstijging aan de consument moeten doorrekenen.

Een structurele component: centrale bankiers worden wakker

Centrale banken vertellen ons vooral dat eens de problemen in de toeleveringsketens opgelost raken, de prijsstijgingen – zeg maar de inflatie – vanzelf opnieuw zullen dalen, omdat het aanbod dan toeneemt. Maar is dat wel zo? Door de voorbije maanden duizenden miljarden in het systeem te pompen is er een overaanbod aan geld dat op zoek gaat naar steeds minder goederen. Dat heeft geleid tot een opstoot in inflatie.

Dat inflatie wel eens een blijver zou kunnen zijn, is ondertussen ook een aantal toplui van de ECB opgevallen. Luis de Guindos, de vicevoorzitter van de ECB, zei woensdag dat de hoge inflatie misschien toch niet zo tijdelijk is als eerder werd gedacht. De Guindos houdt nu zelfs rekening met een structurele component. Wat zou betekenen dat het ruime monetaire beleid op relatief korte termijn kan worden ingeperkt. Ook in Frankfurt beginnen de geesten te rijpen…